Stoute Alvie

Afgelopen week besloot ik Alvaro eens kennis te laten maken met de normale gang van zaken, zoals de poetsplaats. Hij kwam vol trots aanlopen en vond het zichtbaar leuk om eens mee te mogen, ipv altijd de anderen te zien gaan. Hij liet zich keurig op de poetsplaats zetten en keek wat gespannen om zich heen. Ik kon nog net een foto van hem nemen, zie hieronder zijn blik! Ik heb hem bewust niet vast gezet, maar met een halstertouw kon hij een beetje bewegen. Nou dat heb ik geweten! Hij keek richting de tuin, en vervolgens in 1 streep trok die mij mee door te tuin richting het gras. Al gauw kwam ik bij het einde van het halstertouw en moest ik wel loslaten. Doodgewoon ging hij staan grazen op ons mooie grastapijt en hij was euforisch dat het hem was gelukt. Hapje hier, hapje daar, appels onder de appelboom. Ik ben als een speer de hekken naar de weg gaan dicht doen en hij reageerde op mijn snelle loopje. Al snel had ik een dravende, hele blije pony in de tuin die zichtbaar zijn sporen achter liet. Hij presteerde het op het touw te gaan staan en trok zo zijn halster van zijn hoofd en toen had ik een nog vrolijkere Alvaro in de boomgaard lopen.

Jammer genoeg vermaakt hij zich alleen prima, waardoor de wens weer naar de kudde terug te komen, volledig ontbrak. Ik heb snel een voerschep gepakt en dat trok zijn aandacht. Vrolijk kwam hij op mij afdraven, waarna hij toch even twijfelde toen ik de longeercirkel in liep. Maar de brokjes konden hem toch overtuigen om weer achter de afrastering te komen. Waarna ik meteen ben begonnen met een sessie horsemanship in vrijheid. Totaal geen oog voor mij! Hij doet zijn eigen ding en draait gerust zijn billen naar me toe, wanneer dit hem uit komt.

Met behulp van mijn vlag en lichaamstaal heb ik hem bijgebracht dat de aandacht ten alle tijde op mij gericht hoort te zijn, en dat de billen absoluut niet richting de leider worden gedraaid. Ook het tempo wordt bepaald door mij, en niet door hem. Dit resulteerde op een richting mij bokkende Alvaro, die al vlot de benen nam toen ik mijn stem verhefde. In 10 minuten tijd had ik van een ongecontroleerd projectiel die zichtbaar gepikeerd was, een pony die onderdanig met zijn neus richting mij gekeerd stond te wachten op het volgende commando! Hij had het trucje ontzettend snel in de gaten, waarna ik hem al wijzend in de richting kon plaatsen waar ik wou. Zonder dat hij hierbij met zijn billen richting mij draaide.

Komende weken zullen in het teken staan van de connectie tussen mij en Alvaro. Ook in de kudde zie ik dit gebeuren, waarin hij hardhandig op zijn plek wordt gezet. Waarna hij doodleuk binnen een paar minuten, wéér te dichtbij staat. Hij is erg hardleers, en ook deze weken zal ik vaak in herhaling moeten vallen. Hij hoort niet te bepalen waar we naar toe gaan, en heeft op te letten waar ik mij bevindt.

Voor mij is dit gedrag nieuw, en in deze mate heb ik het nog nooit meegemaakt. Erg leuk en een mooie uitdaging om alles wat ik weet, in de praktijk toe te kunnen passen.

Halster mysterie..

Omdat Alvaro nog maar pas in de kudde staat, heeft hij nog even een halster om voor noodgevallen. Mocht er wat aan de hand zijn en ik moet snel schakelen, dan kan ik hem sneller pakken. Het pakken bleek wel gemakkelijk, maar het begeleiden was even andere koek! Alvaro heeft er een handje van om zelf te bepalen waar ‘wij’ heen gaan. Hij zet zijn neus in het halster en sleept je gewoon achter zich aan! Ja, dat lees je goed! Hij sleepte mij zonder enige aanleiding, mee. Hier stond ik wel even van te kijken, want wat is hij op deze manier sterk! niet te houden zelfs en al snel heb je zijn billen aan het einde van het halstertouw en moet je wel loslaten. Potverdorie! Wat was dat nou?! Dit heb ik zelfs nog nooit mee gemaakt. Hij is niet bang en ook zeker niet van me onder de indruk. Hij komt vrolijk op mij af en kan ik hem vastklikken, en dan poef!, daar gaan we. En dit was geen toeval! want, toen ik hem weer had, ja je raadt het al, gingen we gewoon de andere kant op! Ik heb hem aan het halster vast gehouden en zo kon zijn grapje niet meer op gaan. Met de nodige verontwaardiging en veel stil staan, kreeg ik hem dan toch mee. En slim dat hij is, kwam hij natuurlijk de volgende dag, écht niet bij me 😋. Er zit toch wel enig karakter van mijn Breeze in! haha. En dit mag ik dan wel weer. Dit is nog een onbeschreven blad en mijn horsemanship wordt dit jaar flink op de proef gesteld! Ik heb er zin aan!

