Het is zo waardevol een trainingspaard ook met anderen te zien connecten. Bewegingen beter te kunnen beoordelen en de chemie te zien ontstaan. En dat regels, regels zijn en wie kan ik daar nou beter voor inschakelen dan de eigenaresse van de ooit net zo’n eigenwijze Belle. En stiekem zijn ze niet eigenwijs, maar weten gewoon niet dat het ook anders kan. Met daarbij een lijf dat niet mee werkt geeft nog al eens miscommunicatie. En niet te vergeten Alvie zijn mentaliteit: ik ben nog maar 9, en ik wil wat! 😈

Mijn onderbewustzijn..

Kennen jullie dat. Je gevoel die het eerder weet dan je hoofd. Of dat je hart ♥️het weet. Ik had van de week weer zo’n moment. Wanneer ik vertrek doe ik altijd even een glimp richting de paarden. Ze stonden allemaal lekker te chillen in de zon en ik stap in de auto. Onderweg zegt iets in mij, Alvaro stond net een tik anders dan anders. Een leek zal zeggen hij staat gewoon te slapen. Maar zijn hals hing net een fractie lager en de plek die hij gekozen had was niet logisch..

Thuisgekomen niet weer actief aan gedacht. Zie ik tijdens het rijden dat Casanova de manenkam van Alvaro beet houdt. Vreemd.. het leek ook niet op spelen en Alvaro stond heel onderdanig met zijn hoofd naar beneden. Ach wat mooi, ze accepteren elkaar.. ik maak nog een foto 😅. En weer dat gevoel, er klopt iets niet.

S middags. Ze gaan op de weide. Na tien minuten doe ik een blik naar de weide, en daar ligt er een.. dat klopt niet! Niet als je net op de weide staat. Ik loop heen en inderdaad Alvaro ligt op de weide en heeft een pijnlijke blik. Casanova wist het! en probeerde hem dus bij zinnen te halen. Prachtig dat kudde instinct. Inmiddels is hij weer de oude.

Heb jij ook zo’n onderbewuste?

Kennen jullie deze dame nog?

Update Faylinn

Wat is het fijn om een revalidatie paard en zijn of haar match te kunnen blijven volgen en dat het contact goed is. Des te groter is de kans dat je ze niet uit het oog verliest en eventueel kunt assisteren als de match toch niet helemaal werkt.

In het geval van Faylinn is het een match made in heaven! Wat doen die twee het ontzettend goed en wat voelt ze deze sensibele merrie met gouden hart, goed aan. Fay vond trailer laden echt een ding en als ik dan nu lees dat ze wekelijks mee naar club gaat! dan ben ik apetrots. Ik krijg eens in de zoveel weken een uitgebreid bericht met de avonturen die ze samen beleven. Zo zijn de koeien en schapen best rare wezens, zeker als ze gaan rennen. Laat Fay nu op een grote boerderij wonen 🤣.

Ook heeft haar nieuwe vrouwtje Faylinn haar fokker kunnen achterhalen. Ze weet op enkele weken na nu haar hele geschiedenis. Hoe mooi is het dat je gevoel goed zat en het niet zomaar als een ongewenst paard in de handel is belandt. We hebben zelfs veulen foto’s mogen ontvangen, hoe waardevol is dat!

Ik ben ontzettend trots op deze twee en hoop ze nog lang te mogen volgen.

Update revalidatie Alvaro

Inmiddels woont haflinger ruin Alvaro alweer 5 maanden in onze kudde. Waarin hij de eerste maanden echt tijd nodig had te worden wie hij nu is. En wat is hij me er één! Bij elk paard is het vallen en opstaan. Het aanpassen aan een nieuwe kudde, huisvesting en training heeft de nodige voeten in de aarde. Ik weet dat, en zodoende heeft Alvaro hier ook alle tijd voor gekregen.

Ik heb hem leren kennen, en hij mij.. 🙃 Hij heeft zijn eigen lijf leren kennen, koliek ervaren, en de nodige lichamelijke ongemakken. Zijn manenkam hing toen hij kwam, en zijn linker achterbeen ontlaste hij veel. Na een lichte 10 minuten training stond hij al met een opgetrokken bovenlip. Supplementen zijn uitgezocht en ook zijn nieuwe voeding genoot zeker niet zijn voorkeur :D.

Van een paard dat moeite had om de trap op te lopen, naar een paard dat in zwevende draf, haast in piaffe! de brug op sjouwd. En als het hem te lang duurt, dit gerust 4x achter elkaar doet. En dit duurt hem nogal eens te lang! Hij begint steeds meer te spelen en heeft zichzelf al omhoog in rang geplaatst, precies zoals ik had verwacht.

