Tag: sharon jonas

Nieuwste blog

Zien en leren zien, wat zie ik?

/

In mijn vorige blog vroeg ik jullie te reageren op de transformatie foto’s van Belle. Tussen de foto’s zit twee jaar tijdverschil en nog verbetert de houding van Belle. Dit zien we aan het postuur, maar ook aan wat Belle aandurft en aan kan.

Het was hartstikke leuk om de reacties te mogen ontvangen. Er is goed en nauwkeurig gekeken en bepaalde punten vielen iedereen op. Zoals dat Belle inderdaad op 4 hoeven staat en zichzelf nauwkeurig heeft uitgebalanceerd. Waardoor ze minder wijd staat en niet 1 enkel voorbeen wordt belast. In de oefening kunnen we het gewicht verplaatsen en al steeds meer ook in de achterhand te laten zakken (buigen van de knieën). Hieronder nogmaals de foto’s waarover het ging.

Jullie hebben ook heel terecht haar hals opgemerkt. De een noemt dat hij nu verder kan doorbuigen, een ander noemt meer ontspanning van voren. Als we hier nu wat verder op in gaan, dan zie ik een hals die niet bij het lijf hoort. Een iel en weinig ontwikkelde hals in vergelijking tot de achterhand. Als we dan nog iets beter kijken dan valt mij de spier voor het schouderblad op (1). Die zit daar in de weg, hoort daar niet zo aanwezig te zijn en is over ontwikkeld. Voor mijn mede 🤓studenten, check die M. Subclavius.

M. Subclavius – De eerste diepe borstspier, ook wel de subclavius ​​genoemd. De subclavius loopt naar voren en omhoog en hecht zich op het bovenste deel van de voorkant van de scapula. Het is een zeer belangrijke spier bij het naar achteren bewegen van het voorbeen (als er geen gewicht op het been staat) of door het lichaam naar voren over het belaste voorbeen te trekken. De subclavius trekt ook het voorbeen richting het lichaam.

Kijk ik dan verder zie ik nu een hele mooie ontwikkelde M. Triceps Brachii (2). Die zat er blijkbaar in 2020 nog nauwelijks.

De Triceps buigt de schouder en strekt de elleboog. Het lichaam van het paard wordt naar voren geduwd en het voorbeen gaat naar achteren. De triceps hoort zacht en soepel te voelen. Je kunt hem beetpakken en zou de spier heel gemakkelijk moeten kunnen wiebelen. Voelt de triceps hard en stevig aan, dan kan het zijn dat je paard een verkorte pas naar voren heeft.

Rechtgericht - myofasciaal behandeling Belle
M. Brachiocephalicus bolt op

Kijken we nog verder in die hals dan is deze veel breder geworden. In mijn jargon, Belle heeft haar kap ontwikkeld. De spierketens die vlak onder de manenkam liggen. Op de foto niet te zien, maar Belle droeg haar hoofd altijd met een mega onderhals. Die spier ontwikkelde ze teveel, wij gaven hem zelfs een naam Belle heeft een Brachii. Het gaat hier om de M. Brachiocephalicus spier. Nu gebruikt Belle steeds meer de bovenliggende spieren en zien we de M. Splenius (3) steeds meer en vaker opbollen.

De Splenius is zoals we dat noemen een ‘strekspier’. Strekspieren lopen over de hele bovenlijn van het paard. De Splenius heeft als functie om de hals te strekken(opwaarts te bewegen) en het hoofd te liften. Als de Splenius goed ontwikkeld is, zien we een gelijkmatig ontwikkelde hals. In de oprichting zie je deze spier opbollen.

Verder zien we een sterkere ruglijn en een veel strakkere gordel. Het gebied rond haar ribben is strakker en gespierder geworden, ze heeft een sixpack ontwikkeld. Wat zorgt voor een betere rompstabiliteit. De opmerking dat ze wat voller is geworden is hiermee ook gedekt, ze is in spiermassa enorm toegenomen. Qua gewicht zelfs wat afgenomen en zijn haar ribben voelbaar. Maar kijk ook naar haar kleur, die is veel dieper en intenser. Ze gebruikt haar voedingsstoffen niet meer voor herstel en kunnen nu worden ingezet voor huid en hoefherstel.