Op het mysterie terug te komen, want dat wou ik jullie eigenlijk vertellen. Op een ochtend staat Alvaro mij trots aan te kijken, en alhoewel ik zag dat er iets ‘anders’ aan hem was, viel het kwartje nog niet meteen. Uiteraard viel dit kwartje toen toen ik hem zou ophalen om naar de weide te begeleiden. Het touw kon nergens aan vast! Hij was nog stukken knapper zo ook. Hij had hem vast af gedaan, of was ergens achter blijven haken.. was mijn gedachten.

Tot ik een geweldig filmpje van een van mijn pensionnies kreeg! Hij speelt gewoon met mijn Breeze!! Onmogelijk, maar gelukkig vastgelegd, want anders had ik gezegd dat ze het zich had ingebeeld 🤣. Dat hij met een, onderaan in rang geplaatste ruin zou spelen, zou mij aannemelijker zijn. Maar het is echt waar, een prachtig filmpje. Breeze en Alvaro bijten elkaar in hun lip en hebben zelfs gesteigerd. Het halster had er flink onder te verduren, en het is dan ook heel duidelijk dat we hiermee het halster mysterie hebben ontrafeld!. Wat ben ik trots. Heerlijk om ze zo te zien.

Respect is..

Wanneer ik de betekenis van het woord respect opzoek op internet, krijg ik het volgende antwoord van wikipedia:

Respect betekent aanzieneerbied of waardering, die men heeft voor (of ontvangt van) iemand of iets vanwege zijn kwaliteiten, prestaties of vaardigheden. Het woord betekent oorspronkelijk omzien naar, en vandaar rekening houden met. (Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Respect)

En die laatste liet mijn kudde mij vandaag haar fijn op beeld vastleggen. De twee laagst in rang geplaatste ruinen staan voor de kuddeleider Breeze, in een krappe hoek. Hij sommeert ze vooruit te gaan en hapt richting hun billen. Op dat moment sta ik in het midden van hun uitgang van de rijbaan, mest te ruimen. Er is zeker een meter ruimte, waar ze gemakkelijk tussendoor zouden passen. In hun hele houding zie je het ongemak van de positie waarin zij zich bevinden, maar zullen het niet in hun hoofd halen mij te passeren. Ze houden rekening met hun menselijk leider, mij.

Ik laat daarom ook nooit onbekenden zomaar mijn kudde betreden. Ze kennen de hiërarchie niet en de paarden zullen met z’n allen gaan kijken naar de signalen van deze nieuwe persoon. Wanneer je geen paarden kunt lezen, voelt het al gauw opdringerig als zo’n grote groep ineens voor je gaat staan. Het kan zelfs gevaarlijk worden, wanneer de laagsten in rang (zonder dat je dit weet) voor je neus staan. Wanneer er dan één van de leidende paarden achter hen aansluit, dienen ze voor dat paard te wijken. Meestal in dat geval, vooruit. En dus in de richting van de betreffende persoon, wat voor benarde situaties kan zorgen.

Alvaro did it! Ingeschaard in de kudde

Langzaam voegt Alvaro zich steeds meer tussen de bestaande kudde. De hefstigste merrie is hengstig geweest en was niet bij Alvaro weg te slaan. Tot vervelends en tot grote ergernis van Cas, liep Gwen de hele dag achter hem aan. Wat moest hij hier nu weer mee?!

Ook met de andere merrie heeft hij een patstelling. Heel erg leuk vindt ze hem nog altijd niet, vooral niet als er eten in de buurt is, maar af en toe kroelen op haar favoriete brug, mag.

