Cas voorbereiden op zijn kliniekbezoek

Na telefonisch contact te hebben gehad met de paardenkliniek over mijn onderbuikgevoel bij Casanova, kreeg ik het advies om met hem op de kliniek langs te komen. Doordat Cas vorig jaar erg naar van de trailer afgekomen is, heeft hij jammer genoeg een slechte ervaring over gehouden aan het trailer rijden. Ik neem daarom twee weken de tijd om hem te begeleiden naar de dag van de  afspraak op de kliniek.

Ik leer Cas de commando’s aan van het leiderschap en te leren volgen op mijn commando. Hij moet leren dat hij bij druk naar voren treedt, in plaats van tegen de druk in te gaan. Wanneer paarden een eerder losbreek (voor hen een succes) moment hebben ervaren door tegen de druk in te gaan, zullen ze dit weer doen. Het paard zal omhoogkomen of hard achteruit gaan om zijn eigen idee uit te voeren. Dit doen paarden, omdat ze het zichzelf eigen hebben gemaakt. Ook heb ik meegemaakt dat het paard zichzelf ‘uit’ zet en het 500kg wegende paard met geen mogelijkheid meer in beweging kwam.

Door de commando’s op de grond (in een voor hem veilige omgeving) aan te leren, kan ik er later op terug vallen. De ‘regels’ die ik hem aanleer zijn duidelijk en altijd hetzelfde. Hierdoor komt er rust en ontspanning. Ik kan het paard vooruit, opzij en achteruit laten bewegen zonder dat er spanning nodig is. Mijn lichaamshouding is voldoende om het paard te laten weten wat hij moet doen.

Ik deel het trailerladen op in kleine stukjes. De eerste keer is het voldoende zodra hij in de trailer staat, uitademt en een klein teken van ontspanning geeft. Op het moment van de ontspanning (hoofd laag en kauwen) laat ik hem achterwaarts gaan en beëindig ik de sessie. Voor hem een succesmoment. De keer erna laat ik hem twee maal de trailer betreden en al snel weet hij de bedoeling en kijkt zelfs rustig uit het deurtje van de trailer. Zijn oogopslag blijft nog gespannen, maar hij weet inmiddels hoe het werkt.

Bij de volgende training vraag ik hulp om de stang achter Cas te sluiten. Op dit moment komt er even spanning op en drukt hij tegen de stang. Een lichte paniek, maar de druk op het halster geeft hem het sein om naar voren te treden. Ik beloon hem op het moment dat hij ontspant en de stang gaat er weer achter weg. Daarna gaat er 1 trailer deur dicht, de sessie daarna 2 deuren en een week later rijden we onze eerste kilometer en komen weer terug ’thuis’. Een succesmoment voor hem, de trailer betekent niet verhuizen.

Over dat een paard zo ‘denkt’ kan worden gediscussieerd, maar ze weten vaak maar al te goed waar de bakkabouter de vorige keer verstopt zat. 🙂 Het allerbelangrijkste is dat je zelf achter je plan staat en dit uitstraalt naar je paard. Ook ik weet hoe je eigen houding verandert als de hele wereld naar je kijkt, wanneer je paard de trailer niet op wil. Je paard kijkt je vervolgens aan of je een wild vreemde bent en maakt geen contact meer.

De laatste keer voordat we naar de kliniek af reizen maken we een positieve ervaring door naar het bos te gaan. Dit maal reist er een ander paard mee. Cas schraapt wat met zijn voorbeen en staat nog niet zo stevig. Ook hinnikt hij naar paarden langs de weg, maar het valt mij reuze mee. Wanneer ik het trailer deurtje open maak, staat hij erg te trillen. We laden hem uit en beginnen aan een heerlijke wandeling in het bos. Cas maakt flinke passen en hij luistert subliem naar de commando’s. Hij trekt niet aan het touw en kijkt opgewekt. Wanneer we aankomen bij het water loopt hij er zonder twijfel in en begint vrolijk met zijn voorbeen te spetteren. Hij doet zelfs een kleine schoolhalt! en gaat zitten op zijn achterbenen. Hij zet zijn Spaanse hals op en slingert zijn lange benen met gemak boven het wateroppervlak uit. Cas wordt ontzettend enthousiast en zijn Spaanse bloed komt boven. Wat is hij toch mooi! Heel even gaat mij door mijn gedachten wat als hij niet meer op de trailer stapt, maar dan lopen we gewoon naar huis. Die gedachten kan ik al gauw aan de kant zetten, hij twijfelt even, maar daarna stapt hij er weer op.

Houdt mijn blog in de gaten om te lezen hoe ons bezoek aan de kliniek is
verlopen en (of we er zijn gekomen) = negatieve gedachte = niet nodig.

Van nature een holle hoef, maar nu steeds zeldzamer

In mijn vorige blog: “Op gelijke voet, of niet?” schreef ik over de functie van een paardenhoef. Kunnen we aan de uiterlijke kenmerken zien, wat er zich binnenin afspeelt? En hoe had de natuur de hoef eigenlijk bedoeld.

