Hulpvraag

Kippenvel momentje. In September 2023 kreeg ik een hulpvraag over een 19 jarige pony die niet goed liep. Na uitgebreid videomateriaal te mogen ontvangen, zie ik waar het anders zou kunnen. Ik mag langs komen voor een consult. We brengen hem in kaart en tijdens de palpatie komen er wat ongemakken aan het licht. Ik behandelen hem met Dry Needling en geef zijn eigenaresse training tips, adviezen en huiswerk. Een stortvloed aan informatie, daar sta ik om bekend 😅.

Vandaag Januari, lees 3 maanden verder! Krijg ik nieuw beeldmateriaal met een vraag. Maar voordat ik kan antwoorden moet ik echt even wat kwijt. Het beeldmateriaal spreekt al voor zich, maar oh my god wat een metamorfose. Check die bilpartij, zie hem “zitten” en de hals, hij draagt! De buiging op de plek waar je hem wil zien. Neusje eruit, gedragen en dat voorbeen! Ja, als het goed is mag dat ook worden benoemd. On-ge-lo-ve-lijk knap zo op afstand en met 1 consult.

Wil je jou Rechtgericht transformatie ook in de spotlight? Laat het me weten.

Lieve berichten

Vanmorgen ontving ik onderstaand bericht van Louise.

We kennen elkaar van de instructeursopleiding van de Human & Horse academy. Waar destijds mijn mening al eens werd gevraagd over Bart zijn platte gevoelige voeten. Bart liep erg gevoelig en af en aan onzuiver. Louise beet zich vast in deze nieuwe informatie over hoefverzorging en voeding. Ze zette zelf een stap terug voor de gezondheid van haar ‘Bart’.

Een half jaar geleden troffen we elkaar heel toevallig weer. Prachtige voeten! Maar ze leken allerminst happy. Er wordt haar genoemd genoegen te nemen met Bart zijn lichaam en leeftijd. Sharon, er klopt gewoon iets niet!

Ik mag Bart zijn lijf af voelen en meteen heb ik (beet) een flinke reactie op de M. Brachiocephalicus (onderhals). Als ik verder voel reageert zijn gehele schoft en schouderbespiering. Louise is geschrokken als Bart mij flink waarschuwt om niet aan zijn bekkenregio te voelen.

Maar het is zo logisch. Neem alleen al de compensatie die nodig is om het gewicht te verdelen over pijnlijke voeten. Hij heeft zich er een houding in aangenomen, waarmee verder wordt getraind. Alleen door terug te gaan naar het begin, zal er vooruitgang worden geboekt.

En zo zet Louise zichzelf wederom opzij om haar geliefde Bart de zorg te geven die ik voorstel. We vinden een Dry Needling therapeut bij haar in de buurt, en ik volg op de voet. Veel vrije beweging en even helemaal terug bij af. En bij af zijn ze als ze me een video stuurt waarin Bart enorm slecht beweegt. Dan heeft ze goed geprikt!

Nu is het taak om Bart te begeleiden in het ontspannen van de spieren die over gecompenseerd zijn en die ik niet aangespannen wil zien. En daarnaast de spieren die ik wel aangespannen wil zien te leren bereiken. En daar begint de magie..

Vanwege de afstand kan ik Louise niet in de bak begeleiden en moet alles via de telefoon. Ik kreeg wekelijks beeldmateriaal, waarna ik feedback gaf in houding en positie. Doormiddel van de vlag vergroten we Louise haar energie. Bart is een grote en sterke Kwpn ruin die niet snel onder de indruk is.

En wat ben ik dan trots dat ik onderstaande beelden vandaag krijg te zien. Het zelfdragende vermogen en houding, maar bovenal zie ik haar weer genieten van haar Bart. Hij doet het echt super, zo blij mee stuurt ze mij. Beter kan toch mijn 2024 niet beginnen.

Update Carla.

