Deze week was het zover, Casanova had om 15.30u een afspraak bij de paardenarts van de paardenkliniek in Wolvega. Een rit van een half uurtje, veelal snelweg. Ik heb besloten dat Cas alleen reist vandaag, omdat het erg warm is en de trailer snel opwarmt.

Het laden gaat super en hij stapt er zonder moeite op. Het komt hem even
raar aan om vandaag alleen te gaan, maar zodra de trailer begint te rijden, zie ik hem uit het raampje van de trailer kijken. Hij hinnikt nog even naar de paarden langs de weg en staat de gehele rit mooi rustig. Gelukkig is het grootste gedeelte snelweg, want Cas kan nog slecht zijn evenwicht in de bochten bewaren. Wanneer we de trailer los doen staat hij erg te trillen, maar dit is al snel over als hij weer met de hoeven op de grond staat. Hij moet even luid laten weten dat hij er is en krijgt ook respons van de paarden op de kliniek.

We worden snel geholpen en ons eerste bezoek is aan de echografie ruimte. Cas lijkt moeite te hebben met het plassen en ik verdenk hem daarom van nierstenen of andere ongemakken. Dierenarts Marco is rustig en Cas staat rustig in de stand te wachten. Er volgt een rectaal onderzoek, waarbij er gelijk een mestmonster wordt genomen voor eventuele wormen. Door middel van echografie worden Cas zijn bekken en blaas gecontroleerd. Er wordt al snel duidelijk dat dit er allemaal normaal uit ziet.

Hierna gaan we naar de onderzoeksruimte, waarbij Cas een lichte
verdoving krijgt om met een camera zijn urinewegen en blaas van binnen te kunnen inspecteren. De assistente wil van te voren al gebruik maken van een praam, maar dit sla ik af. Cas heeft vorig jaar tijdens zijn koliek de neussonde zonder praam, heel braaf laten inbrengen. Mijn gevoel zegt dat hij zich niks in zijn hoofd haalt. Ik ben blij dat ze vertrouwen op mijn band met mijn paard en ze laten de praam voor wat het is. Door de sedatie laat hij zijn geslachtsdeel hangen en kan de dierenarts voorzichtig de camera inbrengen. Heel even tilt Cas zijn achterbeen op, maar zet deze ook snel weer neer. Met zijn hoofd in mijn armen laat hij het allemaal rustig over zich heenkomen, waarbij Marco heel zorgvuldig de binnenkant van zijn urinewegen kan bekijken. Op een klein wondje aan de voorzijde na, is er niet veel om mij zorgen om te moeten maken. Een iets andere vorm dan anders, maar niet zo hinderlijk om niet te kunnen plassen.

Er wordt een bloedmonster afgenomen, omdat paarden uit het buitenland
sneller bloedarmoede of bloedparasieten bij zich kunnen dragen. Tijdens het controleren van zijn bloed wordt Cas gewogen. 468kg! wauw, hij heeft een normaal gewicht. Op de spieren na ziet hij er prima uit. We doen Cas zijn verhaal en dat hij vorig jaar rond deze tijd maar 385 kg woog. Wat betekent dat hij in een jaar 100kg is aangekomen. Ik krijg nog wat specifieker advies over de eiwitten huishouding en ik leg mijn voedingsschema uit.

De dierenarts klappert met zijn oren, maar vervolgens komt de uitslag van het bloedonderzoek: er staat een meer dan gezond paard voor je neus. Zijn waarden zijn goed en ze kunnen geen belemmeringen bedenken. Ook zijn er 0 wormeneitjes geconstateerd. We nemen afscheid van Marco, die ons nog even vertelt dat het met het karakter van dit paard wel goed zit. Dan maakt je hart wel even een sprongetje van geluk. Wat ben ik trots op Casanova en dat hij mijn leven is binnen gewandeld.

Mijn, niet-willen-trailer-laden gedachte was niet nodig. Hij stapte, zonder moeite, nog iets gesedeerd en moe, de trailer op.