Revalidatie update Jake

Ik betrap mijzelf erop dat ik in elk gesprek over Jake, het verhaal ophang dat hij 4 weken bij ons woont. Nu blijkt nadat ik het heb opgezocht, Jake al 8 weken bij ons verblijft..

Het is alsof hij er altijd al was. Zo’n vreselijk gemakkelijk en vriendelijke persoonlijkheid. Met recht een aanvulling op onze kudde.

1e week: Wennen aan zijn nieuwe thuis, voeding, vrouwtje en naaste kudde. Zo kon ik observeren wie van de kuddeleden een probleem zou geven bij een volgende introductie. Ik heb zijn been twee keer per dag ingezwachteld met een speciaal pijnstillend en zwelling compres. Uiteraard heb ik zijn lijf al grondig onderzocht en enkele triggerpoints laten ontspannen.

2e week: Langzaam aan mag Jake een aantal uren wennen op het eerste weiland, waarbij de andere paarden op de track om hem heen kunnen wandelen. Totaal onverwacht, maar 0,0 interesse heeft meneer in de anderen. Af en toe een vreugdespurt, waarna het been en de zwelling warmer en dikker werd. Koelen en weer compressen aanleggen. Zijn hoeven beginnen flink te brokkelen, en ik besluit hem zijn eerste trim voor te geven. Hier moet hij erg aan wennen, waarbij zijn gang tijdelijk wordt beperkt. Hij vond het maar wat moeilijk zijn balans te houden en compenseerde erg in zijn bekken.

3e week: Jake mag op verkenning. Door de kudde apart te zetten kan Jake rustig de paden ontdekken. En wat is hij dapper! Op wat gesnurk na gaat hij in volle overtuiging naar het einde van de track. Waarna Cas hem ontdekt en imponeert aan de andere zijde van de bedrading. Daar ontstond een flinke sprint terug naar het vertrouwde.

4e week: Jake mag zichzelf introduceren tussen enkele kuddeleden. Nieuwsschierig toch wel naar zijn nieuwe kameraadjes, blijkt hij toch wel een flinke eigen mening te hebben. Maar hij is absoluut niet gemeen en mag graag kroelen. Oma Gwen wou graag een stukje van zijn billen proeven die hij vervolgens vakkundig haar plek heeft gewezen.

5e week: Gwen is nog altijd onder de indruk van Jake zijn houding en mag hem absoluut niet. Ze kan hem niet zien of luchten en raakt erg geirriteerd van hem. Ze veroorzaakt ruis in de kudde door haar gedrag, waarop Cas moet ingrijpen volgens hem zelf. Jake is ineens een indringer die buiten de kudde gehouden moet worden. Wat is hij hier druk mee. Ook heb ik deze week Jake zijn stand veranderd voor, waarbij hij al veel gemakkelijker kon blijven staan!

6e week: Jake mag op de weide tussen de andere mannen, met uitzondering van Cas. Alvaro vindt dat hij zich bazig moet opstellen, maar vindt zijn nieuwe kuddelid eigenlijk ook wel heel erg leuk. Hij heeft bedacht dat de merrie Belle van ‘hem’ . Jake heeft weinig interesse in de dames, maar mag niet in de buurt komen. Dit wordt vast nog uitgesproken..

7e week: Jake speelt met leider Breeze! Prachtige beelden kunnen nemen van een ruinenspel. Leuk om zijn lichaamlijke issues te kunnen monitoren. Ook opa Nino denkt zich ineens te moeten bemoeien met Jake zijn positie binnen de kudde. Hier werd hij snel van genezen, waarna Jake zich vergiste in de bonte billen van Breeze. Waarop hij zelf even flink terecht werd gezet.

8e week: Er wordt al opgemerkt dat de zwelling van Jake zijn been flink is afgenomen, en het been nagenoeg weer droog lijkt. Pezen zijn weer mooi zichtbaar en alleen op de binnenzijde van de kogel is nog een lichte verdikking. Zijn hoeven veranderen enorm en ook staat hij niet meer bol in de knie. Een perfecte balans over 4 benen, wat ben ik trots!

Welkom Jake

Daar ben je dan! Welkom Jake. Een evenbeeld van mijn Casanova, wat ben ik overdonderd. Nog knapper dan verwacht en wat is hij lief! Wat hebben zijn baasjes een enorme stap moeten nemen, en wat voel ik mij vereerd! om hem te mogen gaan helpen.

Niet alleen het geschoren been liet zien welk been is aangedaan, maar ook Jake zijn gehele houding. Hij zet zijn been buiten zijn gewicht en compenseert achter. Zijn baasjes gaven al aan dat hij veel ligt en rust. Hij zal de tijd krijgen die hij nodig is om aan te sterken.