En dan kijken we nu alleen naar een statische foto. Stel je eens voor wat we allemaal kunnen zien in beweging! i love my job! #bewegingsanalyse

Nieuwste blog

Zien en leren zien, wat zie jij?

/

Nu ik steeds meer weet over de biomechanica van het paardenlichaam, kan ik meer en meer linken leggen met bewegingsproblemen. Wanneer ik een paard in de juiste houding aanmoedig vallen ze vaak meteen door de mand. Een paard is een meester in het compenseren. Ze passen zich feilloos op hun trainer aan of in sommige gevallen past de ruiter zich aan het paard aan. ‘mijn paard vindt die oefening niet zo leuk, of hij gaat liever de andere kant op’.

Het is ook heel confronterend als je zelf het gevoel hebt dat het wel lekker gaat. En je zult mij nooit horen zeggen dat het niet goed is wat je doet. Een ieder heeft zijn of haar paard voor hen eigen plezier. Maar wordt er aan mij gevraagd of het beter kan, dan zeg ik in de meeste gevallen, ja. Kleine aanpassingen in de training kunnen een enorm verschil maken. En als we dan de beelden vergelijken tussen het starten van het Rechtrichten en nu, dan valt zelfs bij mij de mond nog wel eens open!

Zo kreeg ik van de week foto’s van Belle te zien. Voor mijn opleiding Equine Myofasciaal Therapist zag ik een paard op een foto. Ik keek naar de houding, plaatsen ze steeds het zelfde been naar voren, zit het goed in zijn vacht of zie ik terugval van bepaalde lichaamsdelen. Maar kijk ik nu dan zie ik ineens de overcompensatie van bepaalde spieren. Ik zal jullie meenemen in onderstaande foto’s, want het is gewoon te mooi om dit niet te doen!

Tussen de bovenste en onderste foto zit 2 jaar tijd. Sanne traint Belle grotendeels aan de hand en ze bekapt haar zelf. Wat zien jullie, wie durft in de opmerkingen de verschillen te benoemen. Wat zien we nu eigenlijk allemaal. Ik mijn volgende blog zal ik verder gaan op de punten die ik zie, en die we terug zien in de training.

Revalidatie verhalen

Kennen jullie deze dame nog?

/

Update Faylinn

Wat is het fijn om een revalidatie paard en zijn of haar match te kunnen blijven volgen en dat het contact goed is. Des te groter is de kans dat je ze niet uit het oog verliest en eventueel kunt assisteren als de match toch niet helemaal werkt.

In het geval van Faylinn is het een match made in heaven! Wat doen die twee het ontzettend goed en wat voelt ze deze sensibele merrie met gouden hart, goed aan. Fay vond trailer laden echt een ding en als ik dan nu lees dat ze wekelijks mee naar club gaat! dan ben ik apetrots. Ik krijg eens in de zoveel weken een uitgebreid bericht met de avonturen die ze samen beleven. Zo zijn de koeien en schapen best rare wezens, zeker als ze gaan rennen. Laat Fay nu op een grote boerderij wonen 🤣.

Ook heeft haar nieuwe vrouwtje Faylinn haar fokker kunnen achterhalen. Ze weet op enkele weken na nu haar hele geschiedenis. Hoe mooi is het dat je gevoel goed zat en het niet zomaar als een ongewenst paard in de handel is belandt. We hebben zelfs veulen foto’s mogen ontvangen, hoe waardevol is dat!

Ik ben ontzettend trots op deze twee en hoop ze nog lang te mogen volgen.