En hoe gaaf is het als je Alvaro naast de kuddeleider Breeze ziet staan eten uit hetzelfde voerpunt! Heel nederig en netjes nam hij voorzichtig plukken van het hooi, waarop Breeze zijn hoofd voor hem aan de kant deed. Op sommige momenten wordt Alvaro nog wel even op zijn plek gezet, want echt heel handig is hij nog niet. Hij loopt snel binnen je persoonlijke ruimte, en dit wordt in de kudde ook niet geaccepteerd. Er vielen veel kleerscheuren en Cas was echt heel erg naar. Waarbij ik Alvaro zelfs een aantal keren apart heb gezet, om bij te kunnen komen. Maar! wat is hij nu behendig en staat hij stabiel op zijn benen. Hij struikelt niet meer, heeft een mooie schakeling in de verschillende bewegingen en staat veel meer ‘op’ de grond. Hij is op Onna geaard, mag ik wel zeggen :).

Als ik naar hem kijk zie ik al veel meer paard staan. Mooie rondingen in zijn billen beginnen zichtbaar te worden en maakt hij steeds meer gebruik van zijn skelet. Veel gespannen spieren heb ik doen ontspannen en langzaam kan hij de onderontwikkelde spieren gaan gebruiken. Af en toe valt er een achterbeen uit, en zie ik de paniek in zijn ogen. Ik heb dit bij Casanova in het begin in veel ergere mate mee gemaakt, en heb hem verzekerd hem te gaan helpen.

Al met al ben ik ontzettend trots op zijn vooruitgang en hoop ik dat zijn kleerscheuren snel plaats zullen maken voor een gloednieuwe wintervacht. Hij moet nog ontzettend veel leren in de kudde en ook ten opzichte van mijn regels. Hij is erg lomp en heeft 0,0 respect voor mijn ruimte. Hij is niet snel onder de indruk van mijn stem of handgebaren en volgt zijn eigen kop (hoofd). Dit gaat vast en zeker nog voor veel vuurwerk tussen ons zorgen ;P.

What’s the difference: Myofasciaal vs Osteopathie

Ik krijg steeds meer vragen wat nou precies het verschil is tussen een behandeling door de Osteopaat en wat ik precies doe. Hoe het nu precies te verwoorden, zonder daarbij heel enthousiast een betoog op te hangen over mijn passie, was nog niet zo eenvoudig. Ik kan uren uitweiden over mijn werk en mijn revalidatie paarden, maar de kans is groot dat men dan al snel afhaakt en het niet kan door vertellen. En dat is jammer, want deze manier van behandelen geeft zoveel ontspanning, maar ook inzage in waar het fout gaat en waar er in de training kan worden bijgesteld.

Samen met het ❤Rechtrichten m.b.v. de Academische Rijkunst heb ik alle tools in huis om een gedegen behandelplan en trainingsschema op te kunnen stellen. Paarden met een extreme voorkeurskant of gewoonweg niet anders kunnen door beperkingen in hun lichaam. Ik kan adviseren van hoefniveau tot kruin, en van boeg tot staart ;).

Om nu terug te komen op wat de M.E.T. (Myofasciaal Equine Therapist) doet in vergelijking tot het werk van een Osteopaat.

Een osteopaat werkt in op de gewrichten d.m.v. manipulaties en werkt met het cranio sacraal systeem. M.E.T. werkt in op spieren en fascia, maar manipuleert geen gewrichten. Door het oplossen van trigger points en spanning in spieren en fascie, kunnen wervelblokkades wel loskomen zonder manipulatie.

Om mijn behandelwijze te kunnen onderschrijven heb ik het zelf ondergaan het afgelopen jaar. Doordat ik fysiek zwaar werk uitvoer ben ik zelf ook een ster in compenseren, vooral als iets af moet op één dag. Je gaat over de grens van je lichaam en neemt een andere lichaamshouding aan, om hetgeen toch te kunnen af krijgen. Samen met een nieuw (te hard) matras, waarop mijn spieren niet konden (ontspannen) herstellen, zei mijn lichaam ‘Ho, en niet verder’. Mijn nek verkrampte dusdanig dat ik niet meer kon zitten of liggen en ben zelfs opgenomen in het ziekenhuis. Na meerdere scans, onderzoeken en bloedafnames, konden ze geen aanwijzingen vinden voor de onuitstaanbare pijn in mijn nek en hoofd.

