In een vorige blog over Belle “Het verhaal van Belle” heb je kunnen lezen dat Belle nog steeds vooruitgang aan het boeken was binnen de lessen van STAPS. Helaas is ze in december 2019 gevallen met een ruiter, en waren al haar kansen verkeken. Er is besloten haar per direct niet meer in te zetten voor de lessen en haar te verkopen. Sinds februari 2020 is Belle dan ook van mij, Sanne. Ze staat nog steeds in haar vertrouwde kudde bij Sharon.

Zoals je in de vorige blog hebt kunnen lezen, was Belle erg bang voor balkjes, rennend er overheen en had ze blinde paniek bij het zien van deze balkjes. Na de periode dat ze, dankzij Sharon, op haar eigen benen is gaan lopen, zijn we ook weer rustig aan begonnen met balkjes training. Eerst twee balkjes op de grond, maar over elk balkje bleef ze vallen. Het is eigenlijk knap te noemen, hoe zij het voor elkaar krijgt om élk balkje aan te raken waar ze overheen loopt. Of dit nou in stap, draf of galop is.

De eerste keren hebben we de training gestopt zodra ze twee balkjes achter elkaar niet aantikte. Want hoe groot is die beloning? Stoppen als je het goed doet! Niet pushen tot het uiterste, maar laten blijken dat het leuk is.
Na weken van trainen, konden we zelfs de balkjes aan 1 kant wat hoger leggen. Ook werd de afstand steeds breder. Waar we begonnen met drafbalken op zo’n 40 cm afstand van elkaar, liggen ze nu op bijna een meter.

Op het moment dat Belle meer plezier had in het balkjes lopen, hebben we een sprongetje geprobeerd aan de longeerlijn. Bij het springen komt het SI gewricht los, als deze vast zit. Omdat Belle sowieso erg strak in haar spieren zit, leek mij het springen een mooie uitdaging voor zowel haar lichaam als in haar hoofd. De eerste sprongen waren geen succes, de paniek was weer terug en als ze geen tijd meer had om te weigeren, liep ze dwars door de hindernis heen. Na een aantal weigeringen hebben we de balk op de grond gelegd, Belle nam een aanloop en sprong alsof het een hindernis van 1.40m was. Maar ze was er overheen! Niet alleen over de hindernis, maar ook over haar angst. Vanaf dat moment is ze springen geweldig gaan vinden. We springen steeds een beetje hoger en maken zelfs al “parcoursjes” aan de longeerlijn. Zodra ze de hindernis ziet, gaan haar oren naar voren, neemt ze een aanloop en springt ze overal ruim overheen.

Belle is de afgelopen periode veranderd van een rennend paard dat op de vlucht ging voor balkjes, tot een heus springpaard aan de longeerlijn, waarbij ze gedragen en rustig over de hindernissen springt. Soms is er nog een kleine twijfel welk been ze als eerste moet doen, maar ook dat gaat ze nog leren! Ook tijdens het rijden hebben we balkjes neergelegd en zijn we hier overheen gegaan. Ik rijd op Belle met een barebackpad, zo voel ik precies wat er in haar rug gebeurd en waar ik haar nog moet ondersteunen of juist los moet laten. Op het moment dat haar ruggebruik wat verzwakt, gaan we over de balkjes en voel ik haar rug gelijk weer naar me toekomen en draagt ze zich weer.  De volgende uitdaging, vooral voor mij, is een sprongetje onder het “zadel”. Hierbij moet Belle mij overtuigen, dat we het samen kunnen.