Alvaro

Update revalidatie Alvaro

/

Inmiddels woont haflinger ruin Alvaro alweer 5 maanden in onze kudde. Waarin hij de eerste maanden echt tijd nodig had te worden wie hij nu is. En wat is hij me er één! Bij elk paard is het vallen en opstaan. Het aanpassen aan een nieuwe kudde, huisvesting en training heeft de nodige voeten in de aarde. Ik weet dat, en zodoende heeft Alvaro hier ook alle tijd voor gekregen.

Ik heb hem leren kennen, en hij mij.. 🙃 Hij heeft zijn eigen lijf leren kennen, koliek ervaren, en de nodige lichamelijke ongemakken. Zijn manenkam hing toen hij kwam, en zijn linker achterbeen ontlaste hij veel. Na een lichte 10 minuten training stond hij al met een opgetrokken bovenlip. Supplementen zijn uitgezocht en ook zijn nieuwe voeding genoot zeker niet zijn voorkeur :D.

Van een paard dat moeite had om de trap op te lopen, naar een paard dat in zwevende draf, haast in piaffe! de brug op sjouwd. En als het hem te lang duurt, dit gerust 4x achter elkaar doet. En dit duurt hem nogal eens te lang! Hij begint steeds meer te spelen en heeft zichzelf al omhoog in rang geplaatst, precies zoals ik had verwacht.

En wat is het nu dan leuker om nu zijn voortgang op beeld te laten zien. Zijn vorige baasje volgt hem op de voet, wat ik ook zeker begrijp, wat een persoonlijkheid heeft deze draak.

In mijn volgende blog zal ik onderstaande afbeeldingen toelichten, met de hoe en de waarom. Volg onze blog zeker!

oktober ’21
ongemak
oktober ’21 instabiel/ongemakkelijk
februari ’22 in balans
december ’21 stabiel
happy brug training

Academische Rijkunst

Grondwerk: start vandaag nog!

/

Ik zit vanavond voor de televisie en zie advertentie naar advertentie langs komen, waarin producenten hun best doen ons te overtuigen. In deze blog probeer ik jullie te overtuigen, hoe waardevol grondwerk voor jou en je paard kan zijn. Als ik spreek met ruiters over grondwerk, dan hoor ik vaak onwetendheid en de opmerking dat het saai werk is. Je hebt immers een paard gekocht, om er op te rijden. Ik krijg dan ook veelal nieuwe klanten vanuit de hoek, waarin er tegen problemen wordt aangelopen. Dit is ook geen enkel punt, maar graag zou ik jullie toch willen overtuigen of eens uitnodigen te voelen aan de waarde van het grondwerken. Dit kan bij mij op de locatie met één van mijn opgeleide Rechtgericht paarden. Je voelt de lichtheid, maar vooral ook de diversiteit aan oefeningen die je kan vragen. Natuurlijk is de aanleerfase ‘saai’, want je paard moet het ook leren begrijpen en het gevoel zal langzaam in je aderen gaan stromen. Pas dan zien we het nut en vooral het plezier dat we kunnen behalen uit deze mooie vorm van onbelast trainen.

I love it! en de mensen die ik ermee heb ‘besmet’ raken ook steeds enthousiaster over wat hun paard laat zien. En dit al na enkele lessen! Bepaalde oefeningen gaan door het grondwerken ineens beter of hun instructeur vraagt hoe het ineens kan dat paardlief de oefening ineens wel zonder mopperen uitvoert. Het grondwerk is nu zelfs een vast ritueel vóór het rijden geworden, waardoor de stijfheid en het op gang komen, is verdwenen! We voelen meteen waar het aan schort en hoe het paard zijn ‘pet’ staat. Groot voordeel is dat de doorbloeding mooi op gang komt, van ons paard maar ook zeker van ons zelf! Vooral in deze koudere tijden is het heerlijk om een warming up te gebruiken en gelijk vloeiend met de beweging van ons paard mee te kunnen bewegen. Dit voorkomt onnodige spanning en miscommunicatie, waardoor jullie gelijk kunnen shinen.