Veel warmte en spierontspanners verder kon ik steeds meer en langer bewegen. Ik kwam in contact met een myofasciaal therapeut en heb een eind gereisd om zelf te ondervinden wat deze methode samen met dry needling, voor mij kon betekenen. Lekker was het allerminst, maar nodig des te meer. Mijn bekken bleek scheef te staan, waardoor mijn spieren continu bezig waren om mij rechtop te houden. Wanneer de rugspieren verzuurden, namen de opeenvolgende spieren het over tot ik geen meer spieren in mijn keten had. Door bij de bron te zoeken, mijn bekkengebied, en deze te behandelen, voelde ik de andere spierketens samentrekken. Mijn benen, bilspieren, kuiten en zij vertoonden hevige spasmen terwijl de dry needling naalden in mijn bekkengebied werden gezet. Ik kon weer op bed liggen en ook kon ik het weer een halve nacht volhouden op mijn kussen. Wat spierpijn en blauwe plekken vertelden me dat er zeker wat gaande was in mijn lijf. De afvalstoffen uit de triggerpoints werd opgeruimd en na 3 behandelingen met tussenpozen van enkele weken, kon ik steeds meer mijn leven oppakken.

Nu kun je denken wat heeft het bovenstaande verhaal te maken met mijn paard. Ik weet nu uit ervaring wat het voor het paard kan betekenen als bepaalde spierketens niet meer zo functioneren als waarvoor ze bedoelt waren. Het paard zal door gaan tot het onverklaarbare problemen laat zien of zal qua karakter veranderen. Het kan immers niet anders, omdat ze moeten communiceren met non verbale communicatiemiddelen. We kunnen problemen tegen komen na:

  • Drachtigheid
  • Uitlgijden
  • Vechtpartij
  • Vastliggen in de box
  • Extreme uitoefeningen van sport
  • Van weinig training naar heel intensief trainen
  • Van dressuur naar ineens een springclinic
  • Verkeerde hoef/beenstand

Moraal van mijn verhaal. Kijk en luister naar je paard en pas je training en of behandelplan hierop aan. Kijk verder dan het zichtbare probleem, het kan ver verderop komen (reffered pain).

Grondwerk is een geweldig middel om de scheefheden of strakheden van je paard in kaart te brengen om uiteindelijk verder in het zadel te kunnen komen. Bekijk je paard goed. Missen er spieren? zijn er spieren duidelijker aanwezig of wijkt je paard qua figuur af van andere paarden. Of schakel mij in als je het zelf niet meer ziet of twijfelt over het welbevinden van je trouwe vriend.

Alvaro maakt kennis met de kudde

Alvaro heeft nu een week kunnen wennen bij ons naast de kudde in zijn eigen paddock. Hier kon hij rustig bijkomen van de verhuizing en op afstand kennis maken met de andere paarden(vrienden). Dat het nog niet zo heel snel vrienden worden, bleek al snel. Waarin ik eerder schreef dat Casanova heel geïnteresseerd was op een vriendelijke manier, is dit nu omgeslagen in het weghouden van Alvaro. Vooral bij ‘zijn’ merrie Gwen, die op haar beurt het liefst een stuk uit zijn billen wil proeven. Zelfs de ondersten in rang doen nu ineens popiejopie en jagen op hem! Alvaro heeft alle routes de afgelopen week zelf mogen ontdekken en durft erg veel te ondernemen. De bruggen neemt hij veelvuldig en ook de rozenbottels zijn favoriet bij hem.

Ik heb ervoor gekozen hem langzaam te introduceren bij een gedeelte van de kudde. Zo bleven er uitwegen over en kon ik de onderlinge verhoudingen goed monitoren. Soms sloten ze hem zelfs in en dan ben ik wel even heel erg teleurgesteld in mijn verwende, veelste goed hebbende, kudde. Maar ook dit hoort erbij, en Alvaro laat zijn onderdanigheid zien door urine te laten lopen. Hij durft zelfs de merrie Belle aan te gaan die vanaf dat moment alleen nog maar aan ‘boos kijken’ doet.