Een hoef past zich aan naar zijn leefomgeving. Leeft het paard voornamelijk op een zachtere ondergrond dan zal de hoef weker materiaal produceren. Een paard zal hiermee minder gemakkelijk over oneffenheden en ongelijk straatwerk bewegen. Het is daarom goed om een paard dat in zacht stalstrooisel en op een zachte weide leeft, regelmatig over het harde te laten lopen. Een hoef die zich heeft aan kunnen passen naar een hardere ondergrond, produceert slijtvaster zoolmateriaal en kan zonder moeite vele kilometers over asfalt bewegen. Zonder daarbij de angst van teveel hoefslijtage. Een wekere hoef zal teveel slijten en hiervoor dient er te worden gegrepen naar het aanbrengen van vervangend hoefmateriaal zoals ijzers of hoefschoenen.

Wanneer we kijken naar de wilde paarden, zien we dat de paarden niet overlijden aan een slechte hoefkwaliteit. Door het nemen van rotsachtige bergpaden en het afwisselen van verschillende ondergronden, slijten de hoeven regelmatig en creëren zelf de zogenaamde “mustangrol”. Dit is een perfect afgeronde hoefwand die gemakkelijke afrolt en weinig kans geeft op onnodige slijtage van de hoefwand. En dit is ook precies waar de natuurlijk bekappen richting, naar streeft. Echter is het hierbij ook deels nodig de leefomgeving van het paard aan te passen en natuurlijke slijtage na te bootsen door tijdiger te bekappen. De hoef moet niet het signaal krijgen dat hij te lang is, waardoor er dunner materiaal geproduceerd zal worden, zodat het gemakkelijker kan afbreken. De hoef zal het overtollige materiaal willen kwijtraken en ook hier kan het zich op aanpassen door te gaan brokkelen en scheuren bij een te grote kracht.

Het mooie is dat wij het natuurlijke nabootsen van slijtage, zelf kunnen bewerkstelligen door zelf de hoeven tijdig bij te vijlen. De gebruikelijke 8 tot 10 weken dat de hoefsmid komt of wanneer de hoef er slecht begint uit te zien, zorgen niet voor de aanmaak van beter en steviger hoefmateriaal. We zien hierbij zelfs dat in de drogere zomers deze hoeven alsnog snel brokkelen, ook al is de smid net geweest.

Voordat we een mooie bredere hoefgroei krijgen dient de hoefschoen volledig te zijn vernieuwd. Alles wat we aan de onderkant veranderen of in het dieet van ons paard, zien we pas als de volledige hoefwand is vernieuwd! Dat wil zeggen vanaf de kroonrand! Hier begint zich de verandering en na een aantal maanden zullen we dan ook een rand kunnen gaan zien. Alles boven de rand is het vernieuwde materiaal en alles daaronder het oude. Zolang de rand nog niet tot beneden is uitgegroeid, zullen we dan ook nog niks kunnen waarnemen aan de onderkant van de hoef! Dit betekent dat het voeren van extra biotine, of andere hoefgroeibevorderende supplementen, pas zichtbaar wordt als de hoefwand is vernieuwd. Dit proces duurt erg lang en daarvoor is ook volharding nodig, en dat is precies waar het jammer genoeg vaak mis gaat.

Kijk voor veranderingen daarom ook altijd net onder de kroonrand, want alleen daaraan is te herleiden of er verandering van hoefkwaliteit is.

Tip. Zet de hoeven van je paard geregeld op de foto, zodat je de vooruitgang kunt blijven volgen.

Vriend of vijand? Plant van de maand: Brandnetel

Stekend kruid? Jeuk kruid ? Onkruid?
Voor een ieder heeft de brandnetel een andere “waarde”, voor de één is het een doorn in het oog, maar voor mij is het voedsel!?

Al is brandnetel een sterk woekerende plant en krijg je ze niet gemakkelijk uit de tuin of weide, wanneer je dit zou willen, maar voor mij is het juist een nuttige plant. In de tuinderswereld wordt het ook wel gebruik om brandnetelgier te maken. Wikipedia: “Brandnetelgier is een gegist aftreksel van brandnetelbladeren en -stengels dat nuttig is in de biologische tuin. Het bevat veel stikstof en mineralen en bevordert het bodemleven en stimuleert de groei van de planten.”

Ik knip de brandnetels die rond de track staan regelmatig af en nog voordat de planten de tijd krijgen om te drogen, worden ze al opgegeten. Brandnetel is namelijk super gezond voor paarden en veel paarden weten dit dan ook zelf. Vers worden ze minder geliefd, omdat het ook aan de paardenmond prikt.

Brandnetels zijn een zeer gezonde aanvulling op het paardenrantsoen en ze worden ook in vele (detox) supplementen gebruikt. Het kruid is rijk aan mineralen, vitaminen, sporenelementen, essentiële aminozuren, proteïnen en voedingsvezels.  Brandnetels worden ook gebruikt als medicinaal kruid. Het reinigt darmen en bloed, helpt met afvoeren van afvalstoffen en het ondersteunt zowel een goede spijsvertering als weerstand. Ook heeft het invloed op de bloedsomloop. Ook wij mensen kunnen er zeker baad bij hebben. Ik heb de gekookte! brandnetels eens in een stamppot verwerkt en zowaar leek het op raapsteel stamppot.

Met name eczeem gevoelige paarden kunnen veel baad hebben bij het voeren van brandnetels. Waarom een supplement kopen als je het zelf in de tuin of langs de berm kunt vinden. Je kunt ze zelfs goed drogen om er in de winter ook van te kunnen voeren.