Mijn leermeester, mijn meest eigenzinnige karakter, kuddeleider. Vaak tranen gelaten van onmacht. De simpelste dingen deed hij gewoonweg niet, schaamde mij tegenover de hoefsmid. Haal je speciaal je BE rijbewijs, vertikt hij het met me mee te willen gaan.
In het bos kwam hij vaker alleen thuis dan samen met mij. Vanaf zijn 10e heb ik het buitenrijden opgegeven. Bit vastpakken, zelf de weg bepalen, en snoeihard gaan, waren niet aan mij besteedt. Buitenrijden doe ik immers voor mijn ontspanning.
Inmiddels neem ik hem overal mee naar toe en kunnen we lezen en schrijven. Hij heeft heeft me zoveel met vallen en opstaan, geleerd. En al wordt ik wel eens doodmoe dat het gewoonweg nooit eens simpel is met hem, toch is hij mijn alles! En kan ik er steeds meer om lachen. En alhoewel ik er vast nog vaak naast zal liggen, hebben we vandaag heerlijk buiten uitgewaaid.
Moraal van mijn verhaal. Er is altijd een weg, als we maar willen luisteren. En leren op de moeilijkste weg, betekend dat alles wat nog komen gaat, alleen maar kan mee vallen.
Voor een werkelijk prachtige merrie ben ik opzoek naar een match. Iemand die tijd wil investeren om deze mooie lady een stabiele basis, kudde genoten en een veilige omgeving kan bieden. Ze staat nog maar een week in training en pakt dit super op.
Het ligt aan het gebruiksdoel dat je voor je paard voor ogen hebt. Een paard dat grotendeels alleen vooruit hoeft te bewegen, hetzij voor de kar of voor recreatief gebruik in het bos, voldoet prima ongeacht haar natuurlijke scheefheden. Dat een paard zijn lichaam beter kan gebruiken en zo gezonder blijft in pezen en gewrichten is een keuze, geen vereiste om zijn werk te kunnen doen.
Wanneer we een paard gaan belasten met ons ruitergewicht of we vragen vanaf de grond om meer complexe oefeningen, komen we al snel uit bij haar natuurlijke scheefheden. Het paard zal gaan compenseren, zwaar worden op de hand, gaan versnellen, niet willen nageven en vervolgens ook niet kunnen ontspannen. Waarbij wij, als ruiter, hier ook weer op reageren. Hierdoor komen we in een negatief getouwtrek. Het paard bouwt spanning op, de ruiter vervolgens ook. De volgende keer moet het paard eerst worden moe gelongeerd. Als snel is het plezier van het rijden af en is de ontspanning en gedragenheid ver te zoeken. De opmerking dat een paard fris en gespannen is door te weinig beweging, het nieuwe zomergras, te lang op stal of het weer wordt dan al gauw gemaakt.
Ook mijn grote Tinker laat dit feilloos zien. Het is een winderige dag en er valt steeds wat neerslag. De bladeren in de bos wal bewegen en het is door de dichte begroeiing moeilijk te zien wat er zich erachter afspeelt. Deze factoren heb je als ruiter in acht te nemen, maar moeten je niet laten weerhouden. Ik kan aan het paard zien dat de ruiter zich dit realiseert en ineens moet het paard ook kijken wat de ruiter bezighoudt achter die bos wal. Het paard heft zijn hoofd en komt terug in tempo, drukt zijn rug wat weg en het contact met de mond is even weg. De ruiter pakt de teugels korter en het paard vindt het nu nog spannender. Die ene hoek wil hij niet meer door en ook het aandraven gaat ongecontroleerd. Snel en gehaast de hoeken door, het stuur zit er niet op. Wat nu.
We zetten de benen aan het werk! Van achter naar voren vragen we het paard naar de hand toe te komen. Wanneer het paard bezig gaat met de ruiter, vergeet hij al snel dat er net wat te zien was en het in balans bewegen met de ruiter geeft ontspanning. Het paard neemt het bit aan en Ook een ontspannen hals-hoofdhouding. De teugels blijven op lengte en met de achterbenen ondertredend komt de rug omhoog. Het paard komt in de zogenaamde LVO-houding (Lengtebuiging, voorwaarts-neerwaarts en ondertreden) en is op twee pinken te rijden. Heel af en toekijkt hij even op, maar de teugels blijven op lengte en het been vraagt het paard weer naar de hand toe te komen. De ruiter is consequent en het paard voelt zich ontspannen door de duidelijke communicatie. Het aandraven gaat gedragen en weinig versnelt, het bekken kantelt en de ruiter kan goed blijven meegaan met de beweging. Op een aangespannen rug kan je als ruiter niet goed meebewegen, laat staan doorzitten. Het lichtrijden kan zoveel ruis geven, dat het paard nog meer versnelt en we weer gaan trekken aan de teugels. Een reactie gevolg wat weer uitkomt bij de balans en ontspannenheid van ons paard.
Ook ongehoorzaam gedrag aan het halster of bij de dagelijkse bezigheden als hoeven krabben, vast staan, en trailer laden kunnen verbeteren met grondwerken. Het paard krijgt meer vertrouwen, balans en minder spanning. Tegelijk werk je als eigenaar aan je leiderschap en communicatie met je paard.
