Dag 7 na de behandelingen. Kippenvel dag. De 7e dag is de dag dat de trainingen weer mogen worden opgepakt na het behandelen en de verplichte lichte longeerarbeid dagen. Waar ik ook al leuke filmpjes en berichten van heb mogen ontvangen. Maar vandaag is toch altijd wel de leukste dag.
De verwondering was weer te lezen. Halzen die weer kunnen zakken, paarden die weer vrolijk ogen, hindernissen weer moeiteloos (en vooral met plezier) nemen, de galop die het weer doet en dat de rem eraf is!
Oh heerlijk deze positieve berichten, telkens weer geniet ik ervan en sta ik ook versteld wat ik al kan bereiken met 1 behandeling. Spieren worden nog zo onderschat in de bewegingsbeperkingen van ons paard.
En onderschat ook zeker zelf de komende 2 seizoenen niet. De herfst en winter, kou en regen. Minder bewegingsvrijheid, frisse uitspattingen en bekrompen bewegen bij gladheid door modder of sneeuw. Hou je paard goed in de gaten en ondersteun hem of haar nauwlettend. #myofasciaal#dryneedling#grondwerk#paardentrainen
Soms komt er een specifieke hulpvraag binnen, waarbij ik even tijd nodig ben om een plan op te stellen. En of het probleem door mij verholpen of verbeterd kan worden.
Zo kwam er een hele leuke hulpvraag binnen. Moeder en dochter die een nog groen paard samen hebben gekocht. Ze hebben ervaring met lease paarden en hebben ook eerder een eigen paard gehad. Samen overal naar toe en heerlijke moeder en dochter bosritten. Ook gaan ze samen overal met de trailer naar toe. Totdat er wat gebeurt, waarbij moeder dusdanig schik ervaart. Erg jammer voor hen en wat is het een gemis. Dit ervaren ze samen, maar weten niet goed hoe het op te lossen.
Ik geef een kennis van hen les en ze nodigt hen uit aansluitend een les te volgen bij haar in de rijbaan. Trots ben ik, als ze samen aankomen en er een prachtige bonte barock pinto staat. Wat is die knap! en groot, maar lijkt prima op zijn gemak.
Na de ontmoeting schat ik in waar we aan gaan werken. Mijn plannen iets ter plekke aangepast en besluiten we de rijbaan op te delen in een loswerk gedeelte. Hierbij kan het paard zelf bewegen en kan ik signalen van beide vertalen. Het blijkt al gauw dat het paard enorm is aangetrokken, specifiek naar moeder die uiteraard interessant lijkt door haar angstige energie. Paard lapt onze ruimte aan zijn laars, waarbij ik hem toch vriendelijk verzoek op enige afstand te blijven. Wanneer ik dit moeder vraag te doen, blijkt al gauw dat haar hand iets anders vraagt dan haar terugdeinzende lijf. Interessant! Ook paardlief is niet van haar onder de indruk en komt gerust een stap dichterbij. Waarbij ze al gauw achter me gaat staan.
Ik geef haar een tool, waarmee ze extra energie dat haar lijf mist, kan toevoegen. Al gauw is het paard hiervan onder de indruk en hebben we te werken aan het leren levelen van een vraag. Eerst vragen we klein, en langzaam bouwen we de druk op. Voor mij vanzelfsprekend.. maar ook dit is zeker een leerpunt. Gezamenlijk gaan we de volte op, waarbij ik het paard op de kaptoom begeleid. Moeder krijgt de taak de schouder om ons heen te laten bewegen. Ze voelt dat de tool effect heeft en haar spanning neemt af. Het paard doet écht wat ik zeg?! Ze klinkt zelf euforisch, en geeft een vreugde slaak, waarvan het paard onder de indruk is. Oeps! iets teveel onverwachte energie voor een jong paard..
We sluiten de sessie af met het benaderen van het paard om hem te aaien. Aarzelend vraagt ze of ik daar blijf staan. Ja? Ze mag erop vertrouwen dat de tool tussen hen in haar de ruimte geeft die ze nodig is, en het respect als het er niet is. Zo geschied, aarzelend stapt ze in de richting, waarbij het paard een stap terug zet. Ze zakt in haar energie en houd de tool wat ontspannener vast, het paard kijkt oplettend en geïnteresseerd wat ze komt doen. Een flinke aai en kus zijn het gevolg. Wat heb ik toch fantastisch werk, en wat is grondwerk afwisselend!
Ik betrap mijzelf erop dat ik in elk gesprek over Jake, het verhaal ophang dat hij 4 weken bij ons woont. Nu blijkt nadat ik het heb opgezocht, Jake al 8 weken bij ons verblijft..
Het is alsof hij er altijd al was. Zo’n vreselijk gemakkelijk en vriendelijke persoonlijkheid. Met recht een aanvulling op onze kudde.
1e week: Wennen aan zijn nieuwe thuis, voeding, vrouwtje en naaste kudde. Zo kon ik observeren wie van de kuddeleden een probleem zou geven bij een volgende introductie. Ik heb zijn been twee keer per dag ingezwachteld met een speciaal pijnstillend en zwelling compres. Uiteraard heb ik zijn lijf al grondig onderzocht en enkele triggerpoints laten ontspannen.