Kom gerust eens voelen of laat je inspireren door één van mijn lesklanten en vraag raak! Laat je niet weerhouden door onwetendheid of dat je wordt aangekeken door ruiters in het zadel. De passen die je nu voor je gevoel even terug zet, door af te stijgen, zul je met een aantal trainingen sterker doen opstijgen.

Het leuke van deze eerste kennismakingslessen vindt ik de verwondering van mijn nieuwe klanten. Goh, kan hij dit niet eens?! Of dan vraag ik een oefening en gaan ze het paard helpen door hem in de juiste richting te laten compenseren. Als ik daarop wijs, dan begint alles in elkaar te vallen. Het paard wordt dwars, laat een andere beweging zien of stapt op zijn eigen hoeven. Bepaalde spieren zijn te kort, of te lang of overtraind, waardoor de nieuwe oefening simpelweg niet kán worden uitgevoerd. En voor wie nu denkt: ja, dat zal me dan toch wel iets moeilijks zijn?! haha dat is het hem nou net! het zijn de simpelste oefeningen, die niet lukken zonder teugels of druk van de ruiterhand!

Met enkele lessen her balanceren we het paard en leren we het op zijn eigen benen te bewegen. De paarden worden trotser en laten hun natuurlijke scheefheden zien. Kwartjes vallen en rijtechnische problemen verdwijnen als sneeuw voor de zon. En wanneer je doel is behaald, dan stop je of je bent net als velen met mij ‘verknocht’ aan deze manier van trainen. Het is immers ook heel goed voor onze eigen conditie 🙃

Grondwerk

Alvaro zijn eerste training

/

Toen ik Alvaro zonder halster uit de tuin had gevist en naar de longeercirkel heb kunnen lokken, ben ik meteen met zijn eerste horsemanship sessie begonnen. Ik moest wel even 3x in en uit ademen om niet in mijn boosheid en adrenaline te blijven steken. Dit paard heeft zelf een foefje eigen gemaakt, waardoor hij zijn ‘zin’ kan krijgen. Wat natuurlijk ontzettend slim en haast tinker-waardig is ;). Daarbij is hij niet snel onder te indruk ergens van en vindt het niet nodig een stap extra te zetten.

Mijn eerste sessies met een nieuw paard staan in het teken van in vrijheid proberen te communiceren. Zo kan het paard aan mijn nieuwe manier van communiceren wennen en kan ik zien met wat voor een type ik te maken heb. Hij was vooral met zijn eigen ding bezig, en had totaal geen oog voor mij. Het enige wat ik zag was een rondscharrelend paard dat zijn kont steeds naar mij toe draaide.

Ik leer hem in vrijheid hoe hij zich heeft te gedragen tegenover zijn nieuwe leider. Onderdanig en met zijn aandacht richting mij. Bij druk van mij af bewegen en het kunnen schakelen in tempo. Hij had het super snel in de gaten en al snel volgde hij mij overal, zonder daarbij zijn billen richting mij te wenden. Met behulp van stem en lichaamshouding kan ik hem in de gewenste richting en in een door mij bepaalde gang om mij heen laten bewegen.

Het geeft hem zichtbaar ontspanning te weten wat hij kan en mag in mijn aanwezigheid. Ik vraag een respectvolle afstand te bewaren en hij heeft mijn signalen op te pikken. Waar dit eerst nog grote signalen waren, kan ik hem nu met heel weinig instrueren. Het is prachtig om te zien hoe elk paard deze manier van werken eigenlijk kent vanuit het kuddegedrag. Het is alleen niet voor elk paard logisch dat sommige tweebenige mensen, deze taal ook spreken. Alvaro heeft geleerd dat hij tegen druk in kan gaan, en dit heeft hem succes opgeleverd. Waarbij wij steeds meer kracht en hulpmiddelen zouden nodig zijn, om met hem te kunnen werken. Nu dat hij in onze kudde opnieuw wordt opgevoed en ik met deze zelfde regels werk, is het voor hem sneller duidelijk en bereik ik meer, met minder.

