Het verhaal van de gratis vos kleurige PRE
Enige tijd geleden alweer kreeg ik de vraag of ik toch niet belang had bij een voskleurige PRE ruin met een verhaal. De meeste mensen slaan aan als het woord gratis valt, maar mijn gedachten gingen uit naar de ” waarom?”. Een nachtje over geslapen, want Aalsmeer is niet bepaald om de hoek voor mij. Ik kreeg een 06 nummer aangerijkt en ik moest zeggen dat ik haar nummer van die, via die en vanaf daar had gekregen. jaa.. hoe een balletje kan rollen. Afijn een ontzettend leuk gesprek gehad, wat foto’s uitgewisseld en ik kreeg bericht dat de eigenaresse enthousiast was. We mochten komen kijken.
Held dat ik ben op de snelweg en helemaal als het woord Amsterdam op de borden verschijnt, mocht ik gelukkig op zondagochtend komen. 
Na wat handen schudden en een heerlijk kopje koffie in de zon onmoette ik de combinatie. Deze krijgen de naam Selien en Bordalo. Ergens voel ik enige aarzeling en terughoudendheid. Juist mijn gevoel zat wederom goed.
Het verhaal werd me duidelijk. Bordalo is met een rugzak bij Selien gekomen en zoals hij er nu bij stond verteld me dat ze van ver is gekomen met hem. Het laatste stukje, samen op buitenrit wou maar niet lukken. Van vele kanten hulp gehad en het paard werd bestempeld als niet willend.
Als ik hem in de stal ontmoet komt hij gelijk bij ons kijken. Knap voor een vaak eenkennige PRE. Selien kan hem gemakkelijk halsteren en hij laat zich keurig op de poetsplaats zetten. (sst..hij is wel heel erg knap!) Ze doet haar verhaal en langzaam ontdooit het ijs. Ik mag hem afvoelen en vertellen wat mij aan hem opvalt. Er bevindt zich een litteken op zijn rechter achterbeen en staat wat hoog op zijn voeten. Daarmee heeft hij een stijle schouder. Zijn onderhals verraad zijn voorkeurshouding en er mist spiervolume in de nek (zijn brandmerk is ronduit verschrikkelijk 
).
En dan begin ik met palperen. Even een boze blik en een waarschuwing richting mijn hand. Maar al snel heeft hij door dat wat ik teweeg breng ongelofelijk fijn voelt. Hij laat zijn hoofd zakken en trekt rare gezichten met zijn mond om vervolgens uitgebreid te gapen. Hij schud veel met zijn hoofd en vraagt me nog meer los te maken in zijn hals. En daar beginnen de tranen de stromen, Selien en stalgenoten kijken me met waterige blikken aan. Hij heeft nog nooit zo ontspannen gestaan en waarom heeft niemand ons dit nog laten zien. 
oh I love my job !
We nemen hem mee naar buiten en Bordalo cirkelt heerlijk ontspannen aan een losse leadrope om haar heen. Wat een leuke combinatie en dat stemmetje zegt mij: ” dit paard is in prima handen maar ze lopen vast”. Ik vertel haar dat er meerdere wegen naar Rome zijn en als ze er niet aan toe is hem los te laten ze dat ook zeker niet moet doen. We overwegen opties en Selien laat alles op haar inwerken.
Na een week krijg ik bericht. Meteen excuses voor het late bericht, wat absoluut niet nodig is. Als je het beste voor je paard wilt, loop je niet in 7 sloten tegelijk. Bordalo komt een poosje vertoeven in ons paddock paradise, waar die zijn lijf gaat ontwikkelen. Spelen met soortgenoten, de trappen en heuvels zullen zijn lijf op de proef stellen. Ik zal zorgen dat zijn spieren juist werken en hij een gezonde houding leert aan te nemen. Pas dan kunnen we verder kijken.
En waarrempel zie hem er al anders bij staan. De foto met de blauwe deken had ik gekregen.