2e week: Langzaam aan mag Jake een aantal uren wennen op het eerste weiland, waarbij de andere paarden op de track om hem heen kunnen wandelen. Totaal onverwacht, maar 0,0 interesse heeft meneer in de anderen. Af en toe een vreugdespurt, waarna het been en de zwelling warmer en dikker werd. Koelen en weer compressen aanleggen. Zijn hoeven beginnen flink te brokkelen, en ik besluit hem zijn eerste trim voor te geven. Hier moet hij erg aan wennen, waarbij zijn gang tijdelijk wordt beperkt. Hij vond het maar wat moeilijk zijn balans te houden en compenseerde erg in zijn bekken.
3e week: Jake mag op verkenning. Door de kudde apart te zetten kan Jake rustig de paden ontdekken. En wat is hij dapper! Op wat gesnurk na gaat hij in volle overtuiging naar het einde van de track. Waarna Cas hem ontdekt en imponeert aan de andere zijde van de bedrading. Daar ontstond een flinke sprint terug naar het vertrouwde.
4e week: Jake mag zichzelf introduceren tussen enkele kuddeleden. Nieuwsschierig toch wel naar zijn nieuwe kameraadjes, blijkt hij toch wel een flinke eigen mening te hebben. Maar hij is absoluut niet gemeen en mag graag kroelen. Oma Gwen wou graag een stukje van zijn billen proeven die hij vervolgens vakkundig haar plek heeft gewezen.
5e week: Gwen is nog altijd onder de indruk van Jake zijn houding en mag hem absoluut niet. Ze kan hem niet zien of luchten en raakt erg geirriteerd van hem. Ze veroorzaakt ruis in de kudde door haar gedrag, waarop Cas moet ingrijpen volgens hem zelf. Jake is ineens een indringer die buiten de kudde gehouden moet worden. Wat is hij hier druk mee. Ook heb ik deze week Jake zijn stand veranderd voor, waarbij hij al veel gemakkelijker kon blijven staan!
6e week: Jake mag op de weide tussen de andere mannen, met uitzondering van Cas. Alvaro vindt dat hij zich bazig moet opstellen, maar vindt zijn nieuwe kuddelid eigenlijk ook wel heel erg leuk. Hij heeft bedacht dat de merrie Belle van ‘hem’ . Jake heeft weinig interesse in de dames, maar mag niet in de buurt komen. Dit wordt vast nog uitgesproken..
7e week: Jake speelt met leider Breeze! Prachtige beelden kunnen nemen van een ruinenspel. Leuk om zijn lichaamlijke issues te kunnen monitoren. Ook opa Nino denkt zich ineens te moeten bemoeien met Jake zijn positie binnen de kudde. Hier werd hij snel van genezen, waarna Jake zich vergiste in de bonte billen van Breeze. Waarop hij zelf even flink terecht werd gezet.
8e week: Er wordt al opgemerkt dat de zwelling van Jake zijn been flink is afgenomen, en het been nagenoeg weer droog lijkt. Pezen zijn weer mooi zichtbaar en alleen op de binnenzijde van de kogel is nog een lichte verdikking. Zijn hoeven veranderen enorm en ook staat hij niet meer bol in de knie. Een perfecte balans over 4 benen, wat ben ik trots!
Daar ben je dan! Welkom Jake. Een evenbeeld van mijn Casanova, wat ben ik overdonderd. Nog knapper dan verwacht en wat is hij lief! Wat hebben zijn baasjes een enorme stap moeten nemen, en wat voel ik mij vereerd! om hem te mogen gaan helpen.
Niet alleen het geschoren been liet zien welk been is aangedaan, maar ook Jake zijn gehele houding. Hij zet zijn been buiten zijn gewicht en compenseert achter. Zijn baasjes gaven al aan dat hij veel ligt en rust. Hij zal de tijd krijgen die hij nodig is om aan te sterken.
Hij heeft al even kennis mogen maken met de kudde over de heg en via de omheining, maar hier heeft hij nog niet veel interesse in. Casanova moest er natuurlijk wel even wat van vinden, het was alsof hij in de spiegel keek.
Deze week zal hij naast de kudde rustig zijn nieuwe omgeving kunnen verkennen. In zijn paddock zit hoogte verschil, waardoor hij rustig begint met trainen. Ook de band geeft gelijk het effect wat ik wou. Ik zou mezelf niet zijn als ik zijn lijf al niet even had af gevoeld. Enkele triggerpoints opgelost, en rijkelijk beloond met veel gapen. Stukje voor stukje zal ik deze puzzel gaan oplossen en ik neem jullie mee in zijn revalidatie verhaal.
Mijn mattie, mijn rots, hij is er áltijd voor me, mijn Breeze! Vallen en opstaan, maar we vinden een manier. Vandaag alweer 22 jaar. Hoe kunnen we dit beter vieren dan waar het roer is om gegaan! Human & Horse Academy by Greetje Hakvoort Mijn mini krachtpatser, showbinkie, wat deed hij zijn best! Laatste loodjes we gaan ervoor.
