Op gelijke voet..of niet?

Ik heb er lang over nagedacht of ik deze blog wel ging schrijven, niet alleen omdat er veel discussie over is, maar ook om de passie in het aantal woorden dat ik met deze blog nodig heb 🙂 (voor de gevorderde bloglezer).

Nu met de Corona crisis kan het zijn dat de hoefsmid zijn werkzaamheden niet kan uitoefenen en de hoeven van je paard sterk verminderen. Wat zou het nu handig zijn om ze zelf bij te kunnen houden. Al is het om scheuren/brokkels en flares voor te zijn. Ik bekap inmiddels 10 jaar zelf en in de eerste jaren in samenspraak met mijn hoefsmid.

Er zijn veel verschillende meningen in de paardenwereld en het is niet
mijn bedoeling om maar één kant te belichten. Het is mijn kant, maar het
hoeft niet jullie kant te zijn. Ik laat een manier zien die anders is dan
anders, maar wel onderbouwd. Ik kan het beamen, want ik voer het
inmiddels 10 jaar zelf uit. Mijn paarden zijn het levende bewijs. Waar
ik het dit maal over wil hebben zijn paardenvoeten.

Dat ik mijn paarden zelf bekap is niet mijn eigen keuze geweest, maar daar
maakte mijn ​Tinker Breeze het er naar. De hoefsmid vond hem ronduit
vervelend en het gedrag dat hij vertoonde werd steeds erger. Het werd een gevecht en ik begon de bekap beurten uit te stellen. Ook ging het tarief omhoog, naarmate het zwaarder werd om hem te bekappen. Het rijden was ook zeker niet zonder gevaar. Breeze struikelde over elke oneffenheid, zijn hoeven leken wel te groot voor hem. Toen wees mijn hoefsmid er op om
zelf te gaan bekappen en Breeze zo in kleine stapjes te laten wennen.

Door middel van een omgebouwde computerstoelpoot had ik een bekap bokje gecreëerd en heb ik een bekap cursus gevolgd. Dit om een grotere interval te creëren voor de hoefsmid bezoeken en zo kon ik hem in alle rust helpen. Ondanks dat ik wel aardig met gereedschappen overweg kon, was dit klusje niet zomaar even gepiept. Een zware Tinker die niet mee werkte, nieuw gereedschap, de angst om het verkeerd te doen en niet te vergeten een zere rug. Niet iets dat ik nou gelijk jullie zou aanbevelen.

Maar toch geniet het de voorkeur om eens goed naar de hoeven van het paard te kijken. Zo hebben de voorvoeten altijd een andere vorm dan de
achtervoeten en kan er hoogteverschil zijn tussen links en rechts. Als we
goed kijken is de hoef bepalend voor de stand van het gehele skelet!
Zitten er ribbels op de hoef en waar bevinden deze ribbels zich? Lijken
de hoeven misschien op eenden snavels of krult de hoefwand aan de
zijkant altijd omhoog (flare)? Ook kan het paard vaak steentjes mee
nemen van een buitenrit, wat zonder secuur hoefkrabben kan uitten in een
hoefzweer. De steentjes kunnen niet zelfstandig terug en zullen naar
boven moeten bewegen om vervolgens via de kroonrand er weer uit te
komen. Mijn blog: “van nature scheef – hoefbalans“, sluit hier mooi op
aan.

In het bekappen zijn er verschillende stromingen. Zo wordt het
traditioneel bekapt (met/ zonder ijzers of speciaal beslag) en het
steeds meer besproken natuurlijk bekappen. Welke manier bij jou en je
paard past, hangt af van verschillende factoren. Zo speelt de
leefomgeving zeker mee. Het is hartstikke mooi de natuur na te streven,
te beginnen bij de voeten, maar het paard daarna in stal op een zachte
bodem te houden, geeft weinig invloed op de hoef. Ook een bepaalde tak van sport of het simpelweg niet beter weten, kan beïnvloeden welke manier bij je past.  Maar voor de overgang naar natuurlijk bekappen zijn er soms meerdere bekap beurten achter elkaar nodig (€caching), om het paard niet té veel ongemak te geven. Ook dit kan de keuze beïnvloeden om het toch maar bij het oude vertrouwde te houden.