En wat is het nu dan leuker om nu zijn voortgang op beeld te laten zien. Zijn vorige baasje volgt hem op de voet, wat ik ook zeker begrijp, wat een persoonlijkheid heeft deze draak.

In mijn volgende blog zal ik onderstaande afbeeldingen toelichten, met de hoe en de waarom. Volg onze blog zeker!

Alvaro zijn eerste training

Toen ik Alvaro zonder halster uit de tuin had gevist en naar de longeercirkel heb kunnen lokken, ben ik meteen met zijn eerste horsemanship sessie begonnen. Ik moest wel even 3x in en uit ademen om niet in mijn boosheid en adrenaline te blijven steken. Dit paard heeft zelf een foefje eigen gemaakt, waardoor hij zijn ‘zin’ kan krijgen. Wat natuurlijk ontzettend slim en haast tinker-waardig is ;). Daarbij is hij niet snel onder te indruk ergens van en vindt het niet nodig een stap extra te zetten.

Mijn eerste sessies met een nieuw paard staan in het teken van in vrijheid proberen te communiceren. Zo kan het paard aan mijn nieuwe manier van communiceren wennen en kan ik zien met wat voor een type ik te maken heb. Hij was vooral met zijn eigen ding bezig, en had totaal geen oog voor mij. Het enige wat ik zag was een rondscharrelend paard dat zijn kont steeds naar mij toe draaide.

Ik leer hem in vrijheid hoe hij zich heeft te gedragen tegenover zijn nieuwe leider. Onderdanig en met zijn aandacht richting mij. Bij druk van mij af bewegen en het kunnen schakelen in tempo. Hij had het super snel in de gaten en al snel volgde hij mij overal, zonder daarbij zijn billen richting mij te wenden. Met behulp van stem en lichaamshouding kan ik hem in de gewenste richting en in een door mij bepaalde gang om mij heen laten bewegen.

Het geeft hem zichtbaar ontspanning te weten wat hij kan en mag in mijn aanwezigheid. Ik vraag een respectvolle afstand te bewaren en hij heeft mijn signalen op te pikken. Waar dit eerst nog grote signalen waren, kan ik hem nu met heel weinig instrueren. Het is prachtig om te zien hoe elk paard deze manier van werken eigenlijk kent vanuit het kuddegedrag. Het is alleen niet voor elk paard logisch dat sommige tweebenige mensen, deze taal ook spreken. Alvaro heeft geleerd dat hij tegen druk in kan gaan, en dit heeft hem succes opgeleverd. Waarbij wij steeds meer kracht en hulpmiddelen zouden nodig zijn, om met hem te kunnen werken. Nu dat hij in onze kudde opnieuw wordt opgevoed en ik met deze zelfde regels werk, is het voor hem sneller duidelijk en bereik ik meer, met minder.

Wanneer ik hem nu in de paddock tegen kom, wijkt hij voor mij, in plaats van in mijn ruimte binnen te treden. Hij weet nu wat hij aan mij heeft, en waar hij ten opzichte van mij, in de rangorde staat. In de volgende sessies zal ik hier mijn vruchten van plukken en is het tegen de druk van de lijn in gaan, getackeld.

Stoute Alvie

Afgelopen week besloot ik Alvaro eens kennis te laten maken met de normale gang van zaken, zoals de poetsplaats. Hij kwam vol trots aanlopen en vond het zichtbaar leuk om eens mee te mogen, ipv altijd de anderen te zien gaan. Hij liet zich keurig op de poetsplaats zetten en keek wat gespannen om zich heen. Ik kon nog net een foto van hem nemen, zie hieronder zijn blik! Ik heb hem bewust niet vast gezet, maar met een halstertouw kon hij een beetje bewegen. Nou dat heb ik geweten! Hij keek richting de tuin, en vervolgens in 1 streep trok die mij mee door te tuin richting het gras. Al gauw kwam ik bij het einde van het halstertouw en moest ik wel loslaten. Doodgewoon ging hij staan grazen op ons mooie grastapijt en hij was euforisch dat het hem was gelukt. Hapje hier, hapje daar, appels onder de appelboom. Ik ben als een speer de hekken naar de weg gaan dicht doen en hij reageerde op mijn snelle loopje. Al snel had ik een dravende, hele blije pony in de tuin die zichtbaar zijn sporen achter liet. Hij presteerde het op het touw te gaan staan en trok zo zijn halster van zijn hoofd en toen had ik een nog vrolijkere Alvaro in de boomgaard lopen.

