Nu ik steeds meer weet over de biomechanica van het paardenlichaam, kan ik meer en meer linken leggen met bewegingsproblemen. Wanneer ik een paard in de juiste houding aanmoedig vallen ze vaak meteen door de mand. Een paard is een meester in het compenseren. Ze passen zich feilloos op hun trainer aan of in sommige gevallen past de ruiter zich aan het paard aan. ‘mijn paard vindt die oefening niet zo leuk, of hij gaat liever de andere kant op’.
Het is ook heel confronterend als je zelf het gevoel hebt dat het wel lekker gaat. En je zult mij nooit horen zeggen dat het niet goed is wat je doet. Een ieder heeft zijn of haar paard voor hen eigen plezier. Maar wordt er aan mij gevraagd of het beter kan, dan zeg ik in de meeste gevallen, ja. Kleine aanpassingen in de training kunnen een enorm verschil maken. En als we dan de beelden vergelijken tussen het starten van het Rechtrichten en nu, dan valt zelfs bij mij de mond nog wel eens open!
Zo kreeg ik van de week foto’s van Belle te zien. Voor mijn opleiding Equine Myofasciaal Therapist zag ik een paard op een foto. Ik keek naar de houding, plaatsen ze steeds het zelfde been naar voren, zit het goed in zijn vacht of zie ik terugval van bepaalde lichaamsdelen. Maar kijk ik nu dan zie ik ineens de overcompensatie van bepaalde spieren. Ik zal jullie meenemen in onderstaande foto’s, want het is gewoon te mooi om dit niet te doen!
Tussen de bovenste en onderste foto zit 2 jaar tijd. Sanne traint Belle grotendeels aan de hand en ze bekapt haar zelf. Wat zien jullie, wie durft in de opmerkingen de verschillen te benoemen. Wat zien we nu eigenlijk allemaal. Ik mijn volgende blog zal ik verder gaan op de punten die ik zie, en die we terug zien in de training.
Vandaag wil ik binnen het thema zichtbare & onzichtbare onbalans hebben over een vorm van zichtbare onbalans. Namelijk het, soms al gewoon gevonden, deukje voor de schoft.
Ik kom bij veel paarden op bezoek, hetzij voor het rechtrichten of een myofasciaal behandeling. Beide vanuit een onbalans dat zichtbaar is geworden voor de ruiter. Het paard wil een bepaalde houding niet aannemen, gaat in protest of hun paard kan zich niet ontspannen. Een steeds vaker voorkomend beeld is “het deukje voor de schoft”. Je denkt eerder aan een te strak zittende deken dan dat je paard zijn lichaam verkeerd gebruikt, toch?
Echter is een deukje voor de schoft het teken dat de trapezius spier (monnikskapspier) niet goed ontwikkeld is. Maar het geeft ook aan dat de rest van het lichaam ook niet optimaal kan bewegen. – Een minder of niet dragend achterbeen – Moeilijk of geen ontspannen rug – Weinig schoudervrijheid/strak in de schouder – Een over ontwikkelde onderhalsspier (brachiocephalicus) – Deze paarden zijn licht op de teugel en we zien vaak een valse knik in de hals
Deze paarden hebben vaak last van rugproblemen en lopen eerder kans op peesblessures.
Doormiddel van training kunnen we het paard leren om een betere houding aan te nemen. Hiervoor moeten we enkele voorwaarden controleren: Kán het paard zijn schoft wel liften? (belly lift check) Heeft het paard last van zijn ribbenboog? Kan het paard zijn bekken kantelen en tot dragen komen?
Samen kunnen we kijken wat je paard nodig is en welke stappen we binnen het rechtrichten kunnen zetten, om je paard zich weer optimaal te kunnen laten bewegen. Met als het nodig is, een myofasciaal behandeling om spierspanningen te releasen waardoor een verkeerde houding kan ontstaan.
Het interval van de lessen is aan te passen aan je huidige trainingsschema. Meer informatie of voor een afspraak: info@rechtgericht.nl / 06 – 12 83 15 88
Ik had het genoegen om de afgelopen weken kennis te mogen maken met enkele nieuwe combinaties. Stuk voor stuk onbekende paarden en eigenaren, met elk haar eigen verhaal. Elk vraagstuk waarvoor mensen bij mij terecht komen is nieuw, maar ik merk wel dat het veelal begint bij een miscommunicatie met het paard. Of het paard nu net nieuw is aangekocht of dat het paard al jaren probeert duidelijk te maken dat zijn lichaam het gevraagde werk niet kán uitvoeren. Het paard zal een manier proberen te vinden zijn ongenoegen te uitten in de hoop dat het werk daarop wordt aangepast. Het is bij een nieuwe combinatie altijd even aftasten waar het probleem zich precies bevindt. Heeft het paard lichamelijke ongemakken? Ligt het paard niet op een lijn met de eigenaar? Of is er misschien sprake van een trauma.
