Tag: paddock paradise

Jake

Revalidatie update Jake

/

Ik betrap mijzelf erop dat ik in elk gesprek over Jake, het verhaal ophang dat hij 4 weken bij ons woont. Nu blijkt nadat ik het heb opgezocht, Jake al 8 weken bij ons verblijft..

Het is alsof hij er altijd al was. Zo’n vreselijk gemakkelijk en vriendelijke persoonlijkheid. Met recht een aanvulling op onze kudde.

1e week: Wennen aan zijn nieuwe thuis, voeding, vrouwtje en naaste kudde. Zo kon ik observeren wie van de kuddeleden een probleem zou geven bij een volgende introductie. Ik heb zijn been twee keer per dag ingezwachteld met een speciaal pijnstillend en zwelling compres. Uiteraard heb ik zijn lijf al grondig onderzocht en enkele triggerpoints laten ontspannen.

2e week: Langzaam aan mag Jake een aantal uren wennen op het eerste weiland, waarbij de andere paarden op de track om hem heen kunnen wandelen. Totaal onverwacht, maar 0,0 interesse heeft meneer in de anderen. Af en toe een vreugdespurt, waarna het been en de zwelling warmer en dikker werd. Koelen en weer compressen aanleggen. Zijn hoeven beginnen flink te brokkelen, en ik besluit hem zijn eerste trim voor te geven. Hier moet hij erg aan wennen, waarbij zijn gang tijdelijk wordt beperkt. Hij vond het maar wat moeilijk zijn balans te houden en compenseerde erg in zijn bekken.

3e week: Jake mag op verkenning. Door de kudde apart te zetten kan Jake rustig de paden ontdekken. En wat is hij dapper! Op wat gesnurk na gaat hij in volle overtuiging naar het einde van de track. Waarna Cas hem ontdekt en imponeert aan de andere zijde van de bedrading. Daar ontstond een flinke sprint terug naar het vertrouwde.

4e week: Jake mag zichzelf introduceren tussen enkele kuddeleden. Nieuwsschierig toch wel naar zijn nieuwe kameraadjes, blijkt hij toch wel een flinke eigen mening te hebben. Maar hij is absoluut niet gemeen en mag graag kroelen. Oma Gwen wou graag een stukje van zijn billen proeven die hij vervolgens vakkundig haar plek heeft gewezen.

5e week: Gwen is nog altijd onder de indruk van Jake zijn houding en mag hem absoluut niet. Ze kan hem niet zien of luchten en raakt erg geirriteerd van hem. Ze veroorzaakt ruis in de kudde door haar gedrag, waarop Cas moet ingrijpen volgens hem zelf. Jake is ineens een indringer die buiten de kudde gehouden moet worden. Wat is hij hier druk mee. Ook heb ik deze week Jake zijn stand veranderd voor, waarbij hij al veel gemakkelijker kon blijven staan!

6e week: Jake mag op de weide tussen de andere mannen, met uitzondering van Cas. Alvaro vindt dat hij zich bazig moet opstellen, maar vindt zijn nieuwe kuddelid eigenlijk ook wel heel erg leuk. Hij heeft bedacht dat de merrie Belle van ‘hem’ . Jake heeft weinig interesse in de dames, maar mag niet in de buurt komen. Dit wordt vast nog uitgesproken..

7e week: Jake speelt met leider Breeze! Prachtige beelden kunnen nemen van een ruinenspel. Leuk om zijn lichaamlijke issues te kunnen monitoren. Ook opa Nino denkt zich ineens te moeten bemoeien met Jake zijn positie binnen de kudde. Hier werd hij snel van genezen, waarna Jake zich vergiste in de bonte billen van Breeze. Waarop hij zelf even flink terecht werd gezet.

8e week: Er wordt al opgemerkt dat de zwelling van Jake zijn been flink is afgenomen, en het been nagenoeg weer droog lijkt. Pezen zijn weer mooi zichtbaar en alleen op de binnenzijde van de kogel is nog een lichte verdikking. Zijn hoeven veranderen enorm en ook staat hij niet meer bol in de knie. Een perfecte balans over 4 benen, wat ben ik trots!

Jake

Welkom Jake

/

Daar ben je dan! Welkom Jake. Een evenbeeld van mijn Casanova, wat ben ik overdonderd. Nog knapper dan verwacht en wat is hij lief! Wat hebben zijn baasjes een enorme stap moeten nemen, en wat voel ik mij vereerd! om hem te mogen gaan helpen.