Het viel mij op dat Alvaro zijn achterhand erg stijf hield, mede door de bemerking in zijn bekkengebied. Dit beperkte hem in zijn vrijheid om van zich af te bijten. Ik heb hem een myofasciaal behandeling gegeven, waarna hij even een paar dagen in zijn paddock kon bijkomen. Toen hij daarna weer bij de kudde werd gevoegd heb ik hem op de grote weide tussen de kudde laten grazen. Casanova bedacht zich geen moment en ging vol in de aanval, waarin binnen een seconde de achterbenen van Alvaro door de lucht vlogen, een voltreffer! Casanova was zichtbaar onderste boven van deze nieuwe lenigheid. De rennende speelbal bleek niet meer zomaar weg te rennen, maar beet nu van zich af. Ook liet hij een prachtige uitgestrekte galop zien, waar mijn mond van open viel! Zoveel gemak en bijna met een ‘ne ne, ne ne’ houding, galoppeerde hij rustig voor Cas uit. Wat heb ik staan te genieten van hem. Trots dat hij was, en dat sterkte hem zichtbaar. Ik besloot hem tussen de kudde te laten die avond. Bergen met hooi heb ik gevoerd en zelf geen oog dichtgedaan ’s nachts, maar ’s ochtends stond hij zelfs in de schuilstal! (de andere paarden waren er even niet :P).

Het regende en ik zag zichtbaar een in één gedoken haflinger staan met waarschijnlijk best spierpijn van de aanvaringen de dag ervoor. Ik heb hem met best veel overtuiging mee kunnen krijgen naar zijn paddock, waar hij even niet hoefde op te letten en kon opladen. Hij was het niet helemaal met mij eens, want hij had nu kuddegenoten, ook al kon ík er nog niet echt van genieten.

Ik blijf het goed in de gaten houden en ik kan niet alles voor ze oplossen, maar ik laat hem niet aan zijn lot over. Het is immers mijn idee om ze bij elkaar te zetten op deze voor hun beperkte oppervlakte.

Uiteraard heb ik al als een echte penny mijn vlechttechnieken op zijn manen uitgeprobeerd :).

Alvaro zijn eerste week

Alvaro mocht vandaag de track van ons paddock paradise in alle rust ontdekken. Wat vond hij dit spannend! Struikelen over elke tak en hij heeft enkele prachtige stukken galop in de schouder binnenwaarts laten zien. Erg dapper is hij wel! Vrijwel meteen ging hij op pad helemaal naar de andere kant van de track om vervolgens in rengalop terug te komen. De andere paarden verbleven even op de weide, zodat hij op eigen houtje de track kon leren kennen. Het is mooi om te zien hoe zijn lijf hem belemmerd om te kunnen eten uit de hoge hooiruif. Om uit deze ruif te kunnen eten moeten de paarden op een verhoging stappen.

Op de track is hij vooral opzoek naar brandnetels! een prachtige bron van natuurlijke silicium, wat weer goed is voor het ondersteunen van zijn gewrichten. Ook helpen de brandnetels bij het afvoeren van afvalstoffen. De rozenbottelstruik blijft ook niet onopgemerkt.

Deze dagen ben ik veel te vinden tussen de paarden. Het leren kennen van de nieuwe kudde structuur en hoe elk individu op Alvaro reageert. Casanova is nieuwschierig op een vriendelijke manier en eist zijn nieuwe vriendje op. De dames vinden er alleen wat van als het om eten draait. Ze komen boos op hem afgerend en proberen de kudde van de nieuwe indringer te scheiden. Wanneer het teveel onrust veroorzaakt grijpt de leidende ruin in, en zet de merrie weer op haar plek terug die zich vervolgens afreageert op de laagste in rang.

Pas wanneer Alvaro alle uitwegen kent en het heen en weer gebijt over de omheining afzakt, zal ik hem één voor één tussen de kudde voegen. De hiërarchie zal opnieuw worden beslist en her en der zal er verschuiving plaats vinden. Als ik het zo in schat zal hij 3e in rang worden, onder Breeze en Casanova.

Ook heb ik deze week kennis gemaakt met wat er zich onder zijn vlechten verscholen zat. Wow, ik heb een barbie paard! Als ik nu mijn penny penning niet haal, dan weet ik het ook niet meer. 😉 #ik_ben_best_wel_verliefd

Zonder mama’s vleugels

In het afgelopen half jaar heb ik kennis mogen maken met een hele speciale tinker merrie. Zo één die nog dichtbij de natuur staat. Ze weet heel goed wat ze zelf wel en niet wil, en laat zich niet zomaar vertellen dat dit anders moet. Helemaal niet als het niet fijn in haar lijf voelt. De dame in kwestie was drachtig en we hebben haar de beginselen van het Rechtrichten, eigen gemaakt. Per les keken we hoe haar humeur was en wat haar groeiende lijf aan kon.