Jammer genoeg vermaakt hij zich alleen prima, waardoor de wens weer naar de kudde terug te komen, volledig ontbrak. Ik heb snel een voerschep gepakt en dat trok zijn aandacht. Vrolijk kwam hij op mij afdraven, waarna hij toch even twijfelde toen ik de longeercirkel in liep. Maar de brokjes konden hem toch overtuigen om weer achter de afrastering te komen. Waarna ik meteen ben begonnen met een sessie horsemanship in vrijheid. Totaal geen oog voor mij! Hij doet zijn eigen ding en draait gerust zijn billen naar me toe, wanneer dit hem uit komt.

Met behulp van mijn vlag en lichaamstaal heb ik hem bijgebracht dat de aandacht ten alle tijde op mij gericht hoort te zijn, en dat de billen absoluut niet richting de leider worden gedraaid. Ook het tempo wordt bepaald door mij, en niet door hem. Dit resulteerde op een richting mij bokkende Alvaro, die al vlot de benen nam toen ik mijn stem verhefde. In 10 minuten tijd had ik van een ongecontroleerd projectiel die zichtbaar gepikeerd was, een pony die onderdanig met zijn neus richting mij gekeerd stond te wachten op het volgende commando! Hij had het trucje ontzettend snel in de gaten, waarna ik hem al wijzend in de richting kon plaatsen waar ik wou. Zonder dat hij hierbij met zijn billen richting mij draaide.

Komende weken zullen in het teken staan van de connectie tussen mij en Alvaro. Ook in de kudde zie ik dit gebeuren, waarin hij hardhandig op zijn plek wordt gezet. Waarna hij doodleuk binnen een paar minuten, wéér te dichtbij staat. Hij is erg hardleers, en ook deze weken zal ik vaak in herhaling moeten vallen. Hij hoort niet te bepalen waar we naar toe gaan, en heeft op te letten waar ik mij bevindt.

Voor mij is dit gedrag nieuw, en in deze mate heb ik het nog nooit meegemaakt. Erg leuk en een mooie uitdaging om alles wat ik weet, in de praktijk toe te kunnen passen.

Halster mysterie..

Omdat Alvaro nog maar pas in de kudde staat, heeft hij nog even een halster om voor noodgevallen. Mocht er wat aan de hand zijn en ik moet snel schakelen, dan kan ik hem sneller pakken. Het pakken bleek wel gemakkelijk, maar het begeleiden was even andere koek! Alvaro heeft er een handje van om zelf te bepalen waar ‘wij’ heen gaan. Hij zet zijn neus in het halster en sleept je gewoon achter zich aan! Ja, dat lees je goed! Hij sleepte mij zonder enige aanleiding, mee. Hier stond ik wel even van te kijken, want wat is hij op deze manier sterk! niet te houden zelfs en al snel heb je zijn billen aan het einde van het halstertouw en moet je wel loslaten. Potverdorie! Wat was dat nou?! Dit heb ik zelfs nog nooit mee gemaakt. Hij is niet bang en ook zeker niet van me onder de indruk. Hij komt vrolijk op mij af en kan ik hem vastklikken, en dan poef!, daar gaan we. En dit was geen toeval! want, toen ik hem weer had, ja je raadt het al, gingen we gewoon de andere kant op! Ik heb hem aan het halster vast gehouden en zo kon zijn grapje niet meer op gaan. Met de nodige verontwaardiging en veel stil staan, kreeg ik hem dan toch mee. En slim dat hij is, kwam hij natuurlijk de volgende dag, écht niet bij me 😋. Er zit toch wel enig karakter van mijn Breeze in! haha. En dit mag ik dan wel weer. Dit is nog een onbeschreven blad en mijn horsemanship wordt dit jaar flink op de proef gesteld! Ik heb er zin aan!

Op het mysterie terug te komen, want dat wou ik jullie eigenlijk vertellen. Op een ochtend staat Alvaro mij trots aan te kijken, en alhoewel ik zag dat er iets ‘anders’ aan hem was, viel het kwartje nog niet meteen. Uiteraard viel dit kwartje toen toen ik hem zou ophalen om naar de weide te begeleiden. Het touw kon nergens aan vast! Hij was nog stukken knapper zo ook. Hij had hem vast af gedaan, of was ergens achter blijven haken.. was mijn gedachten.

