Kennen jullie dat. Je gevoel die het eerder weet dan je hoofd. Of dat je hart het weet. Ik had van de week weer zo’n moment. Wanneer ik vertrek doe ik altijd even een glimp richting de paarden. Ze stonden allemaal lekker te chillen in de zon en ik stap in de auto. Onderweg zegt iets in mij, Alvaro stond net een tik anders dan anders. Een leek zal zeggen hij staat gewoon te slapen. Maar zijn hals hing net een fractie lager en de plek die hij gekozen had was niet logisch..

Thuisgekomen niet weer actief aan gedacht. Zie ik tijdens het rijden dat Casanova de manenkam van Alvaro beet houdt. Vreemd.. het leek ook niet op spelen en Alvaro stond heel onderdanig met zijn hoofd naar beneden. Ach wat mooi, ze accepteren elkaar.. ik maak nog een foto . En weer dat gevoel, er klopt iets niet.

S middags. Ze gaan op de weide. Na tien minuten doe ik een blik naar de weide, en daar ligt er een.. dat klopt niet! Niet als je net op de weide staat. Ik loop heen en inderdaad Alvaro ligt op de weide en heeft een pijnlijke blik. Casanova wist het! en probeerde hem dus bij zinnen te halen. Prachtig dat kudde instinct. Inmiddels is hij weer de oude.

Heb jij ook zo’n onderbewuste?