Mocht je ook tegen problemen aanlopen met je paard dan is er een mogelijkheid dat het voorkomt uit de natuurlijke scheefheid van je paard. Rechtrichten door middel van grondwerk en later longeren, leert het paard in zijn eigen balans en kracht te komen. Daarnaast leer je als eigenaar de onzichtbare communicatie via lichaamstaal en verbeterd het jullie band.
Neem vrijblijvend contact op om te kijken of rechtrichten voor jullie ook de oplossing kan zijn.
In mijn vorige blog: “moet vandaag weg”, schreef ik over mijn Spaanse reddingspaardje die tegenwoordig door het leven gaat als Casanova. Hij is vorig jaar april 2019 bij ons gekomen en revalideert nu een jaar.
We zijn inmiddels de winter voorbij en langzamerhand hebben de paarden hun winterjas niet meer nodig. Dit uit zich in het in het verharen. Wat heb ik hier lang op moeten wachten! En wat komt er dit jaar onder vandaan?
Het nieuwe zomeruiterlijk van het paard is afhankelijk van haar algehele conditie en of het al haar bouwstoffen heeft gekregen. Het verharen kost veel energie en in deze tijd geef ik de paarden dan ook extra gekookt lijnzaad. Terwijl er geen eind lijkt te komen aan de losse haren, zie ik al wel een hele mooie zilveren gloed over Casanova zijn vacht en manen. Zijn witte donshaar maakt steeds meer plek voor een heel bijzonder kleurenpalet.
Ook de training van Casanova wordt langzamerhand uitgebreid. Hij blijkt ontzettend slim en leergierig te zijn, maar houdt er niet van wanneer ik de leiding neem. Dit uit zich in een hengstenhouding en imponeert hij met zijn massale nek. Maar wat is hij dan mooi! Hij zweeft met weinig moeite, maar raakt snel uit balans. Hij lost dit op door hard en ongecontroleerd te gaan rennen.
Travershulp, aanspreken buiten-achterbeen
Door middel van de commando’s weet Cas wanneer ik zijn gewicht op zijn andere schouder wens. Door hem hierin bij elke pas te begeleiden, valt hij steeds minder naar binnen. Er zijn al hele mooie gedragen stukken bij en Cas krijgt steeds meer vertrouwen in zijn eigen lijf. Van een hulpeloos mensenschuw paard, naar een bijna opdringerig werkwillig dier.
Wil je Casanova zijn ontwikkeling blijven volgen? Like onze Facebook pagina Rechtgerichten we houden je op de hoogte.
In de Academische Rijkunst worden (dressuur) oefeningen gebruikt binnen het kunnen van het paard. Het doel is om het paard vertrouwen te geven en het niet te overvragen. Zo blijft het paard plezier houden in het werk en wordt kan het zelfvertrouwen gaan groeien. We gebruiken oefeningen om het paard te gymnastiseren, waarbij hoofd en lijf op het zelfde niveau werken. We zien een paard dat met weinig moeite de oefeningen volbrengt en hierbij niet gespannen raakt. We kunnen afwisselen tussen het aanspannen en ontspannen van gerichte spiergroepen.
Doordat we de oefeningen aanpassen aan het trainingsniveau en souplesse van het paard, werken we samen. We werken binnen het kunnen van het paard, waardoor het gezond en vitaal door het leven kan blijven gaan.
Tijdens het academisch opleiden van het paard werken we toe naar een niveau dat voor het paard haalbaar is. Het ene lijf is nou eenmaal niet het andere lijf. Daarnaast worden we niet allemaal geboren met dezelfde gaven en hebben we allemaal andere talenten. Elk paardenras kan worden opgeleid binnen de Academische Rijkunst. Het niveau kan per paard worden aangepast binnen het vermogen van het paardenlijf. Dit houdt in dat niet alleen de lichter gebouwde rassen dit werk kunnen bewerkstelligen, maar ook de zwaarder gebouwde rassen. Wel zal het laatst benoemde meer doorzettingsvermogen vergen van de trainer.
Elk paard is bereid om mee te werken, zolang we het met respect behandelen. Zowel een shetlander als Belgisch trekpaard kan starten met deze geweldige, fijne manier van trainen. Alles staat en valt met de communicatie tussen ruiter en paard.
De filosofie van de Academische Rijkunst is er op gebaseerd dat de dressuur oorspronkelijk is bedacht voor het paard. En niet, zoals steeds gebruikelijker, dat het paard is gemaakt voor de dressuur.
Iedereen kan starten met de Academische Rijkunst, ongeacht leeftijd, trainingsniveau of gebruiksdoel. En zoals ik wel vaker zeg, zijn we niet gebonden aan het hebben van een rijbaan. Een stuk verharding of weiland volstaat prima.
Heb ik jullie interesse gewekt en lijkt het je leuk eens kennis te maken met het academisch trainen van het paard? De eerste les vindt altijd plaats op locatie bij Rechtgericht in Onna. Of we komen, tegen vergoeding, met een paard van ons op een gewenste locatie. Dit doen we zodat er kan worden ervaren naar welk gevoel we streven en wat de Academische Rijkunst inhoudt. Waarna jullie als combinatie jullie eigen pad gaan bewandelen naar lichtheid en harmonie.