Hij heeft al even kennis mogen maken met de kudde over de heg en via de omheining, maar hier heeft hij nog niet veel interesse in. Casanova moest er natuurlijk wel even wat van vinden, het was alsof hij in de spiegel keek.

Deze week zal hij naast de kudde rustig zijn nieuwe omgeving kunnen verkennen. In zijn paddock zit hoogte verschil, waardoor hij rustig begint met trainen. Ook de band geeft gelijk het effect wat ik wou. Ik zou mezelf niet zijn als ik zijn lijf al niet even had af gevoeld. Enkele triggerpoints opgelost, en rijkelijk beloond met veel gapen. Stukje voor stukje zal ik deze puzzel gaan oplossen en ik neem jullie mee in zijn revalidatie verhaal.

Nieuw revalidatie paard

Van intens gelukkig naar hartverscheurend verdriet. Wat staat geluk dichtbij verdriet. En soms moeten we simpelweg loslaten al wil je ❣️ hart dit liever niet.

En dan is die daar, de hulpvraag waarbij je weet dat je hulp moet bieden. Een paard dat alle reguliere hulp heeft gekregen wat een kliniek kon bieden. Een lang standaard revalidatietraject afgelegd, maar nog niet het gewenste resultaat. Overweging tot laten inslapen, maar gewoonweg een te goed paard om te laten gaan. Eerlijk zijn naar het paard dat nu (en misschien zelfs nooit) kan voldoen aan het streven van de ruiter. En wat waardeer ik het dat deze mensen bestaan! Een weloverwogen keuze, afstand van elkaar te nemen en hem aan mij te gunnen. Waardoor deze knappe man een kans krijgt om rustig te kunnen revalideren en waarna zijn kansen tot het vinden van de juiste match, zijn gewaarborgd. Outside the box revalideren in ons paddock paradise.

Mag ik jullie alvast voorstellen aan Jake. 10 jaar met Iers paspoort, looks like Casanova en karakter en uitdrukking alla Niño. Hoe vindt je het?! Binnenkort zal hij bij ons komen wonen en zal ik zijn revalidatie met jullie delen. Revalidatie peesblessure voorbenen Jake.

Het zat met niet lekker met Alvaro. Alles zegt mij dat er iets niet klopt. Om alles te kunnen uitsluiten begin ik bij zijn gebit. Het stukje waar ik zelf geen invloed op kan uitoefenen.

Ik kan voelen of er scherpe randen zijn en of zijn onderkaak vrij kan bewegen. Alvaro laat me haast niet voelen en ik moet oppassen dat ik mij niet snijdt aan zijn enorme hengstentanden. Hij heeft geen prodent smile, maar ach na een jaar hoeft dat ook niet meer zo te zijn. Zijn onderkaak lijkt niet gemakkelijk te kunnen bewegen of zit zelfs geblokkeerd. Zijn hoofd omhoog brengen is al helemaal uit den boze. Ik bericht mijn tandarts en ze kan hem er deze week nog voor me tussen plannen. Dank je wel Viv!

In het eerste gezicht lijkt zijn gebit prima te zijn onderhouden. De kaak zat inderdaad zowel links al recht geblokkeerd en hij heeft moeite met het omhoog brengen van zijn hoofd. Wat scherpe randen en achterin haken en een iets doorgegroeide kies. Geen gekkigheid. Wanneer ze begint met behandelen blijkt al snel dat de 3 achterste kiezen bijna helemaal glad zijn. Hierdoor verliest hij de helft van zijn kauwvlak! Ook vond ze proppen en is mijn proppenmysterie bij de waterbak waarschijnlijk ook opgelost. Hij had zijn tong flink beschadigd door zijn hengstentand en ook zijn wangen waren beschadigd.

Ze heeft zijn kiezen weer flink opgeruwd en de dierenarts heeft hem nog een pijnstiller gegeven.

Het is zo waardevol een trainingspaard ook met anderen te zien connecten. Bewegingen beter te kunnen beoordelen en de chemie te zien ontstaan. En dat regels, regels zijn en wie kan ik daar nou beter voor inschakelen dan de eigenaresse van de ooit net zo’n eigenwijze Belle. En stiekem zijn ze niet eigenwijs, maar weten gewoon niet dat het ook anders kan. Met daarbij een lijf dat niet mee werkt geeft nog al eens miscommunicatie. En niet te vergeten Alvie zijn mentaliteit: ik ben nog maar 9, en ik wil wat! 😈

Mijn onderbewustzijn..

