Niet eens tijd om mijn gedachten te verzetten voor het vertrek van Alvaro, dient het volgende breinbrekende dilemma zich al aan.

Mijn oma Gwen heeft altijd al extra zorg en aandacht nodig. Ze heeft sinds enkele jaren er een kwaaltje bij, namelijk EORTH. Een lelijke en vooral pijnlijke aandoening van het gebit. Er was al eens een tandje getrokken en heeft ze een wiebeltand. Er is weinig aan te doen en de ziekte tast steeds meer tanden aan. Er vormt zich extra cement rond de tandwortel wat enorme druk geeft in de tandkas en weefsels. Rood en ontstoken tandvlees en tanden worden broos en kunnen daardoor afbreken.

Gwen is zacht gezegd niet heel voorzichtig met zichzelf en laat ook geen ongemak zien. Eet gewoon en is goed aan de maat. Ook in het werk is ze vrolijk en voor haar mankementen erg goed te pas.

Waarbij ik dacht dat haar wiebeltand weer voedselresten had opgehoopt en daardoor vies rook. Bleek vandaag bij het ontsmetten en tandsteen weghalen, meer aan de hand te zijn.

Na contact met de kliniek en mijn eigen tandarts, gaat ze op de foto. Daarna wordt er gekeken hoeveel tanden zijn aangedaan en wat voor opties er zijn.