Triggerpoints in het schoudergebied behandeld. Meer schoudervrijheid, protractie en retractie van het voorbenen ontspanning. Bij veel paarden zit er spanning in dit gebied. Kun jij dit bij je paard zonder dat hij boos of prikkelbaar wordt? Door alleen te voelen zie je al zoveel meer.
Tag: myofasciaal behandeling
Deze week weer veel spieren in de handen gehad. Nieuwe paarden ontmoet en eigenaren en de kracht van myofasciaal behandelen kunnen overbrengen. Geweldige reacties van paarden mogen laten zien. Het is zo overduidelijk welke ketens zijn aangedaan en de spasmes die daarop volgen. Ik neem de eigenaren mee in het gehele proces. Samen kijken naar de beweging en het algehele fysieke beeld. Klopt het beeld wat we zien, en wat zie ik maar ook wat zien ze zelf.
Het is geweldig om tijdens de behandeling de eigenaar te horen zeggen, dat heb ik hem nog nooit zien doen. De paarden gapen veel en krijgen hele niesbuien bij het losmaken van de triggerpoints. Van een hele hoge halshouding naar een enorme lange ontspannen hals hoofdhouding. Paarden met veel hoofdpijn en hoofdschudden te kunnen laten ontspannen. Wat is het toch fijn ze te kunnen helpen.
Superfascial Dorsal Line (SDL)
Tijdens veel van mijn behandelingen kom ik problemen tegen in de Superfascial Dorsal Line (SDL) tegen. Dit is de spierketen die van voor naar achteren loopt. Als je de afbeelding bekijkt is het ook meteen duidelijk waarom ik hier veel problemen tegen kom. Het is namelijk de plek waar je zadel veel impact kan hebben. Hals niet kunnen of willen strekken, een enorm ontwikkelde onderhals of neidig met aansingelen of opstijgen. Uiteraard valt er rijtechnisch nog vaak veel te behalen, maar hoe overtuig je een paard met pijnlijke spieren dat hij het anders moet doen?
Wat probeert jou paard je te vertellen? Is het paard zwaar op de hand, sterk of lukt een bepaalde oefening niet? Kijk verder en kom binnen in de wondere wereld van spieren en hun invloed op beweging, mentaliteit en stand.
#myofascialtherapy + #rechtrichten = succesverhalen
What’s the difference: Myofasciaal vs Osteopathie
Ik krijg steeds meer vragen wat nou precies het verschil is tussen een behandeling door de Osteopaat en wat ik precies doe. Hoe het nu precies te verwoorden, zonder daarbij heel enthousiast een betoog op te hangen over mijn passie, was nog niet zo eenvoudig. Ik kan uren uitweiden over mijn werk en mijn revalidatie paarden, maar de kans is groot dat men dan al snel afhaakt en het niet kan door vertellen. En dat is jammer, want deze manier van behandelen geeft zoveel ontspanning, maar ook inzage in waar het fout gaat en waar er in de training kan worden bijgesteld.
Samen met het ❤Rechtrichten m.b.v. de Academische Rijkunst heb ik alle tools in huis om een gedegen behandelplan en trainingsschema op te kunnen stellen. Paarden met een extreme voorkeurskant of gewoonweg niet anders kunnen door beperkingen in hun lichaam. Ik kan adviseren van hoefniveau tot kruin, en van boeg tot staart ;).
Om nu terug te komen op wat de M.E.T. (Myofasciaal Equine Therapist) doet in vergelijking tot het werk van een Osteopaat.
Een osteopaat werkt in op de gewrichten d.m.v. manipulaties en werkt met het cranio sacraal systeem. M.E.T. werkt in op spieren en fascia, maar manipuleert geen gewrichten. Door het oplossen van trigger points en spanning in spieren en fascie, kunnen wervelblokkades wel loskomen zonder manipulatie.
Rechtgericht – bodywork behandeling Belle Rechtgericht – bodywork behandeling Belle
Om mijn behandelwijze te kunnen onderschrijven heb ik het zelf ondergaan het afgelopen jaar. Doordat ik fysiek zwaar werk uitvoer ben ik zelf ook een ster in compenseren, vooral als iets af moet op één dag. Je gaat over de grens van je lichaam en neemt een andere lichaamshouding aan, om hetgeen toch te kunnen af krijgen. Samen met een nieuw (te hard) matras, waarop mijn spieren niet konden (ontspannen) herstellen, zei mijn lichaam ‘Ho, en niet verder’. Mijn nek verkrampte dusdanig dat ik niet meer kon zitten of liggen en ben zelfs opgenomen in het ziekenhuis. Na meerdere scans, onderzoeken en bloedafnames, konden ze geen aanwijzingen vinden voor de onuitstaanbare pijn in mijn nek en hoofd.