Wanneer ik hem nu in de paddock tegen kom, wijkt hij voor mij, in plaats van in mijn ruimte binnen te treden. Hij weet nu wat hij aan mij heeft, en waar hij ten opzichte van mij, in de rangorde staat. In de volgende sessies zal ik hier mijn vruchten van plukken en is het tegen de druk van de lijn in gaan, getackeld.

  • Ongeïnteresseerd
  • Gepikeerd, maar oplettend
  • Gefocust en aandachtig
Academische Rijkunst

Trots!

/

Ik krijg steeds meer paarden als leerling in training, dan eigenaren. 😁 En dat maakt mij erg trots. Dat hun geliefde paard, hun alles, hun maatje aan mij wordt toevertrouwd. En dan doel ik niet op de revalidatie paarden die ik in stalling heb, maar dat ik zelfstandig gebruik mag maken van accommodatie en de paarden mag trainen. Vervolgens doe ik uitgebreid (zoals ik ben) verslag van de training. Zo is de eigenaar op de hoogte en weten we aan welke punten we samen kunnen verder werken.

Zo kom ik wekelijks op een vast afgesproken tijdstip het paard trainen als personal trainer. De eigenaar kan dan op zijn/haar eigen expertise verder trainen, waardoor ze niet zelf uit het zadel hoeven of zich extra stof hoeven eigen te maken. Zo is er voor elke combinatie een mogelijkheid om het paard in een betere balans en houding te laten bewegen, zonder dat er hoeft te worden afgeweken van hun eigen doel. Niet iedereen vindt het leuk om even hard als het paard mee te bewegen of kan dit lichamelijk niet. Ook voor deze ruiter kan ik er zijn.

Denk jij er ook geen lol in te hebben om te gaan grondwerken? ,maar loop je in het zadel wel tegen rijtechnische problemen aan? Met grondwerk kan ik je paard uitbalanceren en sterker maken om vervolgens met mij of met je eigen instructeur rij technisch verder te kunnen werken. Puzzelstukken zullen worden opgelost, en de communicatie met je paard zal zichtbaar met de week verbeteren. Waarbij ik op mijn beurt weer super trots ben als ik een enthousiast bericht ontvang. De verbazing van de eigenaar is onbetaalbaar en maakt mijn werk zo waardevol.

Neem contact met mij op voor een passende trainingsmogelijkheid. info@rechtgericht.nl / 06 12 83 15 88

  • Rechtgerichts Gwendolinn
  • Prachtige Engels Volbloed merrie
Academische Rijkunst

De kwaliteit van teugelcontact begint bij met balans!

/

Ruiters proberen op veel manieren een goed contact te krijgen. De kwaliteit van het teugelcontact is een goede indicator van balans, bij zowel paard als ruiter. Teugelcontact geeft de ruiter veel informatie over de balans, symmetrie en spierspanning van het paard.

Teugelcontact is van invloed op de rijdbaarheid van het paard en het moet het paard in een zo vroeg mogelijk stadium worden aangeleerd, zodat het paard de teugelhulpen leert begrijpen en in balans kan bewegen. De ruiter moet weten hoeveel contact optimaal is en hoe hij daar moet komen. Voor zacht teugelgebruik, moet het paard zacht in de mond, hals en de rest van zijn lichaam zijn. Elke vorm van druk of spanning verandert de manier waarop het paard zijn lichaam gebruikt en alle problemen met contact moeten zo snel mogelijk worden aangepakt en opgelost. In het kort: wacht niet tot het probleem weggaat, help het paard naar een betere balans en een goede houding.

Tijdens het rijden begint de kwaliteit van het teugelcontact met fysieke en mentale balans van paard en ruiter. De zit van de ruiter bepaalt precies hoe hij zijn handen kan gebruiken en de teugelhulpen kan geven. Voor een goede, voorwaartse hand heeft de ruiter een ontspannen en effectieve, klassieke zit nodig. De zit helpt bij het geven van precieze hulpen en het helpt het paard om in een ontspannen en efficiënte manier te bewegen.