Tot ik een geweldig filmpje van een van mijn pensionnies kreeg! Hij speelt gewoon met mijn Breeze!! Onmogelijk, maar gelukkig vastgelegd, want anders had ik gezegd dat ze het zich had ingebeeld 🤣. Dat hij met een, onderaan in rang geplaatste ruin zou spelen, zou mij aannemelijker zijn. Maar het is echt waar, een prachtig filmpje. Breeze en Alvaro bijten elkaar in hun lip en hebben zelfs gesteigerd. Het halster had er flink onder te verduren, en het is dan ook heel duidelijk dat we hiermee het halster mysterie hebben ontrafeld!. Wat ben ik trots. Heerlijk om ze zo te zien.

Alvaro did it! Ingeschaard in de kudde

Langzaam voegt Alvaro zich steeds meer tussen de bestaande kudde. De hefstigste merrie is hengstig geweest en was niet bij Alvaro weg te slaan. Tot vervelends en tot grote ergernis van Cas, liep Gwen de hele dag achter hem aan. Wat moest hij hier nu weer mee?!

Ook met de andere merrie heeft hij een patstelling. Heel erg leuk vindt ze hem nog altijd niet, vooral niet als er eten in de buurt is, maar af en toe kroelen op haar favoriete brug, mag.

En hoe gaaf is het als je Alvaro naast de kuddeleider Breeze ziet staan eten uit hetzelfde voerpunt! Heel nederig en netjes nam hij voorzichtig plukken van het hooi, waarop Breeze zijn hoofd voor hem aan de kant deed. Op sommige momenten wordt Alvaro nog wel even op zijn plek gezet, want echt heel handig is hij nog niet. Hij loopt snel binnen je persoonlijke ruimte, en dit wordt in de kudde ook niet geaccepteerd. Er vielen veel kleerscheuren en Cas was echt heel erg naar. Waarbij ik Alvaro zelfs een aantal keren apart heb gezet, om bij te kunnen komen. Maar! wat is hij nu behendig en staat hij stabiel op zijn benen. Hij struikelt niet meer, heeft een mooie schakeling in de verschillende bewegingen en staat veel meer ‘op’ de grond. Hij is op Onna geaard, mag ik wel zeggen :).

Als ik naar hem kijk zie ik al veel meer paard staan. Mooie rondingen in zijn billen beginnen zichtbaar te worden en maakt hij steeds meer gebruik van zijn skelet. Veel gespannen spieren heb ik doen ontspannen en langzaam kan hij de onderontwikkelde spieren gaan gebruiken. Af en toe valt er een achterbeen uit, en zie ik de paniek in zijn ogen. Ik heb dit bij Casanova in het begin in veel ergere mate mee gemaakt, en heb hem verzekerd hem te gaan helpen.

Al met al ben ik ontzettend trots op zijn vooruitgang en hoop ik dat zijn kleerscheuren snel plaats zullen maken voor een gloednieuwe wintervacht. Hij moet nog ontzettend veel leren in de kudde en ook ten opzichte van mijn regels. Hij is erg lomp en heeft 0,0 respect voor mijn ruimte. Hij is niet snel onder de indruk van mijn stem of handgebaren en volgt zijn eigen kop (hoofd). Dit gaat vast en zeker nog voor veel vuurwerk tussen ons zorgen ;P.

Alvaro maakt kennis met de kudde

Alvaro heeft nu een week kunnen wennen bij ons naast de kudde in zijn eigen paddock. Hier kon hij rustig bijkomen van de verhuizing en op afstand kennis maken met de andere paarden(vrienden). Dat het nog niet zo heel snel vrienden worden, bleek al snel. Waarin ik eerder schreef dat Casanova heel geïnteresseerd was op een vriendelijke manier, is dit nu omgeslagen in het weghouden van Alvaro. Vooral bij ‘zijn’ merrie Gwen, die op haar beurt het liefst een stuk uit zijn billen wil proeven. Zelfs de ondersten in rang doen nu ineens popiejopie en jagen op hem! Alvaro heeft alle routes de afgelopen week zelf mogen ontdekken en durft erg veel te ondernemen. De bruggen neemt hij veelvuldig en ook de rozenbottels zijn favoriet bij hem.

Ik heb ervoor gekozen hem langzaam te introduceren bij een gedeelte van de kudde. Zo bleven er uitwegen over en kon ik de onderlinge verhoudingen goed monitoren. Soms sloten ze hem zelfs in en dan ben ik wel even heel erg teleurgesteld in mijn verwende, veelste goed hebbende, kudde. Maar ook dit hoort erbij, en Alvaro laat zijn onderdanigheid zien door urine te laten lopen. Hij durft zelfs de merrie Belle aan te gaan die vanaf dat moment alleen nog maar aan ‘boos kijken’ doet.

