Deze steek ik in mijn zak!

Vandaag was de hoefsmid op stal en tinker dame Carla was ook ingepland. Als laatste, want deze dame heeft niet zo’n beste indruk achtergelaten. Met een sedatie voor het castreren van een hengst, vrat ze de smid nog op. Voorop stellende, ze heeft haar bouw absoluut niet mee om als ballerina op 3 benen te staan. En komt daarbij miscommunicatie dan is haar karakter niet mis.

Wat heb ik het vaak aan de stok gehad met haar. Recht overeind met de tanden bloot op mij af. Ik was (in haar ogen) onredelijk en ze begreep mij niet. Gevolg, meteen het gevecht aan gaan. Eerst in vrijheid met haar leren communiceren, want de lijn eraan gaf teveel discussie. Uitleg gegeven wat links en rechts gaan betekende en hoe je simpelweg je lijf draagt over 4 hoeven.

Ze opende zich steeds meer en liet me ook zien dat ze bijvoorbeeld de balken ontzettend leuk vond. Zelfs af en toe een sprongetje en de andere keren dwars als een bulldozer door mijn keurig gebouwde hindernis(je).

Ja, ik had er mijn handen vol aan. Een tank is er niks bij. Maar oh wat doe ik dan graag mijn verhaal nu.

Ik heb Carla geleerd hoe ze het gewicht zelf van de hoef kan halen, en door haar heup kan zakken. Door goed te wachten dat ze haar balans gevonden heeft mocht ik steeds dichter bij het been komen zonder gelanceerd te worden. Stapje voor stapje kon de smid haar ietsjes beter bekappen.

Tot vandaag ik Carla met het touw over haar hals kon laten los staan. De smid keek me nog even aan, ze staat los?! Hij durfde nog niet zelf het been in rust te vragen maar zijn interesse heb ik ruimschoots getriggerd. De volgende x, meneer de smid. Maar wat was die verbaasd. Geen moment de hoef terug getrokken of boos geworden. Van deze wil ik er wel 10 doen, zegt ie als hij vertrekt.

Trots op jou meisje!