Ik plan het eerste consult altijd extra tijd in om de met de nieuwe combinatie kennis te maken. Door met de eigenaar hun verhaal te bespreken kan ik aanvoelen waar we binnen de academische ladder kunnen beginnen. Gebruiken we het grondwerk voor de basiscommunicatie, of is de combinatie al een hecht team en help ik verder in souplesse, lichaamshouding en balans.
Ik word altijd erg enthousiast als ik met een nieuw onbekend paard mag samenwerken. Het is aftasten waar ik binnen de communicatie met het nieuwe paard sta en wat ik mág inbrengen. Samen met het karakter van het paard en door het verhaal van de eigenaar kan ik een pad (huiswerk) voor de combinatie uitzetten die de combinatie kan gaan volgen. Met in eerste instantie simpele oefeningen voor houding en balans om het paard uit te lijnen in onze nieuwe grondwerk positie. Ook voor de eigenaar is het soms een geheel nieuwe manier van omgaan met hun paard.
Door de combinatie tijd te geven het zich eigen te maken tussen de opeenvolgende lessen in, zie ik geweldige transformaties. Zie hiernaast Holly. Van een moeilijk te begeleiden, grote sterke B-pony, die in het echt eigenlijk gewoon niet snapt hoe je met een mens samenwerkt (en wat hierbij de regels zijn), naar een pony die aan een los touw zelfs een kleine schouderbinnenwaarts laat zien! Elke handbeweging en druk gaf een vechtreactie, waarbij pony Holly ook nog eens strak in haar eigen vel zat. Door lichte, maar duidelijke communicatie is de vraag nu simpel en werkt ze nu binnen het kunnen van haar lichaam, super mee! En dat is mijn streven. Met plezier kunnen samenwerken met het paard, binnen het kunnen van haar lichaam. Het paard helpen sterker te worden, zonder dat het werk spanning veroorzaakt. Hierdoor blijft het leuk en tegelijkertijd herbalanceren we het paardenlichaam en verbeteren we de communicatie.
Het is geweldig om te zien hoe de communicatie tussen paard en eigenaar verbeterd en het plezier in het grondwerken wordt gevonden. Het geeft nieuwe energie en motivatie om met deze voor velen nieuwe manier van trainen, bezig te zijn.
Nieuwsgierig geworden of we ook wat voor jullie kunnen betekenen? Neem vrijblijvend contact met ons op. info@rechtgericht.nl / 06 12 83 15 88 (ook via whats app)
Het ligt aan het gebruiksdoel dat je voor je paard voor ogen hebt. Een paard dat grotendeels alleen vooruit hoeft te bewegen, hetzij voor de kar of voor recreatief gebruik in het bos, voldoet prima ongeacht haar natuurlijke scheefheden. Dat een paard zijn lichaam beter kan gebruiken en zo gezonder blijft in pezen en gewrichten is een keuze, geen vereiste om zijn werk te kunnen doen.
Wanneer we een paard gaan belasten met ons ruitergewicht of we vragen vanaf de grond om meer complexe oefeningen, komen we al snel uit bij haar natuurlijke scheefheden. Het paard zal gaan compenseren, zwaar worden op de hand, gaan versnellen, niet willen nageven en vervolgens ook niet kunnen ontspannen. Waarbij wij, als ruiter, hier ook weer op reageren. Hierdoor komen we in een negatief getouwtrek. Het paard bouwt spanning op, de ruiter vervolgens ook. De volgende keer moet het paard eerst worden moe gelongeerd. Als snel is het plezier van het rijden af en is de ontspanning en gedragenheid ver te zoeken. De opmerking dat een paard fris en gespannen is door te weinig beweging, het nieuwe zomergras, te lang op stal of het weer wordt dan al gauw gemaakt.