Niet alleen het geschoren been liet zien welk been is aangedaan, maar ook Jake zijn gehele houding. Hij zet zijn been buiten zijn gewicht en compenseert achter. Zijn baasjes gaven al aan dat hij veel ligt en rust. Hij zal de tijd krijgen die hij nodig is om aan te sterken.

Hij heeft al even kennis mogen maken met de kudde over de heg en via de omheining, maar hier heeft hij nog niet veel interesse in. Casanova moest er natuurlijk wel even wat van vinden, het was alsof hij in de spiegel keek.

Deze week zal hij naast de kudde rustig zijn nieuwe omgeving kunnen verkennen. In zijn paddock zit hoogte verschil, waardoor hij rustig begint met trainen. Ook de band geeft gelijk het effect wat ik wou. Ik zou mezelf niet zijn als ik zijn lijf al niet even had af gevoeld. Enkele triggerpoints opgelost, en rijkelijk beloond met veel gapen. Stukje voor stukje zal ik deze puzzel gaan oplossen en ik neem jullie mee in zijn revalidatie verhaal.

Jake

Nieuw revalidatie paard

/

Van intens gelukkig naar hartverscheurend verdriet. Wat staat geluk dichtbij verdriet. En soms moeten we simpelweg loslaten al wil je ❣️ hart dit liever niet.

En dan is die daar, de hulpvraag waarbij je weet dat je hulp moet bieden. Een paard dat alle reguliere hulp heeft gekregen wat een kliniek kon bieden. Een lang standaard revalidatietraject afgelegd, maar nog niet het gewenste resultaat. Overweging tot laten inslapen, maar gewoonweg een te goed paard om te laten gaan. Eerlijk zijn naar het paard dat nu (en misschien zelfs nooit) kan voldoen aan het streven van de ruiter. En wat waardeer ik het dat deze mensen bestaan! Een weloverwogen keuze, afstand van elkaar te nemen en hem aan mij te gunnen. Waardoor deze knappe man een kans krijgt om rustig te kunnen revalideren en waarna zijn kansen tot het vinden van de juiste match, zijn gewaarborgd. Outside the box revalideren in ons paddock paradise.

Mag ik jullie alvast voorstellen aan Jake. 10 jaar met Iers paspoort, looks like Casanova en karakter en uitdrukking alla Niño. Hoe vindt je het?! Binnenkort zal hij bij ons komen wonen en zal ik zijn revalidatie met jullie delen. Revalidatie peesblessure voorbenen Jake.

Revalidatie verhalen

/

Het zat met niet lekker met Alvaro. Alles zegt mij dat er iets niet klopt. Om alles te kunnen uitsluiten begin ik bij zijn gebit. Het stukje waar ik zelf geen invloed op kan uitoefenen.

Ik kan voelen of er scherpe randen zijn en of zijn onderkaak vrij kan bewegen. Alvaro laat me haast niet voelen en ik moet oppassen dat ik mij niet snijdt aan zijn enorme hengstentanden. Hij heeft geen prodent smile, maar ach na een jaar hoeft dat ook niet meer zo te zijn. Zijn onderkaak lijkt niet gemakkelijk te kunnen bewegen of zit zelfs geblokkeerd. Zijn hoofd omhoog brengen is al helemaal uit den boze. Ik bericht mijn tandarts en ze kan hem er deze week nog voor me tussen plannen. Dank je wel Viv!

In het eerste gezicht lijkt zijn gebit prima te zijn onderhouden. De kaak zat inderdaad zowel links al recht geblokkeerd en hij heeft moeite met het omhoog brengen van zijn hoofd. Wat scherpe randen en achterin haken en een iets doorgegroeide kies. Geen gekkigheid. Wanneer ze begint met behandelen blijkt al snel dat de 3 achterste kiezen bijna helemaal glad zijn. Hierdoor verliest hij de helft van zijn kauwvlak! Ook vond ze proppen en is mijn proppenmysterie bij de waterbak waarschijnlijk ook opgelost. Hij had zijn tong flink beschadigd door zijn hengstentand en ook zijn wangen waren beschadigd.

Ze heeft zijn kiezen weer flink opgeruwd en de dierenarts heeft hem nog een pijnstiller gegeven.