Carla staat morgen alweer 6 weken bij mij. De tijd is om gevlogen. En wat is ze leuk, nog veel leuker nu ik haar nog vaker zie. Heel langzaam geïntroduceerd in de kudde, waarin ze nu ook haar zegje begint te doen. En toch maar overstag gegaan mijn voer op te eten 😈.

Maar wat straalt dat paard een rust uit, droogkloot eerste klas. Nu voor de tweede keer meegenomen op de poetsplaats. Wat kijkerig, snurken en ril , maar laat het over zich heen komen. Even had ik paniek over haar stralen, waarin ze snel rotstraal ontwikkeld. En toen ze wat gevoelig liep, dacht ik nu zijn de rapen gaar en ben ik terug bij af.

Maar niets was minder waar. Haar balans is enorm verbeterd door alle obstakels hier en waarrempel gaf ze haar voeten gewoon. Prachtig hol getrokken en mooie stralen. Even uit voorzorg ingesmeerd, maar jeetje wat past een hoef zich goed aan. Maar ook haar eigenaresse past zich snel aan en vind haar draai goed op stal.

Carla verliest al wat spekjes, en oogt diep en diep zwart. Van de dames op stal hoor ik dat ze zo gelukkig en opgewekt kijkt. Wat wil een mens nog meer?! (geen regen meer 😅)

Nieuw paard introduceren

Ik krijg toch best veel vragen hoe ik een paard introduceer in ons paddock paradise.

Fases in de introductie van een nieuw paard:

# Allereerst komt de nieuwkomer in de paddock met aangrenzende longercirkel te staan. De dag van aankomst hou ik het goed in de gaten of er veel onrust heerst en of er ’s nachts eventueel een paard bij in moet. ( ook voor mijn eigen nachtrust). Zeker als ze het gewend waren s nachts in stal te staan. Op deze manier kan ik al inschatten hoe de kudde reageert en wat de introductie volgorde gaat worden.

# Na een aantal dagen acclimatiseren, gewend te zijn aan het hooi en te hebben gelegen laat ik het paard een deel van de track zelfstandig verkennen.

# Wanneer het paard de routes/uitwijkmogelijkheden in alle rust heeft kunnen verkennen laat ik de leider Breeze erbij. Ik weet hoe hij reageert en is een meester in het op sleeptouw nemen.

# De dagen erna voeg ik er steeds een ander paard dat onderaan in gang staat erbij. De merries het liefst na een aantal dagen en nog mooier tijdens de hengstigheid.

# Als dat goed gaat mag er een nieuwsgierige bij en is er even wat reuring. Maar het paard kent inmiddels alle uitwegen, waarbij er meestal al snel weer rust heerst.

# Als laatste voeg ik het probleem veroorzakende paard erbij. Die reageert op de onrust, meningen van de merries en laat niet snel nieuwkomers op zijn territorium. Tot leider Breeze deze op zijn plek zet. Dit laat ik overdags even op zijn beloop, ze leren elkaar inschatten en ontwijken.

# Voor het donker gaan ze dan nog even een aantal avonden apart s nachts, zodat er gerust kan worden en ook ik weer een beetje nachtrust krijg. Het blijft toch altijd spannend.

Zomers gaat dit nog weer anders. Dan laat ik de nieuwkomer op de track rond de weide als de rest mag grazen.

Een nieuwe snor

Ik liet het in mijn verhaal al een beetje door schemeren. We hebben er een nieuw gezicht bij, weliswaar een bekend gezicht, maar even speciaal. Ik heb de tinker merrie Carla mogen ophalen om bij ons in het paddock paradise te komen wonen. Zo kan ik haar gemakkelijker trainen en kan ze de hele dag rondscharrelen.

Ze is er inmiddels alweer een dikke week en heeft al aardig kunnen wennen. Eerst naast de kudde, waarbij ze de eerste 2 dagen niet bij de hooiruif weg te slaan was. Gauw werden de reacties duidelijk en kon ik bepalen hoe we de introductie gingen doen. Allereerst met leider Breeze die zoals gewoonlijk haar onder zijn hoede mee nam de paden op. Elke ochtend gingen ze samen op pad en liet ik er een nieuw paard bij. Zo leerde ze de routes kennen en kan ze haar eigen pad bewandelen.