Problemen moeten meteen worden opgelost
Als er problemen met het teugelcontact zijn, wordt het contact vaak zwaar, te licht of ongelijk. Het komt vaak voor dat problemen zich opstapelen en langere tijd blijven. Een veel voorkomende gedachte is dat problemen in het contact verdwijnen wanneer het paard sterker wordt, of wanneer het lichaam meer in balans komt. In plaats daarvan, moeten we uitzoeken hoe we het paard kunnen helpen om direct een betere balans te vinden, en een zachter contact, dat de ruiter helpt om preciezer met het paard te communiceren.

Wachten leidt tot compensaties. Het kost tijd om die te corrigeren en men kan makkelijk gewend raken aan een sterker contact dan nodig is. Het idee van balans en een licht, zacht teugelcontact moet bij alle trainingen aanwezig zijn, bij alle paarden op welk niveau. Als het contact zwaar is, heeft het paard spanning in de kaak, nek, hals en ergens anders in het lichaam. Bij een te los, licht contact, kan de ruiter de kleine signalen van spanning en problemen in balans en ontspanning missen, ook al is het technisch gezien mogelijk om te rijden zonder teugelcontact. Echter, dit is een ander onderwerp en er zijn heel veel verschillende ideeën over lichtheid in de dressuur. Als het contact ongelijk is, zijn er vaak een heleboel compensaties aan de hand.

Is het gevoel correct?
Om erachter te komen hoe goed het gevoel van de ruiter overeenkomt met wat er daadwerkelijk gebeurt in het contact, en om de contactvaardigheden van de ruiters te verbeteren, wilden we weten wat voor soort contact ze gebruiken in hun dagelijkse training, wanneer ze hun eigen paarden rijden. Dit is geen onderzoek, dit is wat we hebben opgemerkt in ons dagelijks werk bij het helpen van ruiters bij het rijden. We hopen dat dit inspiratie geeft voor verder onderzoek naar dit onderwerp.

Elf ruiters, dressuur en springen, hebben vrijwillig meegewerkt om gedetailleerde informatie over hun eigen dagelijkse training te krijgen, met draagbare apparatuur, die normaal wordt gebruikt bij humane fysiotherapie en het trainen van menselijke en paardenatleten. We hebben het teugelcontact gemeten, en de spieractiviteit gevolgd met draagbare, oppervlakkige EMG-sensoren op paarden en ruiters, tijdens he rijden. Meer informatie over de EMG-resultaten zal later worden gepubliceerd.

De paarden werden normaal getraind, namen deel aan dressuur- of springwedstrijden op verschillende niveaus, van basis tot Intermediate I en 1,30 meter. Ze werden gereden door hun eigen ruiters, met een trens. De meting werd gedaan in een binnenbak, in een warm up die deel uitmaakt van hun dagelijkse training. De oefening voor de meting was op een grote volte linksom en rechtsom, in stap, draf en galop op beide kanten.

We vroegen de ruiters voor hun training naar hun gevoel over hun eigen contact. We wilden weten hoeveel contact ze ongeveer denken te gebruiken en wat hun ideale contact is, dat ze proberen te bereiken in hun eigen training. Daarna vroegen we de ruiters om te stappen, draven en galopperen op de volte en we vroegen ze weer naar hoe ze over hun eigen contact denken, om te zien of hun gevoel overeenkomt met wat we in de metingen zagen. Voor de ruiters was dit interessant, omdat ze direct feedback over hun eigen rijden konden krijgen. De resultaten waren interessant en er was wat verschil tussen het gevoel van de ruiter en de gemeten waarden. Dit houdt in dat er in de toekomst verdere metingen en nauwer onderzoek naar dit onderwerp nodig zijn.

