Het is nu 1,5 maand geleden dat Faylinn is verhuisd naar haar nieuwe eigenaresse. Het was nog even wennen, maar we kunnen nu toch echt zeggen dat ze haar soulmate heeft gevonden. Een eigenaar die rekening houdt met haar geweldige karakter en soms onredelijke meningen over haar omgeving. In de weken voor haar verhuizing heb ik beide begeleidt om elkaar goed te leren kennen. Haar nieuwe eigenaresse voelt Faylinn haarfijn aan en helpt haar, waar nodig. Een spelt in een hooiberg, maar voor elk paard is er een match te vinden.
Het was voor mij het eerste paard dat is verhuisd na een periode van revalideren, wat niet gemakkelijk was. Wekelijks krijg ik hele verslagen over hun belevingen en Faylinn haar fobie voor schapen en koeien (ze woont op een heuze boerderij). Ik ben super trots deze speciale merrie en ben heel erg blij met het goede contact.
Afgelopen weekend hebben we ons nieuwe revalidatie paard mogen verwelkomen. Zijn naam is Alvaro, een 9 jarige haflinger ruin. Alvaro kampt met problemen in zijn lendenen gebied wat is gevorderd naar atrose. Het probleem bevindt zich in de lumbosacrale overgang (overgang tussen de laatste lendenwervel naar het heiligbeen). Dit is door de kliniek behandeld en ingespoten, waarna Alvaro een jaar klachtenvrij heeft kunnen bewegen. Echter is dit symptoom bestrijding en kan deze behandeling niet te vaak worden uitgevoerd, zonder blijvende schade. Een jaar later kwamen zijn klachten terug en kozen zijn eigenaren ervoor om verder te kijken en hem niet door te trainen. Hij werd coaching paard, waar hij zeer geschikt voor is. Omdat de liefde voor het rijden toch bleef is er gekozen een nieuwe plek voor Alvaro te zoeken, waar ik om de bocht kwam kijken. Na zijn advertentie 4 keer te hebben weg gescrolt, moést ik na de 5e keer, wel contact zoeken. Zijn foto en leeftijd spraken mij zeer aan en ik mocht contact opnemen met de behandeld arts.
Met mijn kennis en kunde in het Rechtrichten, leefomgeving in het paddock paradise én nieuwe MET opleiding (Myofasciaal Equine Therapist) zie ik mogelijkheden om Alvaro zijn lijf weer in de juiste houding te kunnen laten functioneren. Waarbij het doel is dat de te strakke spieren rondom het lendenen gebied gaan loslaten, en de juiste spieren weer worden aangesproken om hun taak weer te gaan vervullen. Als ik hem bekijk zie ik duidelijke tekenen van missende linken tussen zijn voorhand en achterhand. Op mijn blog zal ik zijn revalidatietraject in beeld brengen en ga ik vooral genieten van zijn metamorfose.
Hij zal steeds verder in de kudde worden geïntroduceerd en leren leven in ons paddock paradise. Doordat hij veel moet browsen naar voedsel zal hij zijn lijf al anders gaan gebruiken. Aan de reacties van de andere ruinen te zien wordt hij een leuke speelkameraad.
Voor een werkelijk prachtige merrie ben ik opzoek naar een match. Iemand die tijd wil investeren om deze mooie lady een stabiele basis, kudde genoten en een veilige omgeving kan bieden. Ze staat nog maar een week in training en pakt dit super op.
Deze week was het zover, Casanova had om 15.30u een afspraak bij de paardenarts van de paardenkliniek in Wolvega. Een rit van een half uurtje, veelal snelweg. Ik heb besloten dat Cas alleen reist vandaag, omdat het erg warm is en de trailer snel opwarmt.
Het laden gaat super en hij stapt er zonder moeite op. Het komt hem even raar aan om vandaag alleen te gaan, maar zodra de trailer begint te rijden, zie ik hem uit het raampje van de trailer kijken. Hij hinnikt nog even naar de paarden langs de weg en staat de gehele rit mooi rustig. Gelukkig is het grootste gedeelte snelweg, want Cas kan nog slecht zijn evenwicht in de bochten bewaren. Wanneer we de trailer los doen staat hij erg te trillen, maar dit is al snel over als hij weer met de hoeven op de grond staat. Hij moet even luid laten weten dat hij er is en krijgt ook respons van de paarden op de kliniek.
We worden snel geholpen en ons eerste bezoek is aan de echografie ruimte. Cas lijkt moeite te hebben met het plassen en ik verdenk hem daarom van nierstenen of andere ongemakken. Dierenarts Marco is rustig en Cas staat rustig in de stand te wachten. Er volgt een rectaal onderzoek, waarbij er gelijk een mestmonster wordt genomen voor eventuele wormen. Door middel van echografie worden Cas zijn bekken en blaas gecontroleerd. Er wordt al snel duidelijk dat dit er allemaal normaal uit ziet.