Kennen jullie dat. Je gevoel die het eerder weet dan je hoofd. Of dat je hart ♥️het weet. Ik had van de week weer zo’n moment. Wanneer ik vertrek doe ik altijd even een glimp richting de paarden. Ze stonden allemaal lekker te chillen in de zon en ik stap in de auto. Onderweg zegt iets in mij, Alvaro stond net een tik anders dan anders. Een leek zal zeggen hij staat gewoon te slapen. Maar zijn hals hing net een fractie lager en de plek die hij gekozen had was niet logisch..

Thuisgekomen niet weer actief aan gedacht. Zie ik tijdens het rijden dat Casanova de manenkam van Alvaro beet houdt. Vreemd.. het leek ook niet op spelen en Alvaro stond heel onderdanig met zijn hoofd naar beneden. Ach wat mooi, ze accepteren elkaar.. ik maak nog een foto 😅. En weer dat gevoel, er klopt iets niet.

S middags. Ze gaan op de weide. Na tien minuten doe ik een blik naar de weide, en daar ligt er een.. dat klopt niet! Niet als je net op de weide staat. Ik loop heen en inderdaad Alvaro ligt op de weide en heeft een pijnlijke blik. Casanova wist het! en probeerde hem dus bij zinnen te halen. Prachtig dat kudde instinct. Inmiddels is hij weer de oude.

Heb jij ook zo’n onderbewuste?

Superfascial Dorsal Line (SDL)

Tijdens veel van mijn behandelingen kom ik problemen tegen in de Superfascial Dorsal Line (SDL) tegen. Dit is de spierketen die van voor naar achteren loopt. Als je de afbeelding bekijkt is het ook meteen duidelijk waarom ik hier veel problemen tegen kom. Het is namelijk de plek waar je zadel veel impact kan hebben. Hals niet kunnen of willen strekken, een enorm ontwikkelde onderhals of neidig met aansingelen of opstijgen. Uiteraard valt er rijtechnisch nog vaak veel te behalen, maar hoe overtuig je een paard met pijnlijke spieren dat hij het anders moet doen?

Wat probeert jou paard je te vertellen? Is het paard zwaar op de hand, sterk of lukt een bepaalde oefening niet? Kijk verder en kom binnen in de wondere wereld van spieren en hun invloed op beweging, mentaliteit en stand.

#myofascialtherapy + #rechtrichten = succesverhalen 😍

Zien en leren zien, wat zie ik?

In mijn vorige blog vroeg ik jullie te reageren op de transformatie foto’s van Belle. Tussen de foto’s zit twee jaar tijdverschil en nog verbetert de houding van Belle. Dit zien we aan het postuur, maar ook aan wat Belle aandurft en aan kan.

Het was hartstikke leuk om de reacties te mogen ontvangen. Er is goed en nauwkeurig gekeken en bepaalde punten vielen iedereen op. Zoals dat Belle inderdaad op 4 hoeven staat en zichzelf nauwkeurig heeft uitgebalanceerd. Waardoor ze minder wijd staat en niet 1 enkel voorbeen wordt belast. In de oefening kunnen we het gewicht verplaatsen en al steeds meer ook in de achterhand te laten zakken (buigen van de knieën). Hieronder nogmaals de foto’s waarover het ging.

Jullie hebben ook heel terecht haar hals opgemerkt. De een noemt dat hij nu verder kan doorbuigen, een ander noemt meer ontspanning van voren. Als we hier nu wat verder op in gaan, dan zie ik een hals die niet bij het lijf hoort. Een iel en weinig ontwikkelde hals in vergelijking tot de achterhand. Als we dan nog iets beter kijken dan valt mij de spier voor het schouderblad op (1). Die zit daar in de weg, hoort daar niet zo aanwezig te zijn en is over ontwikkeld. Voor mijn mede 🤓studenten, check die M. Subclavius.

M. Subclavius – De eerste diepe borstspier, ook wel de subclavius ​​genoemd. De subclavius loopt naar voren en omhoog en hecht zich op het bovenste deel van de voorkant van de scapula. Het is een zeer belangrijke spier bij het naar achteren bewegen van het voorbeen (als er geen gewicht op het been staat) of door het lichaam naar voren over het belaste voorbeen te trekken. De subclavius trekt ook het voorbeen richting het lichaam.

Kijk ik dan verder zie ik nu een hele mooie ontwikkelde M. Triceps Brachii (2). Die zat er blijkbaar in 2020 nog nauwelijks.

De Triceps buigt de schouder en strekt de elleboog. Het lichaam van het paard wordt naar voren geduwd en het voorbeen gaat naar achteren. De triceps hoort zacht en soepel te voelen. Je kunt hem beetpakken en zou de spier heel gemakkelijk moeten kunnen wiebelen. Voelt de triceps hard en stevig aan, dan kan het zijn dat je paard een verkorte pas naar voren heeft.