Het is logisch dat een paard wat gevoelig zal zijn, dit zouden wij ook
zijn als wij meteen blootvoets over de straat moeten. Als eigenaar heb
je ook om te schakelen en het rijden een tijdje aan te passen, zodat het
paard zelf kan bepalen waar het fijn beweegt. Of zelfs hoefschoenen aan
te schaffen als we per se toch willen rijden. We zullen zien dat de harde
ondergronden eerst worden vermeden. Door het langzaam laten wennen aan asfalt, zal de hoef zich weten aan te passen en zorgen voor een ‘eelt’
laag. Doordat we de hoeven zelf op de gewenste lengte kunnen houden,
krijgt de hoef niet het sein(ik moet hoefmateriaal kwijt) om een
breekbare hoefwand aan te maken. Zo houden we een hele mooie brede
hoefwand die beter bestand is tegen invloeden van buitenaf. Scheuren en
brokkels zullen behoren tot het verleden.

Een ander mooi gegeven is dat de hoef zelf een prachtige straal
ontwikkelt, die mee draagt en zorgt voor een natuurlijk schokdemping
voor pezen en gewrichten. De bloedsomloop wordt beter rondgepompt in het been door het uiteenzetten van de hoef bij het landen op de
bodem(hoefmechanisme). In een later stadium zal de hoef zelfs weer hol
worden, en zal het hoefbeen beter op zijn plaats gehouden worden. Er
ontstaat een sterke verbinding tussen de witte lijn en de hoefwand.
Kleine steentjes kunnen geen probleem meer veroorzaken in een gezonde
witte lijn. Deze zal niet langer worden opgerekt door de trekkracht van
een te lange hoefwand. Door de teen mooi af te ronden kunnen we invloed
uitoefenen op het afwikkelen van de hoef en kan het paard gemakkelijker
bewegen. We zien een soepeler bekken en schoudervrijheid en ruimere
passen. Een ostheopatische behandeling is een fijn gegeven, maar met
oncomfortabele voeten zal het lichaam snel weer moeten compenseren,
en zijn we bij begin af.

Ik heb hele mooie praktijkvoorbeelden van paarden waarbij ik heb geholpen om tot een gezondere hoef te komen. Bij elk paard verloopt het anders, van een eerste verandering in 3 maanden tot een verandering na een jaar.

Ook heb ik kunnen helpen bij een revalidatie proces van een peesblessure. Het
paard had enorme tenen en ondergeschoven verzenen (hielen), waardoor er een enorme kracht op de pezen ontstond bij het afwikkelen. Hij
struikelde over alles en stampte enorm. Hij had gewoonweg geen gevoel in
zijn eigen voeten. Het advies box rust gaf niet het resultaat, wat beweging en gezonde hoeven wel gaf. Gelukkig luisterde de eigenaresse naar haar paard en stelde ze hem voorop, waardoor ze nu aan een lange teugel, zonder struikelgevaar, buiten rijden. Het been is zelfs vanaf zijn aankomst hier, niet meer dik geweest :).

Ook voor het helpen bij revalideren bent u bij Rechtgericht aan het
juiste adres.

Voor wie meer wil weten over wat een hoef ons allemaal kan ‘vertellen’,
houd mijn website in de gaten voor mijn komende blog: “Een van nature holle hoef, maar nu steeds zeldzamer”.

En voor wie helemaal geïnteresseerd is, en tegen zeer verwaarloosde hoeven kan en hoe dit er aan de binnenkant van de hoef uitziet kan op deze link klikken: “Casus – hoefbevangen hoef ontleed“. Deze blog is beschermd met het wachtwoord: hoefbevangen (om niet iedereen ongewenst lastig te vallen met, voor sommigen, onsmakelijke foto’s)