Veel warmte en spierontspanners verder kon ik steeds meer en langer bewegen. Ik kwam in contact met een myofasciaal therapeut en heb een eind gereisd om zelf te ondervinden wat deze methode samen met dry needling, voor mij kon betekenen. Lekker was het allerminst, maar nodig des te meer. Mijn bekken bleek scheef te staan, waardoor mijn spieren continu bezig waren om mij rechtop te houden. Wanneer de rugspieren verzuurden, namen de opeenvolgende spieren het over tot ik geen meer spieren in mijn keten had. Door bij de bron te zoeken, mijn bekkengebied, en deze te behandelen, voelde ik de andere spierketens samentrekken. Mijn benen, bilspieren, kuiten en zij vertoonden hevige spasmen terwijl de dry needling naalden in mijn bekkengebied werden gezet. Ik kon weer op bed liggen en ook kon ik het weer een halve nacht volhouden op mijn kussen. Wat spierpijn en blauwe plekken vertelden me dat er zeker wat gaande was in mijn lijf. De afvalstoffen uit de triggerpoints werd opgeruimd en na 3 behandelingen met tussenpozen van enkele weken, kon ik steeds meer mijn leven oppakken.
Nu kun je denken wat heeft het bovenstaande verhaal te maken met mijn paard. Ik weet nu uit ervaring wat het voor het paard kan betekenen als bepaalde spierketens niet meer zo functioneren als waarvoor ze bedoelt waren. Het paard zal door gaan tot het onverklaarbare problemen laat zien of zal qua karakter veranderen. Het kan immers niet anders, omdat ze moeten communiceren met non verbale communicatiemiddelen. We kunnen problemen tegen komen na:
- Drachtigheid
- Uitlgijden
- Vechtpartij
- Vastliggen in de box
- Extreme uitoefeningen van sport
- Van weinig training naar heel intensief trainen
- Van dressuur naar ineens een springclinic
- Verkeerde hoef/beenstand
Moraal van mijn verhaal. Kijk en luister naar je paard en pas je training en of behandelplan hierop aan. Kijk verder dan het zichtbare probleem, het kan ver verderop komen (reffered pain).
Grondwerk is een geweldig middel om de scheefheden of strakheden van je paard in kaart te brengen om uiteindelijk verder in het zadel te kunnen komen. Bekijk je paard goed. Missen er spieren? zijn er spieren duidelijker aanwezig of wijkt je paard qua figuur af van andere paarden. Of schakel mij in als je het zelf niet meer ziet of twijfelt over het welbevinden van je trouwe vriend.
Bokprinses Belle
Inmiddels is Belle alweer bijna een jaar van mij. Een goede reden om een update te plaatsen hoe het met haar gaat. Het afgelopen jaar hebben we ons steeds verder ontwikkeld in het werken aan de hand en heeft ze een myofasciaal behandeling gehad van Sharon. zoals je in de vorige blog ook hebt kunnen lezen, was het een zomer van heerlijke buitenritten en volop genieten. Want wat een geweldig lief dier is Belle toch.
Daar waar het in de zomer zo goed ging, kwamen we in de herfst in een dip. Belle heeft een hekel aan harde wind en ook door regen voelt ze zich niet bepaald beter. Het werk dat ik met haar deed, werd steeds simpeler, haar bespiering steeds minder en haar buikje steeds groter. Hét moment om de hulp van Sharon weer in te schakelen. We besluiten om haar portie MSM een tijdje te verdubbelen en Sharon helpt mij weer een stapje verder in het werken aan de hand. Om haar achterhand te activeren en het bekken te kantelen leren we haar op commando te bokken. Dit kan je ook de beginselen van de piaffe noemen, maar commando bok klinkt leuker! En dit werkt! Steeds als we aan het werk zijn en ik vind haar erg stijf, laat ik haar bokken en is ze een stuk soepeler! Super gaaf, want we gaan weer de goede kant op.
Maar dan komt de winterdip. Ik zie haar rug minder worden en aan de longeerlijn kijkt ze op 1 hand alleen maar naar buiten. Bah, voor mijn gevoel zijn we weer helemaal terug bij het begin. Ik bel Sharon en vraag of ze Belle wil behandelen. Zo gezegd, zo gedaan. Een week later plannen we de behandeling en wat vindt Belle het fijn! Ze weet exact wat Sharon van haar wil en sommige oefeningen doet ze uit zichzelf, omdat we deze al vaak geoefend hebben. Zodra we bij haar achterhand komen, laat ze zien dat het haar pijn doet. Sharon vliegt achteruit en de achterbenen van Bels de lucht in. Daar zat het pijnpunt dus! Gelijk komt haar rug omhoog en kantelt ze haar bekken. Een paar dagen rust en dan kunnen we weer vooruit!
De zaterdag erna besluit ik om Belle even kort te longeren. Waar ik er van overtuigd ben dat ze zo kreupel is als maar kan, staat Sharon stralend toe te kijken. Ze laat mij zien dat Bels helemaal niet kreupel is, maar eindelijk haar moeilijke been op de goede plek neerzet. Hierin is Bels zelf ook nog heel erg zoekende en daarom ziet het er, in mijn ogen, vreemd uit. Op de volte kijkt ze nu weer naar binnen en het liefst gaat ze op een kleine volte in een dragende galop. Ik ben helemaal verbaasd hoe goed Belle nu in haar vel zit. Ze smekkelt en kauwt er op los bij iedere oefening die we doen. Zelfs de “in” (travers) doet ze in 1 keer. Dit heeft ze nog nooit “gekund”!
Inmiddels zijn we allebei weer uit onze winterdip en werken we weer verder aan haar balans en controle over haar eigen benen. Ze liet zelfs van de week zien dat ze 4 rondjes galop met 4 best hoge sprongen vol kan houden. Vloeiend en keurig springt ze over alle hindernissen die op de volte staan. Gevolgd door een vrolijke bokkensprong!