Breeze krijgt een six pack!

Hoe mooi is het als je werk eindelijk wordt vertaald in het beeld dat voor je staat. Na vele uurtjes trainen en Breeze proberen te motiveren om toch zijn rechter achterbeen meer te gebruiken, begint het zijn vruchten af te werpen. Om de vooruitgang vast te leggen, heb ik regelmatig foto’s gemaakt. Je gevoel zegt wel dat je goed bezig bent, maar foto’s laten je telkens weer realiseren hoe veel dit werk met Breeze zijn lijf doet.

Breeze zijn wintervacht heeft plaats gemaakt voor een schitterende, witte zomervacht. Hij glimt enorm en dat voor een wit paard. Zijn contouren zijn mooi zichtbaar in dit strakke velletje en er is geen sprake meer van een hangbuik. Sterke buikspieren betekenen een stabiele, sterke rug. Hoewel het nog altijd zichtbaar is dat Breeze zijn lange rugspier het moeilijk gehad heeft, ziet zijn algehele postuur er zoveel verbeterd uit. Hij heeft een krachtige schouderpartij ontwikkeld en ook zijn achterbenen kunnen steeds meer gewicht opnemen. Ook in vrijheid zie ik het gemak waarin Breeze beweegt. Vanuit de graashouding weg galopperen is geen uitzondering meer en met steigeren blijft hij lang in balans. Van zijn gelaat is af te lezen hoe machtig hij zich op dat moment voelt. Het is dat zijn grijze haren op zijn hoofd verraden dat hij al 19 is, anders zou je hem deze leeftijd nog niet geven.

Het mooie van deze manier van trainen is dat je op elke leeftijd en op elk gewenst moment kunt starten. We passen ons aan binnen het kunnen van het paardenlijf en brengen deze steeds meer in een gezondere houding. We zien een makkelijker bewegend en meer zelfverzekerd paard. Vaak zien we ook dat paarden het werken aan de hand ook erg leuk vinden. Nieuwgierig geworden of grondwerk ook wat voor jullie als combinatie is? Neem vrijblijvend contact op voor een proefles.

Inspireer elkaar

Na een heerlijk, inspirerende dag met mijn mede instructeurs heb ik er een schat aan kennis bij. Net even een andere invalshoek of een nieuwe oefening om Breeze zijn balans nog verder te verbeteren. Het is ontzettend leuk en leerzaam om met anderen in het zelfde vakgebied te werken. Nieuwe paarden, jonge paarden, paarden met problemen alles komt er op zo’n dag voorbij. We raken nooit uitgeleerd en dit wil ik mijn lezers ook mee geven.

Iedereen bouwt een schat aan informatie op tijdens zijn of haar leven. Of je nou leert door te doen, door te voelen of te kijken. Onopgemerkt neem je bepaalde dingen mee in je eigen rugzak. Samen met deze schat van informatie; geleerd van kennissen, cursussen en opleidingen, bewandelt een ieder zijn eigen pad. Soms is er een andere onverwachte afslag nodig, maar toch brengt ons dit ook weer ergens. Het werken met paarden is heel divers en ze kunnen een enorme aanvulling op ons leven zijn. Ze hebben allemaal 4 benen, een hoofd en een staart. Maar elk paard, is net als elk mens, uniek. Allemaal verschillende karakters, met allemaal hun schat aan levenservaring, met of zonder menselijke invloeden. Hun rugzak bepaalt hoe ze zijn in omgang.

Ik vind het een fantastische ervaring om te ontdekken wat er zich in de rugzak van een paard bevindt. Hoe is zijn energie en hoe reageert het op mijn lichaamshouding? Wil het paard met me communiceren of sluit het zich juist af. Heeft het paard veel steun nodig, werk ik snel te ‘groot’ in mijn houding, moet ik duidelijk en consequent zijn of is er eerst vertrouwen nodig om dit paard te mogen werken. Ik zeg bewust “mogen werken” omdat met een sterke wil en hand de meeste paarden wel doen wat je zegt. Dit wil niet zeggen dat het paard dán met je samen werkt. Voor mij straalt een combinatie pas als de ruiter met het paard samenwerkt, luistert en niet over zijn kunnen gaat. Niet elk paard is geboren met een spectaculair voorbeen, en ze hebben niet allemaal de looks. Maar ze zijn allemaal uniek en volgen hun eigen pad. Er is geen juiste weg, er is geen goed of fout, maar wanneer je luistert heb je plezier in hetgeen dat je doet.

Kijk ook naar elkaar en inspireer elkaar. Waarom reageert het paard bij de een zo, terwijl hij bij een ander totaal niet op zijn gemak. Er is geen betere spiegel dan een paard en sta ook open voor zijn reactie en koppel dit terug naar je zelf. Laat ik onbewust voelen dat ik dit paard of de eigenaar niks vind, ben ik met mijn hoofd nog op mijn werk of ben ik te moe. Ons paard voelt onze gemoedstoestand feilloos aan. Het ene paard staat er voor je als je ze even nodig bent, en het andere paard denkt: “Wie is die wild vreemde.” Ga eerst bij jezelf ten rade waarom je paard zo reageert zoals het reageert, en stap niet op, op dagen dat het niet wil. Zeker niet bij een paard dat juist jouw steun als ruiter nodig heeft. Geef op deze momenten het ook toe dat het even niet wil, misschien dat er zich een gouden tip in de rugzak van een ander bevindt.

Ik leer steeds meer en stop al deze verkregen informatie in mijn eigen rugzak. Vervolgens kijk ik bij welk paard, ik welke informatie nodig ben en geef dit weer door aan mijn eigen leerlingen. Wat voor de een werkt, werkt voor een ander niet en niet elke instructrice past bij elke ruiter. Maar leer van elkaar en verzamelen alle informatie, wie weet wie je er weer mee kunt inspireren.

Voor wie geïnspireerd wil worden op het gebied van grondwerken, loswerken en academische rijkunst kan ook voor losse lessen terecht bij Rechtgericht.