Moet vandaag weg..
Ik kwam het afgelopen jaar een advertentie tegen met de titel: ‘Moet vandaag weg“. Echt op zoek naar nog een paard ben ik niet, maar soms komt iets op je pad. De foto trekt mijn aandacht. In de advertentie lees ik over een in minder conditie verkerende, luchtzuigende, brave ruin. Vermoedelijk een kruising van Spaanse afkomst. Ik klik de advertentie weg. Ik krijg echter de foto niet uit mijn gedachten. Wat een vriendelijke, om hulp vragende blik had dit paard. Ik besluit het aan de keukentafel te noemen. Nóg een paard erbij?! Dit paard kan een werkelijk Spaans plaatje worden, en om de prijs kan ik het niet laten. Hij heeft mijn hulp nodig. Ik bel de man op en ik krijg al vlot een filmpje toegezonden. Op het filmpje is te zien hoe het paard onder het zadel wordt bereden. Ondanks dat hij ver weg staat, laat ik het paard ongezien dezelfde avond nog naar ons toe brengen. Een grote gok, aangezien je normaal gesproken een paard gaat bekijken en door een dierenarts laat keuren. Maar hierop kon dit paard gewoonweg niet wachten.
Wat was hij mager! Door het zadeldek en de beweging in het filmpje had ik het mij iets rooskleuriger voorgesteld. Je legt immers geen zadel op een blote ruggengraat.. Toch?! De arme schat heeft de 2,5 uur durende rit erg spannend gevonden en komt bevend te trailer af.
Ik vraag hoe hij heet, maar hiervoor moet de man eerst in het paspoort kijken.
We leggen hem meteen een warme deken op en beginnen met het aanbieden van een kleine hoeveelheid voeding. Zijn voeten vallen mij meteen op. Het lijken wel veulen hoeven. Kleine cilindrische hoefjes, die door de ijzers gedwongen worden omhoog te groeien. Dit formaat voet past niet bij de stokmaat van dit paard. Het is duidelijk te zien dat hij er last van heeft.
Wanneer hij wat gewend is, besluit ik hem te onderzoeken en duidelijk op de foto te zetten. Het is me opgevallen dat hij zijn bekken niet wil kantelen tijdens het plassen. Hij plast kleine beetjes en trilt op zijn achterbenen. Ik schakel de hoefsmid al snel in om de ijzers er onder vandaan te halen. Ondanks dat hij dit niet leuk vindt en het hem veel moeite kost om zijn benen op te tillen, is onze hoefsmid Geert zeer tevreden over hoe hij mee werkt. Het paard heeft geen stralen meer en de ijzers hebben speciale slijtvaste ijzeren nagels. Het is onduidelijke hoe lang de ijzers er al onder zitten, maar ze lijken als nieuw.
De volgende stap zou de tandarts zijn, maar door zijn verslechterde weerstand lijkt het mij verstandiger hem eerst wat in gewicht te laten aankomen. Het eten lijkt goed te gaan. Ik zie hem vaak even liggen, wat me logisch lijkt gezien de nieuwe stand van zijn hoeven. Als ik hem op een middag plat in de stal aantref, lijkt het alsof hij het opgeeft. Hij heeft niet de neiging tot rollen, maar het kan ook zijn dat hij te verzwakt is. De kliniek komt en hij krijgt een neuszonde. Ook dit doet hij super braaf. De komende 24 uur mag hij sprietjes hooi en zijn voeding weer langzaam opbouwen. De dierenarts vermoedt een verstopping verderop in de darm. Ik hou hem goed in de gaten en het lijkt goed te gaan. In de weken daarna heeft hij nog een paar keer willen opgeven. Ik beslis toch dat de tandarts komt. Het blijkt dat zijn gebit en tong erg beschadigd zijn. Hij lijkt een overbeet te hebben, maar dit komt door het blokkeren van zijn kaakgewricht. Arm paard. Zijn snijtanden zijn dusdanig afgesleten dat we niet kunnen inschatten hoe oud hij is. De tandarts verwacht dat we met twee jaar wat meer kunnen zien.
De week erna kan hij alleen maar ruwvoer vervangende voeding eten. Zijn kauwvlak is weer gebalanceerd en hij weet gewoonweg niet hoe hij normaal moet kauwen. Nu kan hij weer als een normaal paard functioneren en het is tijd om in gewicht toe te nemen en paard te zijn.
Na 2 maanden is de meest kritieke periode voorbij en besluiten we hem een naam te geven die beter bij hem past. Het wordt Casanova. Dat hij zich zo mag gaan voelen en laten zien.
Zijn revalidatie verhaal zal op onze website zijn te volgen.