Directe verbetering is mogelijk
Na de stap, draf en galop op de volte, gaven we een paar makkelijke oefeningen uit de klassieke dressuur, voor hun balans en ontspanning, en we zetten de metingen voort, om te zien hoe deze oefeningen paard en ruiter konden helpen. De verdere analyse van deze metingen en het effect van corrigerende technieken van klassiek rijden, zullen later worden gepubliceerd.

We waren blij om te merken dat de ontspanning en de kwaliteit van het teugelcontact direct verbeterden op een manier die we niet alleen voelen, maar die we ook aan de ruiter kunnen laten zien. Dit is een veelbelovende uitkomst, die verdere metingen met meer paarden en ruiters nodig heeft. Ons werk hieromtrent zal ruiters en de hele paardengemeenschap meer informatie blijven geven over dit belangrijke onderwerp.

Het Finse team van de metingen in de eerste fase bestond uit Niina Kirjorinne (dressuurtrainster en dierenfysiotherapeut, gespecialiseerd in de biomechanica van paard en ruiter), Eija Nordlund (fysiotherapeut, dierenfysiotherapeut) en Minna Kreivi (fysiotherapeut).

Op de site van Eurodressage is een tabel te zien met de resultaten van de metingen.

Afbeelding
BRON: https://www.eurodressage.com/2021/11/05/functionality-equitation-quality-rein-contact-starts-balance

Nieuwste blog

Stoute Alvie

/

Afgelopen week besloot ik Alvaro eens kennis te laten maken met de normale gang van zaken, zoals de poetsplaats. Hij kwam vol trots aanlopen en vond het zichtbaar leuk om eens mee te mogen, ipv altijd de anderen te zien gaan. Hij liet zich keurig op de poetsplaats zetten en keek wat gespannen om zich heen. Ik kon nog net een foto van hem nemen, zie hieronder zijn blik! Ik heb hem bewust niet vast gezet, maar met een halstertouw kon hij een beetje bewegen. Nou dat heb ik geweten! Hij keek richting de tuin, en vervolgens in 1 streep trok die mij mee door te tuin richting het gras. Al gauw kwam ik bij het einde van het halstertouw en moest ik wel loslaten. Doodgewoon ging hij staan grazen op ons mooie grastapijt en hij was euforisch dat het hem was gelukt. Hapje hier, hapje daar, appels onder de appelboom. Ik ben als een speer de hekken naar de weg gaan dicht doen en hij reageerde op mijn snelle loopje. Al snel had ik een dravende, hele blije pony in de tuin die zichtbaar zijn sporen achter liet. Hij presteerde het op het touw te gaan staan en trok zo zijn halster van zijn hoofd en toen had ik een nog vrolijkere Alvaro in de boomgaard lopen.

Jammer genoeg vermaakt hij zich alleen prima, waardoor de wens weer naar de kudde terug te komen, volledig ontbrak. Ik heb snel een voerschep gepakt en dat trok zijn aandacht. Vrolijk kwam hij op mij afdraven, waarna hij toch even twijfelde toen ik de longeercirkel in liep. Maar de brokjes konden hem toch overtuigen om weer achter de afrastering te komen. Waarna ik meteen ben begonnen met een sessie horsemanship in vrijheid. Totaal geen oog voor mij! Hij doet zijn eigen ding en draait gerust zijn billen naar me toe, wanneer dit hem uit komt.

  • Alvaro zijn plan was al klaar..
  • Trainen tijdens de maaltijd
  • Boevenhoofd Alvaro

Met behulp van mijn vlag en lichaamstaal heb ik hem bijgebracht dat de aandacht ten alle tijde op mij gericht hoort te zijn, en dat de billen absoluut niet richting de leider worden gedraaid. Ook het tempo wordt bepaald door mij, en niet door hem. Dit resulteerde op een richting mij bokkende Alvaro, die al vlot de benen nam toen ik mijn stem verhefde. In 10 minuten tijd had ik van een ongecontroleerd projectiel die zichtbaar gepikeerd was, een pony die onderdanig met zijn neus richting mij gekeerd stond te wachten op het volgende commando! Hij had het trucje ontzettend snel in de gaten, waarna ik hem al wijzend in de richting kon plaatsen waar ik wou. Zonder dat hij hierbij met zijn billen richting mij draaide.