Kijken we nog verder in die hals dan is deze veel breder geworden. In mijn jargon, Belle heeft haar kap ontwikkeld. De spierketens die vlak onder de manenkam liggen. Op de foto niet te zien, maar Belle droeg haar hoofd altijd met een mega onderhals. Die spier ontwikkelde ze teveel, wij gaven hem zelfs een naam Belle heeft een Brachii. Het gaat hier om de M. Brachiocephalicus spier. Nu gebruikt Belle steeds meer de bovenliggende spieren en zien we de M. Splenius (3) steeds meer en vaker opbollen.

De Splenius is zoals we dat noemen een ‘strekspier’. Strekspieren lopen over de hele bovenlijn van het paard. De Splenius heeft als functie om de hals te strekken(opwaarts te bewegen) en het hoofd te liften. Als de Splenius goed ontwikkeld is, zien we een gelijkmatig ontwikkelde hals. In de oprichting zie je deze spier opbollen.

Verder zien we een sterkere ruglijn en een veel strakkere gordel. Het gebied rond haar ribben is strakker en gespierder geworden, ze heeft een sixpack ontwikkeld. Wat zorgt voor een betere rompstabiliteit. De opmerking dat ze wat voller is geworden is hiermee ook gedekt, ze is in spiermassa enorm toegenomen. Qua gewicht zelfs wat afgenomen en zijn haar ribben voelbaar. Maar kijk ook naar haar kleur, die is veel dieper en intenser. Ze gebruikt haar voedingsstoffen niet meer voor herstel en kunnen nu worden ingezet voor huid en hoefherstel.

En dan kijken we nu alleen naar een statische foto. Stel je eens voor wat we allemaal kunnen zien in beweging! i love my job! #bewegingsanalyse

Kennen jullie deze dame nog?

Update Faylinn

Wat is het fijn om een revalidatie paard en zijn of haar match te kunnen blijven volgen en dat het contact goed is. Des te groter is de kans dat je ze niet uit het oog verliest en eventueel kunt assisteren als de match toch niet helemaal werkt.

In het geval van Faylinn is het een match made in heaven! Wat doen die twee het ontzettend goed en wat voelt ze deze sensibele merrie met gouden hart, goed aan. Fay vond trailer laden echt een ding en als ik dan nu lees dat ze wekelijks mee naar club gaat! dan ben ik apetrots. Ik krijg eens in de zoveel weken een uitgebreid bericht met de avonturen die ze samen beleven. Zo zijn de koeien en schapen best rare wezens, zeker als ze gaan rennen. Laat Fay nu op een grote boerderij wonen 🤣.

Ook heeft haar nieuwe vrouwtje Faylinn haar fokker kunnen achterhalen. Ze weet op enkele weken na nu haar hele geschiedenis. Hoe mooi is het dat je gevoel goed zat en het niet zomaar als een ongewenst paard in de handel is belandt. We hebben zelfs veulen foto’s mogen ontvangen, hoe waardevol is dat!

Ik ben ontzettend trots op deze twee en hoop ze nog lang te mogen volgen.

Update revalidatie Alvaro

Inmiddels woont haflinger ruin Alvaro alweer 5 maanden in onze kudde. Waarin hij de eerste maanden echt tijd nodig had te worden wie hij nu is. En wat is hij me er één! Bij elk paard is het vallen en opstaan. Het aanpassen aan een nieuwe kudde, huisvesting en training heeft de nodige voeten in de aarde. Ik weet dat, en zodoende heeft Alvaro hier ook alle tijd voor gekregen.

Ik heb hem leren kennen, en hij mij.. 🙃 Hij heeft zijn eigen lijf leren kennen, koliek ervaren, en de nodige lichamelijke ongemakken. Zijn manenkam hing toen hij kwam, en zijn linker achterbeen ontlaste hij veel. Na een lichte 10 minuten training stond hij al met een opgetrokken bovenlip. Supplementen zijn uitgezocht en ook zijn nieuwe voeding genoot zeker niet zijn voorkeur :D.

Van een paard dat moeite had om de trap op te lopen, naar een paard dat in zwevende draf, haast in piaffe! de brug op sjouwd. En als het hem te lang duurt, dit gerust 4x achter elkaar doet. En dit duurt hem nogal eens te lang! Hij begint steeds meer te spelen en heeft zichzelf al omhoog in rang geplaatst, precies zoals ik had verwacht.

En wat is het nu dan leuker om nu zijn voortgang op beeld te laten zien. Zijn vorige baasje volgt hem op de voet, wat ik ook zeker begrijp, wat een persoonlijkheid heeft deze draak.

In mijn volgende blog zal ik onderstaande afbeeldingen toelichten, met de hoe en de waarom. Volg onze blog zeker!