En daar zit ik dan, even mijn gedachten verzetten op de telefoon. Vanmorgen stond de afspraak op de kliniek voor Gwen haar gebit. Gisteren jarig en 23 geworden en vandaag moeten achter laten. Voor iemand die altijd alles zelf oplost, is dat een heel ding. (paardenarts Marco keek me vragend aan). Alhoewel ik graag assistent had willen worden, kom ik er verder nooit.
Dus eigen hooi mee, supplementen en nog net geen pyjama.
Op de foto’s en zelfs op de bewogen foto’s was al snel duidelijk dat het niet goed zit. Alle voortanden zijn aangetast en zelfs enkele kiezen had Marco zijn twijfels over. Ze moet pijn hebben en de keuze om alleen de twee zichtbare tanden te trekken was er eigenlijk niet. Je laat een paard niet met pijn lopen, maar beslissen dat het haar tijd is kan ik ook niet. In 3 kwartier is ze er morgen vanaf. Dan nog een dagje ter observatie en mag ik haar ophalen.
Waarschijnlijk met een centbakje onderlip en zichtbaar uitstekend stukje tong. Het zal even aanpassen worden, want ze mag geen gras en zetmeelhoudende voeding vanwege haar zomer exceem.
Klein pluspuntje, ze schatten haar 16. Die steek ik in m’n zak!
Leave a Reply