Revalidatie verhalen

/

Het is zo waardevol een trainingspaard ook met anderen te zien connecten. Bewegingen beter te kunnen beoordelen en de chemie te zien ontstaan. En dat regels, regels zijn en wie kan ik daar nou beter voor inschakelen dan de eigenaresse van de ooit net zo’n eigenwijze Belle. En stiekem zijn ze niet eigenwijs, maar weten gewoon niet dat het ook anders kan. Met daarbij een lijf dat niet mee werkt geeft nog al eens miscommunicatie. En niet te vergeten Alvie zijn mentaliteit: ik ben nog maar 9, en ik wil wat! 😈

Alvaro

Mijn onderbewustzijn..

/

Kennen jullie dat. Je gevoel die het eerder weet dan je hoofd. Of dat je hart ♥️het weet. Ik had van de week weer zo’n moment. Wanneer ik vertrek doe ik altijd even een glimp richting de paarden. Ze stonden allemaal lekker te chillen in de zon en ik stap in de auto. Onderweg zegt iets in mij, Alvaro stond net een tik anders dan anders. Een leek zal zeggen hij staat gewoon te slapen. Maar zijn hals hing net een fractie lager en de plek die hij gekozen had was niet logisch..

Thuisgekomen niet weer actief aan gedacht. Zie ik tijdens het rijden dat Casanova de manenkam van Alvaro beet houdt. Vreemd.. het leek ook niet op spelen en Alvaro stond heel onderdanig met zijn hoofd naar beneden. Ach wat mooi, ze accepteren elkaar.. ik maak nog een foto 😅. En weer dat gevoel, er klopt iets niet.

S middags. Ze gaan op de weide. Na tien minuten doe ik een blik naar de weide, en daar ligt er een.. dat klopt niet! Niet als je net op de weide staat. Ik loop heen en inderdaad Alvaro ligt op de weide en heeft een pijnlijke blik. Casanova wist het! en probeerde hem dus bij zinnen te halen. Prachtig dat kudde instinct. Inmiddels is hij weer de oude.

Heb jij ook zo’n onderbewuste?

Breeze en ik

The first, not the last, but my everything! Mijn Breeze. Dit jaar 14 jaar samen en bijna 22 lentes.

/

Mijn leermeester, mijn meest eigenzinnige karakter, kuddeleider. Vaak tranen gelaten van onmacht. De simpelste dingen deed hij gewoonweg niet, schaamde mij tegenover de hoefsmid. Haal je speciaal je BE rijbewijs, vertikt hij het met me mee te willen gaan.

In het bos kwam hij vaker alleen thuis dan samen met mij. Vanaf zijn 10e heb ik het buitenrijden opgegeven. Bit vastpakken, zelf de weg bepalen, en snoeihard gaan, waren niet aan mij besteedt. Buitenrijden doe ik immers voor mijn ontspanning.

Inmiddels neem ik hem overal mee naar toe en kunnen we lezen en schrijven. Hij heeft heeft me zoveel met vallen en opstaan, geleerd. En al wordt ik wel eens doodmoe dat het gewoonweg nooit eens simpel is met hem, toch is hij mijn alles! En kan ik er steeds meer om lachen. En alhoewel ik er vast nog vaak naast zal liggen, hebben we vandaag heerlijk buiten uitgewaaid.

Moraal van mijn verhaal. Er is altijd een weg, als we maar willen luisteren. En leren op de moeilijkste weg, betekend dat alles wat nog komen gaat, alleen maar kan mee vallen.

#grondwerk#horsemanship#leiderschap#Rechtgericht

Alvaro

Update revalidatie Alvaro

/

Inmiddels woont haflinger ruin Alvaro alweer 5 maanden in onze kudde. Waarin hij de eerste maanden echt tijd nodig had te worden wie hij nu is. En wat is hij me er één! Bij elk paard is het vallen en opstaan. Het aanpassen aan een nieuwe kudde, huisvesting en training heeft de nodige voeten in de aarde. Ik weet dat, en zodoende heeft Alvaro hier ook alle tijd voor gekregen.

Ik heb hem leren kennen, en hij mij.. 🙃 Hij heeft zijn eigen lijf leren kennen, koliek ervaren, en de nodige lichamelijke ongemakken. Zijn manenkam hing toen hij kwam, en zijn linker achterbeen ontlaste hij veel. Na een lichte 10 minuten training stond hij al met een opgetrokken bovenlip. Supplementen zijn uitgezocht en ook zijn nieuwe voeding genoot zeker niet zijn voorkeur :D.