Ook mijn grote Tinker laat dit feilloos zien. Het is een winderige dag en er valt steeds wat neerslag. De bladeren in de bos wal bewegen en het is door de dichte begroeiing moeilijk te zien wat er zich erachter afspeelt. Deze factoren heb je als ruiter in acht te nemen, maar moeten je niet laten weerhouden. Ik kan aan het paard zien dat de ruiter zich dit realiseert en ineens moet het paard ook kijken wat de ruiter bezighoudt achter die bos wal. Het paard heft zijn hoofd en komt terug in tempo, drukt zijn rug wat weg en het contact met de mond is even weg. De ruiter pakt de teugels korter en het paard vindt het nu nog spannender. Die ene hoek wil hij niet meer door en ook het aandraven gaat ongecontroleerd. Snel en gehaast de hoeken door, het stuur zit er niet op. Wat nu.
We zetten de benen aan het werk! Van achter naar voren vragen we het paard naar de hand toe te komen. Wanneer het paard bezig gaat met de ruiter, vergeet hij al snel dat er net wat te zien was en het in balans bewegen met de ruiter geeft ontspanning. Het paard neemt het bit aan en Ook een ontspannen hals-hoofdhouding. De teugels blijven op lengte en met de achterbenen ondertredend komt de rug omhoog. Het paard komt in de zogenaamde LVO-houding (Lengtebuiging, voorwaarts-neerwaarts en ondertreden) en is op twee pinken te rijden. Heel af en toekijkt hij even op, maar de teugels blijven op lengte en het been vraagt het paard weer naar de hand toe te komen. De ruiter is consequent en het paard voelt zich ontspannen door de duidelijke communicatie. Het aandraven gaat gedragen en weinig versnelt, het bekken kantelt en de ruiter kan goed blijven meegaan met de beweging. Op een aangespannen rug kan je als ruiter niet goed meebewegen, laat staan doorzitten. Het lichtrijden kan zoveel ruis geven, dat het paard nog meer versnelt en we weer gaan trekken aan de teugels. Een reactie gevolg wat weer uitkomt bij de balans en ontspannenheid van ons paard.
Ook ongehoorzaam gedrag aan het halster of bij de dagelijkse bezigheden als hoeven krabben, vast staan, en trailer laden kunnen verbeteren met grondwerken. Het paard krijgt meer vertrouwen, balans en minder spanning. Tegelijk werk je als eigenaar aan je leiderschap en communicatie met je paard.
Mocht je ook tegen problemen aanlopen met je paard dan is er een mogelijkheid dat het voorkomt uit de natuurlijke scheefheid van je paard. Rechtrichten door middel van grondwerk en later longeren, leert het paard in zijn eigen balans en kracht te komen. Daarnaast leer je als eigenaar de onzichtbare communicatie via lichaamstaal en verbeterd het jullie band.
Neem vrijblijvend contact op om te kijken of rechtrichten voor jullie ook de oplossing kan zijn.
Het is was deze week tijd voor de 2e gebitsbehandeling van Casanova. Eindelijk..! wat zal mijn paardentandarts van zijn conditie vinden en hoe is zijn gebit gebleven ondanks het luchtzuigen? En bovenal de vraag: Kan ze nu wel zien hoe oud Casanova is?
Het gebit maakt een heel groot deel uit van de gehele balans van het paard! De kaak moet kunnen uitzakken, van links naar rechts bewegen en mag geen ongemakken geven. Bij het werken met ons paard, is de conditie waarin het gebit verkeerd, van groot belang. Door het gebruiken van hulpmiddelen kan het paard problemen gaan uiten van pijn en ongemakken. Het aansnoeren van de neusriem kan ervoor zorgen dat het paard zijn mond niet meer kan openen. Wanneer het paard haken op zijn tanden heeft, blokkeert de kaak. Door de neusriem en vaak ook sperriem, kán ons paard niet optimaal bewegen. Het paard zal nu wel moeten compenseren in zijn lijf. Maar ook het simpel de bocht om gaan, kan alleen met een vrij bewegende kaak! Let maar eens op een paardenmond bij het nemen van een wending. De kaak beweegt naar buiten.
In mijn eerste blog: “Moet vandaag weg”, schreef ik over de moeilijke keuze die ik destijds moest maken om Casanova in zeer slechte conditie te durven sederen. Ik heb toen gekozen om hem eerst te laten aansterken, maar al gauw werd duidelijk dat dit geen optie was. Cas had vaak koliek en in samenspraak met de kliniek en mijn paardentandarts schreven we dit zijn gebit aan. Het bleek dat Casanova zijn kaken vast zaten door de vele haken op zijn kiezenrij, waardoor ook zijn tong en wangen waren gehavend. Het luchtzuigen had schade gedaan aan zijn voortanden, waardoor er niet veel tanddikte meer over was. Ook niet genoeg om zijn leeftijd te kunnen bepalen. Casanova had 3 dagen tijd nodig om weer te leren malen en kon toen pas zijn gebit weer normaal gebruiken. Door het slechte onderhoud heeft mijn tandarts zeer secuur en weloverwogen keuzes moeten maken in wat ze wel en niet weg kon weghalen, om tot een bruikbaar gebit te komen.