Komende weken zullen in het teken staan van de connectie tussen mij en Alvaro. Ook in de kudde zie ik dit gebeuren, waarin hij hardhandig op zijn plek wordt gezet. Waarna hij doodleuk binnen een paar minuten, wéér te dichtbij staat. Hij is erg hardleers, en ook deze weken zal ik vaak in herhaling moeten vallen. Hij hoort niet te bepalen waar we naar toe gaan, en heeft op te letten waar ik mij bevindt.

Voor mij is dit gedrag nieuw, en in deze mate heb ik het nog nooit meegemaakt. Erg leuk en een mooie uitdaging om alles wat ik weet, in de praktijk toe te kunnen passen.

Nieuwste blog

Halster mysterie..

/

Omdat Alvaro nog maar pas in de kudde staat, heeft hij nog even een halster om voor noodgevallen. Mocht er wat aan de hand zijn en ik moet snel schakelen, dan kan ik hem sneller pakken. Het pakken bleek wel gemakkelijk, maar het begeleiden was even andere koek! Alvaro heeft er een handje van om zelf te bepalen waar ‘wij’ heen gaan. Hij zet zijn neus in het halster en sleept je gewoon achter zich aan! Ja, dat lees je goed! Hij sleepte mij zonder enige aanleiding, mee. Hier stond ik wel even van te kijken, want wat is hij op deze manier sterk! niet te houden zelfs en al snel heb je zijn billen aan het einde van het halstertouw en moet je wel loslaten. Potverdorie! Wat was dat nou?! Dit heb ik zelfs nog nooit mee gemaakt. Hij is niet bang en ook zeker niet van me onder de indruk. Hij komt vrolijk op mij af en kan ik hem vastklikken, en dan poef!, daar gaan we. En dit was geen toeval! want, toen ik hem weer had, ja je raadt het al, gingen we gewoon de andere kant op! Ik heb hem aan het halster vast gehouden en zo kon zijn grapje niet meer op gaan. Met de nodige verontwaardiging en veel stil staan, kreeg ik hem dan toch mee. En slim dat hij is, kwam hij natuurlijk de volgende dag, écht niet bij me 😋. Er zit toch wel enig karakter van mijn Breeze in! haha. En dit mag ik dan wel weer. Dit is nog een onbeschreven blad en mijn horsemanship wordt dit jaar flink op de proef gesteld! Ik heb er zin aan!

Op het mysterie terug te komen, want dat wou ik jullie eigenlijk vertellen. Op een ochtend staat Alvaro mij trots aan te kijken, en alhoewel ik zag dat er iets ‘anders’ aan hem was, viel het kwartje nog niet meteen. Uiteraard viel dit kwartje toen toen ik hem zou ophalen om naar de weide te begeleiden. Het touw kon nergens aan vast! Hij was nog stukken knapper zo ook. Hij had hem vast af gedaan, of was ergens achter blijven haken.. was mijn gedachten.

Tot ik een geweldig filmpje van een van mijn pensionnies kreeg! Hij speelt gewoon met mijn Breeze!! Onmogelijk, maar gelukkig vastgelegd, want anders had ik gezegd dat ze het zich had ingebeeld 🤣. Dat hij met een, onderaan in rang geplaatste ruin zou spelen, zou mij aannemelijker zijn. Maar het is echt waar, een prachtig filmpje. Breeze en Alvaro bijten elkaar in hun lip en hebben zelfs gesteigerd. Het halster had er flink onder te verduren, en het is dan ook heel duidelijk dat we hiermee het halster mysterie hebben ontrafeld!. Wat ben ik trots. Heerlijk om ze zo te zien.