Rechtgericht.nl

Ik ben altijd bezig met het optimaliseren van de leefomgeving van mijn kudde. Waarom? Omdat ze zich hier 23 uur meer in bevinden dan bij mij in de rijbaan. En als je het dan zo bekijkt kan het van enorme trainingswaarde zijn.

De paarden worden handiger, vitaler en bepalen hun eigen gewoontes. De één mag graag de haag snoeien, terwijl anderen spelen of kruiden zoeken. Een sprong over de boomstammen, schouderbinnenwaarts langs de autobanden, halt en stretch bij de waterbak of heuvel neerwaarts om te kunnen drinken.

Zie je mij tussen de kudde, dan sta ik vaak te observeren. Ik leg graag de metamorfoses vast en pas hun eethouding aan om een bepaalde spiergroep aan te spreken.

De één moet meer zijn bekken kantelen, de ander zijn onderhals minder gebruiken en meer kap ontwikkelen en weer een ander wordt handiger op de traptreden.

Zelfs als de baas van stal is, traint het paard door. Mooi dat ’t zo kan toch?!

De stressvlekken verdwijnen langzaam. Mijn meisje Gwen is weer heel thuis. Wat heeft het me in zijn greep gehouden. Zou ze wel weer ontwaken. Ze vroegen nog net niet of ik een kater had. Wat voel ik mij brak. Je hebt er geen invloed op, alles in handen van de artsen. Het is hum werk, maar toch, het is een deel van jou. En zorg ik ergens voor dan doe ik dat met heel mijn toewijding en geen haar minder.

Dat hebben ze daar ook gezien. Hooi voor een weeshuis mee, emmers met pulp en iedereen die er werkt wist dat ze haar eigen rantsoen heeft.

Maar wat hebben ze haar fijn verzorgt en behandeld. Ze kreeg zelfs een windwaaier toen het zo warm op stal was. Geen rood vlekje te vinden op mijn witte paard. Vakwerk, kan niet anders zeggen.

Sanne was mee ter ondersteuning en heeft ons op de gevoelige plaat vastgelegd. Maar goed ook, want die vriendelijke arts Marco had het “bewijsmateriaal” (dat de tanden er ook echt uit waren) in een zakje in het paspoort gedaan! Er lief uiteraard, maar iets teveel details voor mij. Ik zou een waardeloze assistent zijn (had nog wel veearts willen worden ook) Gelukkig tactisch en optijd weggemoffeld door Sanne. Ik had de auto niet gehaald , en had zelf aan het zuurstof gekunt.

De kudde begroette haar fijn en de komende dagen zal de rangorde weer iets veranderen. Gwen ruikt anders en ook haar losse bijtgebit, is niet meer.

Dank je wel voor ieders medeleven en lieve berichten. En Paardenkliniek Wolvega , Marco en zijn team, dank jullie wel voor de goede zorgen voor Gwen en mij. Tot volgende week, dan mogen de hechtingen eruit. (oh god).

Welterusten

Update. Het gaat goed met Gwen. Ze is goed uit de narcose gekomen en stond snel weer op 4 hoeven. Om 17.00u mocht ik haar bezoeken en stond mevrouw al hooi te eten! Ja, een tinker en nuchter moeten blijven is haast een groter punt dan de hele operatie zelf.

Nu hopelijk alle spanning weg komende nacht, want wat heb ik slecht geslapen. Elk scenario kwam voorbij. Voor iemand die al flauw valt bij het zien van een druppie bloed, was dit niet een hele fijne situatie. Goddank was d’r alleen nog een infuus zichtbaar en zag ze er gewoon uit als mijn Gwen. Precies als dat ik haar had achter gelaten. Ze mag zelfs morgen weer mee naar huis. Gelukkig, want twee paarden minder in een week geeft een grote leegte.

Volgende week nog een keer terug voor het verwijderen van de hechtingen

Niet eens tijd om mijn gedachten te verzetten voor het vertrek van Alvaro, dient het volgende breinbrekende dilemma zich al aan.

Mijn oma Gwen heeft altijd al extra zorg en aandacht nodig. Ze heeft sinds enkele jaren er een kwaaltje bij, namelijk EORTH. Een lelijke en vooral pijnlijke aandoening van het gebit. Er was al eens een tandje getrokken en heeft ze een wiebeltand. Er is weinig aan te doen en de ziekte tast steeds meer tanden aan. Er vormt zich extra cement rond de tandwortel wat enorme druk geeft in de tandkas en weefsels. Rood en ontstoken tandvlees en tanden worden broos en kunnen daardoor afbreken.

Gwen is zacht gezegd niet heel voorzichtig met zichzelf en laat ook geen ongemak zien. Eet gewoon en is goed aan de maat. Ook in het werk is ze vrolijk en voor haar mankementen erg goed te pas.

Waarbij ik dacht dat haar wiebeltand weer voedselresten had opgehoopt en daardoor vies rook. Bleek vandaag bij het ontsmetten en tandsteen weghalen, meer aan de hand te zijn.

Na contact met de kliniek en mijn eigen tandarts, gaat ze op de foto. Daarna wordt er gekeken hoeveel tanden zijn aangedaan en wat voor opties er zijn.