Ze kreeg haar veulen, een prachtige merrie! Mijn eerste mama – veulen lessen kon ik op mijn To Do List, afstrepen :). Dat was wel even wennen met zo’n ongeleid projectiel, en haar losse stelten. Het veulen kreeg al gauw een liefdevol gezin, die vaak bij haar kwamen knuffelen. Ze sloten spelenderwijs bij de rechtrichtende lessen van haar tinkermama aan. Het is prachtig om te zien wat er in zo’n klein koppie gebeurt tijdens zo’n les. Na een kwartier opletten, stond ze volledig uit en was het projectiel geen projectiel meer ;). Ik heb ontzettend genoten van deze waardevolle tijd, waar ik deel van mocht uitmaken.

Het werd voor mij bevestigd: ‘Op deze leeftijd zijn ze nog kneedbaar om hun voorkeurshouding, die er vanaf de geboorte al in zit, bij te sturen’. We hebben nog geen sterkere middelen ingezet en hebben ze nog niet uit balans gebracht met ons eigen lichaamsgewicht. Wat een geweldige start van zo’n nieuw leven vol uitdagingen. Ze zal uitgroeien tot een stabiele en sterke merrie die voor nu heerlijk mag spelen met haar leeftijdsgenootjes.

Ik wens kleine Trix al het goede en ben trots op haar nieuwe gezin die het fantastisch heeft opgepakt.

Soulmate gevonden!

Het is nu 1,5 maand geleden dat Faylinn is verhuisd naar haar nieuwe eigenaresse. Het was nog even wennen, maar we kunnen nu toch echt zeggen dat ze haar soulmate heeft gevonden. Een eigenaar die rekening houdt met haar geweldige karakter en soms onredelijke meningen over haar omgeving. In de weken voor haar verhuizing heb ik beide begeleidt om elkaar goed te leren kennen. Haar nieuwe eigenaresse voelt Faylinn haarfijn aan en helpt haar, waar nodig. Een spelt in een hooiberg, maar voor elk paard is er een match te vinden.

Het was voor mij het eerste paard dat is verhuisd na een periode van revalideren, wat niet gemakkelijk was. Wekelijks krijg ik hele verslagen over hun belevingen en Faylinn haar fobie voor schapen en koeien (ze woont op een heuze boerderij). Ik ben super trots deze speciale merrie en ben heel erg blij met het goede contact.

Nieuwe revalidatie topper

Afgelopen weekend hebben we ons nieuwe revalidatie paard mogen verwelkomen. Zijn naam is Alvaro, een 9 jarige haflinger ruin. Alvaro kampt met problemen in zijn lendenen gebied wat is gevorderd naar atrose. Het probleem bevindt zich in de lumbosacrale overgang (overgang tussen de laatste lendenwervel naar het heiligbeen). Dit is door de kliniek behandeld en ingespoten, waarna Alvaro een jaar klachtenvrij heeft kunnen bewegen. Echter is dit symptoom bestrijding en kan deze behandeling niet te vaak worden uitgevoerd, zonder blijvende schade. Een jaar later kwamen zijn klachten terug en kozen zijn eigenaren ervoor om verder te kijken en hem niet door te trainen. Hij werd coaching paard, waar hij zeer geschikt voor is. Omdat de liefde voor het rijden toch bleef is er gekozen een nieuwe plek voor Alvaro te zoeken, waar ik om de bocht kwam kijken. Na zijn advertentie 4 keer te hebben weg gescrolt, moést ik na de 5e keer, wel contact zoeken. Zijn foto en leeftijd spraken mij zeer aan en ik mocht contact opnemen met de behandeld arts.

Met mijn kennis en kunde in het Rechtrichten, leefomgeving in het paddock paradise én nieuwe MET opleiding (Myofasciaal Equine Therapist) zie ik mogelijkheden om Alvaro zijn lijf weer in de juiste houding te kunnen laten functioneren. Waarbij het doel is dat de te strakke spieren rondom het lendenen gebied gaan loslaten, en de juiste spieren weer worden aangesproken om hun taak weer te gaan vervullen. Als ik hem bekijk zie ik duidelijke tekenen van missende linken tussen zijn voorhand en achterhand. Op mijn blog zal ik zijn revalidatietraject in beeld brengen en ga ik vooral genieten van zijn metamorfose.

Hij zal steeds verder in de kudde worden geïntroduceerd en leren leven in ons paddock paradise. Doordat hij veel moet browsen naar voedsel zal hij zijn lijf al anders gaan gebruiken. Aan de reacties van de andere ruinen te zien wordt hij een leuke speelkameraad.