Categorie: Academische Rijkunst

Grondwerk

Cas voorbereiden op zijn kliniekbezoek

/

Na telefonisch contact te hebben gehad met de paardenkliniek over mijn onderbuikgevoel bij Casanova, kreeg ik het advies om met hem op de kliniek langs te komen. Doordat Cas vorig jaar erg naar van de trailer afgekomen is, heeft hij jammer genoeg een slechte ervaring over gehouden aan het trailer rijden. Ik neem daarom twee weken de tijd om hem te begeleiden naar de dag van de  afspraak op de kliniek.

Ik leer Cas de commando’s aan van het leiderschap en te leren volgen op mijn commando. Hij moet leren dat hij bij druk naar voren treedt, in plaats van tegen de druk in te gaan. Wanneer paarden een eerder losbreek (voor hen een succes) moment hebben ervaren door tegen de druk in te gaan, zullen ze dit weer doen. Het paard zal omhoogkomen of hard achteruit gaan om zijn eigen idee uit te voeren. Dit doen paarden, omdat ze het zichzelf eigen hebben gemaakt. Ook heb ik meegemaakt dat het paard zichzelf ‘uit’ zet en het 500kg wegende paard met geen mogelijkheid meer in beweging kwam.

Door de commando’s op de grond (in een voor hem veilige omgeving) aan te leren, kan ik er later op terug vallen. De ‘regels’ die ik hem aanleer zijn duidelijk en altijd hetzelfde. Hierdoor komt er rust en ontspanning. Ik kan het paard vooruit, opzij en achteruit laten bewegen zonder dat er spanning nodig is. Mijn lichaamshouding is voldoende om het paard te laten weten wat hij moet doen.

Ik deel het trailerladen op in kleine stukjes. De eerste keer is het voldoende zodra hij in de trailer staat, uitademt en een klein teken van ontspanning geeft. Op het moment van de ontspanning (hoofd laag en kauwen) laat ik hem achterwaarts gaan en beëindig ik de sessie. Voor hem een succesmoment. De keer erna laat ik hem twee maal de trailer betreden en al snel weet hij de bedoeling en kijkt zelfs rustig uit het deurtje van de trailer. Zijn oogopslag blijft nog gespannen, maar hij weet inmiddels hoe het werkt.

Bij de volgende training vraag ik hulp om de stang achter Cas te sluiten. Op dit moment komt er even spanning op en drukt hij tegen de stang. Een lichte paniek, maar de druk op het halster geeft hem het sein om naar voren te treden. Ik beloon hem op het moment dat hij ontspant en de stang gaat er weer achter weg. Daarna gaat er 1 trailer deur dicht, de sessie daarna 2 deuren en een week later rijden we onze eerste kilometer en komen weer terug ’thuis’. Een succesmoment voor hem, de trailer betekent niet verhuizen.

Over dat een paard zo ‘denkt’ kan worden gediscussieerd, maar ze weten vaak maar al te goed waar de bakkabouter de vorige keer verstopt zat. 🙂 Het allerbelangrijkste is dat je zelf achter je plan staat en dit uitstraalt naar je paard. Ook ik weet hoe je eigen houding verandert als de hele wereld naar je kijkt, wanneer je paard de trailer niet op wil. Je paard kijkt je vervolgens aan of je een wild vreemde bent en maakt geen contact meer.

De laatste keer voordat we naar de kliniek af reizen maken we een positieve ervaring door naar het bos te gaan. Dit maal reist er een ander paard mee. Cas schraapt wat met zijn voorbeen en staat nog niet zo stevig. Ook hinnikt hij naar paarden langs de weg, maar het valt mij reuze mee. Wanneer ik het trailer deurtje open maak, staat hij erg te trillen. We laden hem uit en beginnen aan een heerlijke wandeling in het bos. Cas maakt flinke passen en hij luistert subliem naar de commando’s. Hij trekt niet aan het touw en kijkt opgewekt. Wanneer we aankomen bij het water loopt hij er zonder twijfel in en begint vrolijk met zijn voorbeen te spetteren. Hij doet zelfs een kleine schoolhalt! en gaat zitten op zijn achterbenen. Hij zet zijn Spaanse hals op en slingert zijn lange benen met gemak boven het wateroppervlak uit. Cas wordt ontzettend enthousiast en zijn Spaanse bloed komt boven. Wat is hij toch mooi! Heel even gaat mij door mijn gedachten wat als hij niet meer op de trailer stapt, maar dan lopen we gewoon naar huis. Die gedachten kan ik al gauw aan de kant zetten, hij twijfelt even, maar daarna stapt hij er weer op.

Houdt mijn blog in de gaten om te lezen hoe ons bezoek aan de kliniek is
verlopen en (of we er zijn gekomen) = negatieve gedachte = niet nodig.