Ze laat zich wel op de kop zitten en zoekt meer contact met mensen. Drinkt alleen bewegend water en kan mijn kookkunsten nog niet zo waarderen. 🤭 Heerlijk om haar zo nog veel beter te leren kennen. Het is nog wel even afzien voor haa, vanuit een geïsoleerde stal naar dag en nacht buiten met dit weer. Kan ze haar prachtige winterjas eens goed gebruiken en gaat de overtollige voorraad spek er een beetje af.

Welkom lieverd

Meneer de Fries “Floris”

Deze parel staat niet vaak in de spotlight. Hij hoort inmiddels bij het stalmeubilair. De Fries, waarvan ik niet dacht dat het een Fries paard was. Echt waar, een best grappig verhaal.

In het begin van 2018 tref ik een advertentie: Gezocht revalidatie plek voor een paard met peesblessure. Ik dacht, die heb ik nog niet.

En zo geschied, ik nam contact op. Bleek dat het paard na een flinke medische geschiedenis, steeds minder zichzelf was en het licht uit zijn ogen verdwenen was. Zijn eigenaresse besloot het roer om te gooien en zelfs de wedstrijdsport in de ring te gooien. De gezondheid van haar paard stond voorop. Ik weet het nog steeds..die ene foto die ze mij stuurde om haar paard te laten zien. Een bruin paard. Ik stuur haar meteen terug: Een kwpn wordt niet gelukkig bij mij op stal.. 🤓😮 bleek het toch niet een Fries! Nee, ik heb nog altijd geen bril.

We besluiten kennis te maken en de combinatie krijgt een naam Nathalie met haar 12 jarige Fries Floris. Een hele waslijst mankementen: Zijn achterbeen gebroken gehad, peesblessure links, toen rechts, een vergroeide rib en rare vetbulten op zijn flanken maar oogde niet op gewicht. Ook struikelde hij veel. Veel pech deze twee, en ze waren het dokteren meer dan zat.

Ik kreeg de vrije hand, terwijl ze me niet kende. Mij vielen zijn lange tenen op, wat zeker een grote invloed had op de pezen. We hebben ze flink ingekort, en met wel 2 weken gevoeligheid liep hij prima. De pezen kregen rust, en ze konden gaan opbouwen. Een enkele keer een wat verdikte pees, iets rustiger aandoen en even behandelen.

Af en toe een kleine terugval, maar met wat kleine aanpassingen hier en daar verbeterd hij nog altijd. Zijn vacht is diepzwart, is niet meer zomaar buiten adem en ze sleutelen flink aan de balans vanaf de grond. Wat gaan ze goed, en ze genieten weer samen. Zo goed, dat Nathalie besloot mee te doen aan de 5e en laatste editie van Friese paarden strandrit “Horses2fly” op het strand van Juliandorp naar Den Helder. Waar zij 10 jaar geleden ook samen aan deel namen. Ze ze eens shinen!

Het is alweer 3 maanden geleden dat Alvaro naar zijn nieuwe stek is verhuisd. Het blijft altijd lastig afstand te doen, maar dit zat goed. Vanaf het moment dat ze me een hand gaf en toen ze hem mee namen. Ik heb het al eerder gezegd, het is gewoonweg niet aan mij besteedt om afstand te moeten doen. En dat doe ik dan ook niet helemaal, want ik heb hem bezocht!

Nog geen steek veranderd en zichtbaar op zijn gemak tussen zijn nieuwe vriendjes. Hij heeft een heus eigen bos, heerlijke schuilstal en doet aan pilates aan de waterkant. Ook zijn nieuwe mensen heeft hij net als ik omarmd. Net toen ik even een brok in mijn keel kreeg, nam die een hap uit mijn buste. Oh ja! dat is Alvie. Nee, weer met beide voeten op de grond.

Goede keuze, juiste match. Altijd mijn gevoel volgen, dan zit ik meestal goed.