Het viel mij op dat Alvaro zijn achterhand erg stijf hield, mede door de bemerking in zijn bekkengebied. Dit beperkte hem in zijn vrijheid om van zich af te bijten. Ik heb hem een myofasciaal behandeling gegeven, waarna hij even een paar dagen in zijn paddock kon bijkomen. Toen hij daarna weer bij de kudde werd gevoegd heb ik hem op de grote weide tussen de kudde laten grazen. Casanova bedacht zich geen moment en ging vol in de aanval, waarin binnen een seconde de achterbenen van Alvaro door de lucht vlogen, een voltreffer! Casanova was zichtbaar onderste boven van deze nieuwe lenigheid. De rennende speelbal bleek niet meer zomaar weg te rennen, maar beet nu van zich af. Ook liet hij een prachtige uitgestrekte galop zien, waar mijn mond van open viel! Zoveel gemak en bijna met een ‘ne ne, ne ne’ houding, galoppeerde hij rustig voor Cas uit. Wat heb ik staan te genieten van hem. Trots dat hij was, en dat sterkte hem zichtbaar. Ik besloot hem tussen de kudde te laten die avond. Bergen met hooi heb ik gevoerd en zelf geen oog dichtgedaan ’s nachts, maar ’s ochtends stond hij zelfs in de schuilstal! (de andere paarden waren er even niet :P).

Het regende en ik zag zichtbaar een in één gedoken haflinger staan met waarschijnlijk best spierpijn van de aanvaringen de dag ervoor. Ik heb hem met best veel overtuiging mee kunnen krijgen naar zijn paddock, waar hij even niet hoefde op te letten en kon opladen. Hij was het niet helemaal met mij eens, want hij had nu kuddegenoten, ook al kon ík er nog niet echt van genieten.

Ik blijf het goed in de gaten houden en ik kan niet alles voor ze oplossen, maar ik laat hem niet aan zijn lot over. Het is immers mijn idee om ze bij elkaar te zetten op deze voor hun beperkte oppervlakte.

Uiteraard heb ik al als een echte penny mijn vlechttechnieken op zijn manen uitgeprobeerd :).

Alvaro zijn eerste week

Alvaro mocht vandaag de track van ons paddock paradise in alle rust ontdekken. Wat vond hij dit spannend! Struikelen over elke tak en hij heeft enkele prachtige stukken galop in de schouder binnenwaarts laten zien. Erg dapper is hij wel! Vrijwel meteen ging hij op pad helemaal naar de andere kant van de track om vervolgens in rengalop terug te komen. De andere paarden verbleven even op de weide, zodat hij op eigen houtje de track kon leren kennen. Het is mooi om te zien hoe zijn lijf hem belemmerd om te kunnen eten uit de hoge hooiruif. Om uit deze ruif te kunnen eten moeten de paarden op een verhoging stappen.

Op de track is hij vooral opzoek naar brandnetels! een prachtige bron van natuurlijke silicium, wat weer goed is voor het ondersteunen van zijn gewrichten. Ook helpen de brandnetels bij het afvoeren van afvalstoffen. De rozenbottelstruik blijft ook niet onopgemerkt.

Deze dagen ben ik veel te vinden tussen de paarden. Het leren kennen van de nieuwe kudde structuur en hoe elk individu op Alvaro reageert. Casanova is nieuwschierig op een vriendelijke manier en eist zijn nieuwe vriendje op. De dames vinden er alleen wat van als het om eten draait. Ze komen boos op hem afgerend en proberen de kudde van de nieuwe indringer te scheiden. Wanneer het teveel onrust veroorzaakt grijpt de leidende ruin in, en zet de merrie weer op haar plek terug die zich vervolgens afreageert op de laagste in rang.

Pas wanneer Alvaro alle uitwegen kent en het heen en weer gebijt over de omheining afzakt, zal ik hem één voor één tussen de kudde voegen. De hiërarchie zal opnieuw worden beslist en her en der zal er verschuiving plaats vinden. Als ik het zo in schat zal hij 3e in rang worden, onder Breeze en Casanova.

Ook heb ik deze week kennis gemaakt met wat er zich onder zijn vlechten verscholen zat. Wow, ik heb een barbie paard! Als ik nu mijn penny penning niet haal, dan weet ik het ook niet meer. 😉 #ik_ben_best_wel_verliefd