Van intens gelukkig naar hartverscheurend verdriet. Wat staat geluk dichtbij verdriet. En soms moeten we simpelweg loslaten al wil je hart dit liever niet.
En dan is die daar, de hulpvraag waarbij je weet dat je hulp moet bieden. Een paard dat alle reguliere hulp heeft gekregen wat een kliniek kon bieden. Een lang standaard revalidatietraject afgelegd, maar nog niet het gewenste resultaat. Overweging tot laten inslapen, maar gewoonweg een te goed paard om te laten gaan. Eerlijk zijn naar het paard dat nu (en misschien zelfs nooit) kan voldoen aan het streven van de ruiter. En wat waardeer ik het dat deze mensen bestaan! Een weloverwogen keuze, afstand van elkaar te nemen en hem aan mij te gunnen. Waardoor deze knappe man een kans krijgt om rustig te kunnen revalideren en waarna zijn kansen tot het vinden van de juiste match, zijn gewaarborgd. Outside the box revalideren in ons paddock paradise.
Mag ik jullie alvast voorstellen aan Jake. 10 jaar met Iers paspoort, looks like Casanova en karakter en uitdrukking alla Niño. Hoe vindt je het?! Binnenkort zal hij bij ons komen wonen en zal ik zijn revalidatie met jullie delen. Revalidatie peesblessure voorbenen Jake.
Triggerpoints in het schoudergebied behandeld. Meer schoudervrijheid, protractie en retractie van het voorbenen ontspanning. Bij veel paarden zit er spanning in dit gebied. Kun jij dit bij je paard zonder dat hij boos of prikkelbaar wordt? Door alleen te voelen zie je al zoveel meer.
Deze week weer veel spieren in de handen gehad. Nieuwe paarden ontmoet en eigenaren en de kracht van myofasciaal behandelen kunnen overbrengen. Geweldige reacties van paarden mogen laten zien. Het is zo overduidelijk welke ketens zijn aangedaan en de spasmes die daarop volgen. Ik neem de eigenaren mee in het gehele proces. Samen kijken naar de beweging en het algehele fysieke beeld. Klopt het beeld wat we zien, en wat zie ik maar ook wat zien ze zelf.
Het is geweldig om tijdens de behandeling de eigenaar te horen zeggen, dat heb ik hem nog nooit zien doen. De paarden gapen veel en krijgen hele niesbuien bij het losmaken van de triggerpoints. Van een hele hoge halshouding naar een enorme lange ontspannen hals hoofdhouding. Paarden met veel hoofdpijn en hoofdschudden te kunnen laten ontspannen. Wat is het toch fijn ze te kunnen helpen.
Het zat met niet lekker met Alvaro. Alles zegt mij dat er iets niet klopt. Om alles te kunnen uitsluiten begin ik bij zijn gebit. Het stukje waar ik zelf geen invloed op kan uitoefenen.
Ik kan voelen of er scherpe randen zijn en of zijn onderkaak vrij kan bewegen. Alvaro laat me haast niet voelen en ik moet oppassen dat ik mij niet snijdt aan zijn enorme hengstentanden. Hij heeft geen prodent smile, maar ach na een jaar hoeft dat ook niet meer zo te zijn. Zijn onderkaak lijkt niet gemakkelijk te kunnen bewegen of zit zelfs geblokkeerd. Zijn hoofd omhoog brengen is al helemaal uit den boze. Ik bericht mijn tandarts en ze kan hem er deze week nog voor me tussen plannen. Dank je wel Viv!
In het eerste gezicht lijkt zijn gebit prima te zijn onderhouden. De kaak zat inderdaad zowel links al recht geblokkeerd en hij heeft moeite met het omhoog brengen van zijn hoofd. Wat scherpe randen en achterin haken en een iets doorgegroeide kies. Geen gekkigheid. Wanneer ze begint met behandelen blijkt al snel dat de 3 achterste kiezen bijna helemaal glad zijn. Hierdoor verliest hij de helft van zijn kauwvlak! Ook vond ze proppen en is mijn proppenmysterie bij de waterbak waarschijnlijk ook opgelost. Hij had zijn tong flink beschadigd door zijn hengstentand en ook zijn wangen waren beschadigd.
Ze heeft zijn kiezen weer flink opgeruwd en de dierenarts heeft hem nog een pijnstiller gegeven.
Het is zo waardevol een trainingspaard ook met anderen te zien connecten. Bewegingen beter te kunnen beoordelen en de chemie te zien ontstaan. En dat regels, regels zijn en wie kan ik daar nou beter voor inschakelen dan de eigenaresse van de ooit net zo’n eigenwijze Belle. En stiekem zijn ze niet eigenwijs, maar weten gewoon niet dat het ook anders kan. Met daarbij een lijf dat niet mee werkt geeft nog al eens miscommunicatie. En niet te vergeten Alvie zijn mentaliteit: ik ben nog maar 9, en ik wil wat!