Dit jaar vond ik het maar wat spannend en wat ik was vergeten, maar mijn tandarts niet, was dat Casanova nog een afgebroken wolfskies had en aan mij de vraag of ze deze moest verwijderen. Cas was door zijn verbeterde conditie wat allerter, maar wat was hij braaf! De kies was vlot verwijderd en de verdere gebitsbehandeling kon beginnen. Zowel zijn voortanden als zijn kiezen waren nog mooi in balans en ze was zeer tevreden over zijn vooruitgang. De voortanden waren jammer genoeg nog niet voldoende ontwikkelt om een zekere inschatting te maken van zijn leeftijd, maar voor nu houden we het op 16 jaar.
Nu ik weet dat er zich geen problemen in zijn mond bevinden, kunnen we gaan kijken voor een passend bit. Ook mogen we zijn tanden zelf gaan bijhouden door middel van tandenpoetsen :), om tandsteen en voedselophopingen te voorkomen.
Graag geef ik mee dat ook wanneer je het gebit van je paard hebt laten behandelen er áltijd een second opinion van een andere paardentandarts problemen kan verhelpen. Voordat we grijpen naar corrigerende gehoorzaamheidsmiddelen. Een gebit groeit en kan door een scheve houding, minder secure afwerking of onbalans, binnen drie maanden alweer scherp zijn of zelfs nóg scherp zijn.
Tip: Houdt mijn blog in de gaten om te zien of de gebitsbehandeling van Belle invloed heeft gehad op haar buikbalans, en zelfhouding.
Met dank aan Paardentandarts Vivianne Kleine. Weer bedankt voor je kundige en secure werkwijze. Je duidelijke antwoorden op mijn vele vragen en vriendelijke benadering naar mijn paarden. Ook dit jaar weer een positieve ervaring voor Casanova & Belle.
Iedereen heeft een voorkeurskant. In het huishouden, tijdens het werk, op het paard, maar ook in bed. Zo schep ik zelf de kruiwagen leeg over rechts en stap ik met mijn rechterbeen als eerste op de roltrap. Nu ik steeds meer op mijn houding let,…
Bij het academisch opleiden kreeg ik steeds weer te maken met de verschillende scheefheden van mijn tinker Breeze. Op de pagina “Scheefheden” leg ik in het algemeen de scheefheden van een paard uit. Welke scheefheden kunnen we zien bij het academisch opleiden van ons paard….
Het van nature scheef zijn en de stand & onderhoud van de hoeven wordt vaak onderschat. Het probleem wordt meestal zichtbaar als het paard bekapt moet worden.
We zien dan zichtbare brokkels/scheuren/flares en andere ongemakken. Echter heeft het paard/de hoef dan al vaak gegeven dat het niet in balans is. Pijnlijke voeten vallen ook onder het niet in balans zijn. Vaak een punt dat wordt onderschat.
Met als gevolg een verkeerde beenstand, scheve schouders en/of heupen en dit werkt door naar het ruggenmerg. Pijnlijke voeten zullen kortere passen veroorzaken, want die voet kan niet alléén het hele gewicht dragen, wat resulteert in het snel weer willen neerzetten van de voet. Bij lange tenen (vice versa), is het afrollen erg pijnlijk, met als gevolg een verkorte pas. Ook pijnlijk verzenen (hielen) kan toontreden veroorzaken. Flares aan de binnenzijde zijn pijnlijk bij zijdelingse verplaatsingen.
Het gevolg is dat een paard wegens lichamelijk ongemak niet KAN mee werken.
Nu komen we bij misschien nog wel een moeilijker punt. Zijn wij zelf wel in balans? Zitten we wel recht? Trekken wij misschien onze schouders onbewust op? Duwen wij teveel op een beugel? Allemaal factoren waarop ons paard reageert. Alleen al bij het rechtuit stappen,…
Elk paard/mens/dier wordt scheef geboren. Zoals mijn instructeur zo mooi omschreef: “Het eerste rechte paard moet nog geboren worden”. Willen wij samen met een paard werken dan zullen we hem/haar zelf in balans moeten léren lopen. Waarna hij in staat is ons te kunnen dragen….