Van een paard dat moeite had om de trap op te lopen, naar een paard dat in zwevende draf, haast in piaffe! de brug op sjouwd. En als het hem te lang duurt, dit gerust 4x achter elkaar doet. En dit duurt hem nogal eens te lang! Hij begint steeds meer te spelen en heeft zichzelf al omhoog in rang geplaatst, precies zoals ik had verwacht.

En wat is het nu dan leuker om nu zijn voortgang op beeld te laten zien. Zijn vorige baasje volgt hem op de voet, wat ik ook zeker begrijp, wat een persoonlijkheid heeft deze draak.

In mijn volgende blog zal ik onderstaande afbeeldingen toelichten, met de hoe en de waarom. Volg onze blog zeker!

oktober ’21
ongemak
oktober ’21 instabiel/ongemakkelijk
februari ’22 in balans
december ’21 stabiel
happy brug training

Nieuwste blog

Stoute Alvie

/

Afgelopen week besloot ik Alvaro eens kennis te laten maken met de normale gang van zaken, zoals de poetsplaats. Hij kwam vol trots aanlopen en vond het zichtbaar leuk om eens mee te mogen, ipv altijd de anderen te zien gaan. Hij liet zich keurig op de poetsplaats zetten en keek wat gespannen om zich heen. Ik kon nog net een foto van hem nemen, zie hieronder zijn blik! Ik heb hem bewust niet vast gezet, maar met een halstertouw kon hij een beetje bewegen. Nou dat heb ik geweten! Hij keek richting de tuin, en vervolgens in 1 streep trok die mij mee door te tuin richting het gras. Al gauw kwam ik bij het einde van het halstertouw en moest ik wel loslaten. Doodgewoon ging hij staan grazen op ons mooie grastapijt en hij was euforisch dat het hem was gelukt. Hapje hier, hapje daar, appels onder de appelboom. Ik ben als een speer de hekken naar de weg gaan dicht doen en hij reageerde op mijn snelle loopje. Al snel had ik een dravende, hele blije pony in de tuin die zichtbaar zijn sporen achter liet. Hij presteerde het op het touw te gaan staan en trok zo zijn halster van zijn hoofd en toen had ik een nog vrolijkere Alvaro in de boomgaard lopen.

Jammer genoeg vermaakt hij zich alleen prima, waardoor de wens weer naar de kudde terug te komen, volledig ontbrak. Ik heb snel een voerschep gepakt en dat trok zijn aandacht. Vrolijk kwam hij op mij afdraven, waarna hij toch even twijfelde toen ik de longeercirkel in liep. Maar de brokjes konden hem toch overtuigen om weer achter de afrastering te komen. Waarna ik meteen ben begonnen met een sessie horsemanship in vrijheid. Totaal geen oog voor mij! Hij doet zijn eigen ding en draait gerust zijn billen naar me toe, wanneer dit hem uit komt.

  • Alvaro zijn plan was al klaar..
  • Trainen tijdens de maaltijd
  • Boevenhoofd Alvaro

Met behulp van mijn vlag en lichaamstaal heb ik hem bijgebracht dat de aandacht ten alle tijde op mij gericht hoort te zijn, en dat de billen absoluut niet richting de leider worden gedraaid. Ook het tempo wordt bepaald door mij, en niet door hem. Dit resulteerde op een richting mij bokkende Alvaro, die al vlot de benen nam toen ik mijn stem verhefde. In 10 minuten tijd had ik van een ongecontroleerd projectiel die zichtbaar gepikeerd was, een pony die onderdanig met zijn neus richting mij gekeerd stond te wachten op het volgende commando! Hij had het trucje ontzettend snel in de gaten, waarna ik hem al wijzend in de richting kon plaatsen waar ik wou. Zonder dat hij hierbij met zijn billen richting mij draaide.

Komende weken zullen in het teken staan van de connectie tussen mij en Alvaro. Ook in de kudde zie ik dit gebeuren, waarin hij hardhandig op zijn plek wordt gezet. Waarna hij doodleuk binnen een paar minuten, wéér te dichtbij staat. Hij is erg hardleers, en ook deze weken zal ik vaak in herhaling moeten vallen. Hij hoort niet te bepalen waar we naar toe gaan, en heeft op te letten waar ik mij bevindt.

Voor mij is dit gedrag nieuw, en in deze mate heb ik het nog nooit meegemaakt. Erg leuk en een mooie uitdaging om alles wat ik weet, in de praktijk toe te kunnen passen.