APK Breeze

Half jaarlijks apk. Zadelcheck, tandarts en Dry Needling behandeling.

Net als dat het voor apparaten van belang is, is onderhoud hèt behoud van je paard. Controleren of het zadel nog goed ligt en er geen scherpe randen op het gebit zitten of andere mankementen.

Daarnaast vind ik het fijn in kaart te brengen hoe ze zich ontwikkelen. Zijn er spiergroepen die zich beter ontwikkelen of voel ik hypertonie (spierspanning). Mijn Breeze (24) liet de laatste tijd meer ongemak tijdens het rijden blijken. Nodig tijd hem in kaart te brengen!

Bij het afvoelen liet Breeze zien ongemakkelijker te zijn op zijn rechterzijde. Met name onderhals, lange rugspieren t.h.v. zadel en zijn billen waren gevoeliger dan anders. Ik ben daardoor aan de linkerzijde begonnen om al een reffered release te krijgen naar de andere zijde.

Wat opviel was zijn pectorale borstspier minimaal voelbaar was. Daarentegen hebben zijn schouder pro- en retractie spiergroepen enorm moeten werken en was daar veel spanning.

Aan de andere rechterzijde bleek zich een probleem te bevinden in de kapspieren, waardoor Breeze zijn onderhals heeft ingezet om zijn hoofd te dragen. Enorme harde plekken en zeer gevoelig. Op het filmfragment mooi te zien hoe hij wegzakt als die spieren tot ontspanning komen.

Zo blijkt maar weer hoe belangrijk het is om je paard te monitoren en te laten controleren.

De hoefsmid etende tinker

Deze steek ik in mijn zak!

Vandaag was de hoefsmid op stal en tinker dame Carla was ook ingepland. Als laatste, want deze dame heeft niet zo’n beste indruk achtergelaten. Met een sedatie voor het castreren van een hengst, vrat ze de smid nog op. Voorop stellende, ze heeft haar bouw absoluut niet mee om als ballerina op 3 benen te staan. En komt daarbij miscommunicatie dan is haar karakter niet mis.

Wat heb ik het vaak aan de stok gehad met haar. Recht overeind met de tanden bloot op mij af. Ik was (in haar ogen) onredelijk en ze begreep mij niet. Gevolg, meteen het gevecht aan gaan. Eerst in vrijheid met haar leren communiceren, want de lijn eraan gaf teveel discussie. Uitleg gegeven wat links en rechts gaan betekende en hoe je simpelweg je lijf draagt over 4 hoeven.

Ze opende zich steeds meer en liet me ook zien dat ze bijvoorbeeld de balken ontzettend leuk vond. Zelfs af en toe een sprongetje en de andere keren dwars als een bulldozer door mijn keurig gebouwde hindernis(je).

Ja, ik had er mijn handen vol aan. Een tank is er niks bij. Maar oh wat doe ik dan graag mijn verhaal nu.

Ik heb Carla geleerd hoe ze het gewicht zelf van de hoef kan halen, en door haar heup kan zakken. Door goed te wachten dat ze haar balans gevonden heeft mocht ik steeds dichter bij het been komen zonder gelanceerd te worden. Stapje voor stapje kon de smid haar ietsjes beter bekappen.

Tot vandaag ik Carla met het touw over haar hals kon laten los staan. De smid keek me nog even aan, ze staat los?! Hij durfde nog niet zelf het been in rust te vragen maar zijn interesse heb ik ruimschoots getriggerd. De volgende x, meneer de smid. Maar wat was die verbaasd. Geen moment de hoef terug getrokken of boos geworden. Van deze wil ik er wel 10 doen, zegt ie als hij vertrekt.

Trots op jou meisje!

Prachtig hoe een hoef zich kan herstellen in een jaar tijd. Een hele andere stand, functie van de hoef hersteld en geen brokkelwand meer bij droogte. Nu kan langzaam het lijf zich gaan aanpassen, pezen, banden, gewrichten en spieren. Ik blijf dit een adembenemend proces vinden.