Hierna gaan we naar de onderzoeksruimte, waarbij Cas een lichte verdoving krijgt om met een camera zijn urinewegen en blaas van binnen te kunnen inspecteren. De assistente wil van te voren al gebruik maken van een praam, maar dit sla ik af. Cas heeft vorig jaar tijdens zijn koliek de neussonde zonder praam, heel braaf laten inbrengen. Mijn gevoel zegt dat hij zich niks in zijn hoofd haalt. Ik ben blij dat ze vertrouwen op mijn band met mijn paard en ze laten de praam voor wat het is. Door de sedatie laat hij zijn geslachtsdeel hangen en kan de dierenarts voorzichtig de camera inbrengen. Heel even tilt Cas zijn achterbeen op, maar zet deze ook snel weer neer. Met zijn hoofd in mijn armen laat hij het allemaal rustig over zich heenkomen, waarbij Marco heel zorgvuldig de binnenkant van zijn urinewegen kan bekijken. Op een klein wondje aan de voorzijde na, is er niet veel om mij zorgen om te moeten maken. Een iets andere vorm dan anders, maar niet zo hinderlijk om niet te kunnen plassen.
Er wordt een bloedmonster afgenomen, omdat paarden uit het buitenland sneller bloedarmoede of bloedparasieten bij zich kunnen dragen. Tijdens het controleren van zijn bloed wordt Cas gewogen. 468kg! wauw, hij heeft een normaal gewicht. Op de spieren na ziet hij er prima uit. We doen Cas zijn verhaal en dat hij vorig jaar rond deze tijd maar 385 kg woog. Wat betekent dat hij in een jaar 100kg is aangekomen. Ik krijg nog wat specifieker advies over de eiwitten huishouding en ik leg mijn voedingsschema uit.
De dierenarts klappert met zijn oren, maar vervolgens komt de uitslag van het bloedonderzoek: er staat een meer dan gezond paard voor je neus. Zijn waarden zijn goed en ze kunnen geen belemmeringen bedenken. Ook zijn er 0 wormeneitjes geconstateerd. We nemen afscheid van Marco, die ons nog even vertelt dat het met het karakter van dit paard wel goed zit. Dan maakt je hart wel even een sprongetje van geluk. Wat ben ik trots op Casanova en dat hij mijn leven is binnen gewandeld.
Mijn, niet-willen-trailer-laden gedachte was niet nodig. Hij stapte, zonder moeite, nog iets gesedeerd en moe, de trailer op.
In mijn vorige blog: “moet vandaag weg”, schreef ik over mijn Spaanse reddingspaardje die tegenwoordig door het leven gaat als Casanova. Hij is vorig jaar april 2019 bij ons gekomen en revalideert nu een jaar.
We zijn inmiddels de winter voorbij en langzamerhand hebben de paarden hun winterjas niet meer nodig. Dit uit zich in het in het verharen. Wat heb ik hier lang op moeten wachten! En wat komt er dit jaar onder vandaan?
Het nieuwe zomeruiterlijk van het paard is afhankelijk van haar algehele conditie en of het al haar bouwstoffen heeft gekregen. Het verharen kost veel energie en in deze tijd geef ik de paarden dan ook extra gekookt lijnzaad. Terwijl er geen eind lijkt te komen aan de losse haren, zie ik al wel een hele mooie zilveren gloed over Casanova zijn vacht en manen. Zijn witte donshaar maakt steeds meer plek voor een heel bijzonder kleurenpalet.
Ook de training van Casanova wordt langzamerhand uitgebreid. Hij blijkt ontzettend slim en leergierig te zijn, maar houdt er niet van wanneer ik de leiding neem. Dit uit zich in een hengstenhouding en imponeert hij met zijn massale nek. Maar wat is hij dan mooi! Hij zweeft met weinig moeite, maar raakt snel uit balans. Hij lost dit op door hard en ongecontroleerd te gaan rennen.
Travershulp, aanspreken buiten-achterbeen
Door middel van de commando’s weet Cas wanneer ik zijn gewicht op zijn andere schouder wens. Door hem hierin bij elke pas te begeleiden, valt hij steeds minder naar binnen. Er zijn al hele mooie gedragen stukken bij en Cas krijgt steeds meer vertrouwen in zijn eigen lijf. Van een hulpeloos mensenschuw paard, naar een bijna opdringerig werkwillig dier.
Wil je Casanova zijn ontwikkeling blijven volgen? Like onze Facebook pagina Rechtgerichten we houden je op de hoogte.
Ik kwam het afgelopen jaar een advertentie tegen met de titel: ‘Moet vandaag weg“. Echt op zoek naar nog een paard ben ik niet, maar soms komt iets op je pad. De foto trekt mijn aandacht. In de advertentie lees ik over een in minder…
In Memoriam “Snow”, Omdat ik de periode nooit zal vergeten waarin Snow bij ons kwam en uiteindelijk ook bij ons haar laatste adem heeft uitgeblazen, verdient ook haar verhaal een plekje op mijn website. * attentie: De afbeeldingen in deze blog kunnen schokkend zijn.
Ik kom een advertentie tegen met de titel: “revalidatie plek gezocht voor mijn ruin”. Dit trekt mijn aandacht en ik besluit de advertentie verder te bekijken. De mevrouw schrijft over haar paard die een flinke peesblessure heeft opgelopen. Na menig kliniek te hebben bezocht, werd…
Het struikelende “stichting paardje” (STAPS). Belle ken ik al vanaf het begin dat ik vrijwilligerswerk doe bij Stichting Aangepast Paardrijden. Ze is een grof gebouwde dame, vermoedelijk een kruising Fjord/Belgisch trekpaard van ±18 jaar . Qua postuur en karakter is ze het ideale stichtingspaard. Ze…