Academische Rijkunst

Waarom zou ik ernaast lopen, als ik er ook op kan zitten

/

Dit is een veel voorkomende gedachte als mensen lezen over het grondwerken met je paard. Veel van ons ruiters zijn fanatiek en we hebben nou eenmaal een paard gekocht om er op te kunnen rijden. Een wedstrijdcarrière of voor het ontspannend buiten rijden. Sommige van ons ervaren problemen en komen zodoende bij het grondwerken terecht en andere wonen een clinic bij. We lezen er veel over, maar je bent al gauw een eenling wanneer je op je pensionstal gaat handwerken, tussen alle rijdende ruiters. En inderdaad voordat je het paard zo aan de hulpen hebt, lijkt het in eerste instantie dat we niet zoveel teweeg brengen. Wat jammer is en wat soms toch voor enige terughoudendheid zorgt. We zijn nou eenmaal geneigd snel resultaat te willen zien.

Het opleiden van een paard kost tijd, zo ook deze nieuwe manier van trainen eigen te maken. Je hebt samen met het paard de tijd nodig om ook op de grond, op elkaar af te stemmen. Sommige ruiters voelen zich minder zeker en sterk naast het paard, dan er op. Er zijn ook paarden die meer leider zijn dan hun baas en op deze manier de overhand nemen. De weg die wordt afgelegd is voor elke combinatie anders en uniek. En dit laatste is ook een ontzettend mooie ontwikkeling. Het voelt geweldig als de puzzelstukjes aan elkaar passen en jullie als één denken.

Laat anderen kijken en bewijs het tegendeel dat er ook ontzettend veel plezier en training uit grondwerk gehaald kan worden. We trainen ons paard en maken het veerkrachtig en sterk. Zonder het hierbij te belasten met ons ruitergewicht. We leren ons paard zonder hulpteugels of sterke rijtechnieken de oefeningen met plezier en zonder spanning uit te voeren. Het paard krijgt meer zelfvertrouwen en dit zal terug te zien zijn in de oefeningen.

Tot het moment dat anderen naar je toekomen om te vragen hoe je je paard zo goed aan de hulpen hebt gekregen. Vanaf de zijlijn hebben ze jullie zien groeien en komt er beweging in de gedachtegang over het grondwerken en de Academische Rijkunst.

Academische Rijkunst

Wat maakt de Academische Rijkunst zo waardevol

/

In de Academische Rijkunst worden (dressuur) oefeningen gebruikt binnen het kunnen van het paard. Het doel is om het paard vertrouwen te geven en het niet te overvragen. Zo blijft het paard plezier houden in het werk en wordt kan het zelfvertrouwen gaan groeien. We gebruiken oefeningen om het paard te gymnastiseren, waarbij hoofd en lijf op het zelfde niveau werken. We zien een paard dat met weinig moeite de oefeningen volbrengt en hierbij niet gespannen raakt. We kunnen afwisselen tussen het aanspannen en ontspannen van gerichte spiergroepen.

Doordat we de oefeningen aanpassen aan het trainingsniveau en souplesse van het paard, werken we samen. We werken binnen het kunnen van het paard, waardoor het gezond en vitaal door het leven kan blijven gaan.

Tijdens het academisch opleiden van het paard werken we toe naar een niveau dat voor het paard haalbaar is. Het ene lijf is nou eenmaal niet het andere lijf. Daarnaast worden we niet allemaal geboren met dezelfde gaven en hebben we allemaal andere talenten. Elk paardenras kan worden opgeleid binnen de Academische Rijkunst. Het niveau kan per paard worden aangepast binnen het vermogen van het paardenlijf. Dit houdt in dat niet alleen de lichter gebouwde rassen dit werk kunnen bewerkstelligen, maar ook de zwaarder gebouwde rassen. Wel zal het laatst benoemde meer doorzettingsvermogen vergen van de trainer.

Elk paard is bereid om mee te werken, zolang we het met respect behandelen. Zowel een shetlander als Belgisch trekpaard kan starten met deze geweldige, fijne manier van trainen. Alles staat en valt met de communicatie tussen ruiter en paard.

De filosofie van de Academische Rijkunst is er op gebaseerd dat de dressuur oorspronkelijk is bedacht voor het paard. En niet, zoals steeds gebruikelijker, dat het paard is gemaakt voor de dressuur.

Iedereen kan starten met de Academische Rijkunst, ongeacht leeftijd, trainingsniveau of gebruiksdoel. En zoals ik wel vaker zeg, zijn we niet gebonden aan het hebben van een rijbaan. Een stuk verharding of weiland volstaat prima.

Heb ik jullie interesse gewekt en lijkt het je leuk eens kennis te maken met het academisch trainen van het paard? De eerste les vindt altijd plaats op locatie bij Rechtgericht in Onna. Of we komen, tegen vergoeding, met een paard van ons op een gewenste locatie. Dit doen we zodat er kan worden ervaren naar welk gevoel we streven en wat de Academische Rijkunst inhoudt. Waarna jullie als combinatie jullie eigen pad gaan bewandelen naar lichtheid en harmonie.