Wanneer ik de betekenis van het woord respect opzoek op internet, krijg ik het volgende antwoord van wikipedia:
Respect betekent aanzien, eerbied of waardering, die men heeft voor (of ontvangt van) iemand of iets vanwege zijn kwaliteiten, prestaties of vaardigheden. Het woord betekent oorspronkelijk omzien naar, en vandaar rekening houden met. (Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Respect)
En die laatste liet mijn kudde mij vandaag haar fijn op beeld vastleggen. De twee laagst in rang geplaatste ruinen staan voor de kuddeleider Breeze, in een krappe hoek. Hij sommeert ze vooruit te gaan en hapt richting hun billen. Op dat moment sta ik in het midden van hun uitgang van de rijbaan, mest te ruimen. Er is zeker een meter ruimte, waar ze gemakkelijk tussendoor zouden passen. In hun hele houding zie je het ongemak van de positie waarin zij zich bevinden, maar zullen het niet in hun hoofd halen mij te passeren. Ze houden rekening met hun menselijk leider, mij.
Ik laat daarom ook nooit onbekenden zomaar mijn kudde betreden. Ze kennen de hiërarchie niet en de paarden zullen met z’n allen gaan kijken naar de signalen van deze nieuwe persoon. Wanneer je geen paarden kunt lezen, voelt het al gauw opdringerig als zo’n grote groep ineens voor je gaat staan. Het kan zelfs gevaarlijk worden, wanneer de laagsten in rang (zonder dat je dit weet) voor je neus staan. Wanneer er dan één van de leidende paarden achter hen aansluit, dienen ze voor dat paard te wijken. Meestal in dat geval, vooruit. En dus in de richting van de betreffende persoon, wat voor benarde situaties kan zorgen.
Langzaam voegt Alvaro zich steeds meer tussen de bestaande kudde. De hefstigste merrie is hengstig geweest en was niet bij Alvaro weg te slaan. Tot vervelends en tot grote ergernis van Cas, liep Gwen de hele dag achter hem aan. Wat moest hij hier nu weer mee?!
Ook met de andere merrie heeft hij een patstelling. Heel erg leuk vindt ze hem nog altijd niet, vooral niet als er eten in de buurt is, maar af en toe kroelen op haar favoriete brug, mag.
En hoe gaaf is het als je Alvaro naast de kuddeleider Breeze ziet staan eten uit hetzelfde voerpunt! Heel nederig en netjes nam hij voorzichtig plukken van het hooi, waarop Breeze zijn hoofd voor hem aan de kant deed. Op sommige momenten wordt Alvaro nog wel even op zijn plek gezet, want echt heel handig is hij nog niet. Hij loopt snel binnen je persoonlijke ruimte, en dit wordt in de kudde ook niet geaccepteerd. Er vielen veel kleerscheuren en Cas was echt heel erg naar. Waarbij ik Alvaro zelfs een aantal keren apart heb gezet, om bij te kunnen komen. Maar! wat is hij nu behendig en staat hij stabiel op zijn benen. Hij struikelt niet meer, heeft een mooie schakeling in de verschillende bewegingen en staat veel meer ‘op’ de grond. Hij is op Onna geaard, mag ik wel zeggen :).
Als ik naar hem kijk zie ik al veel meer paard staan. Mooie rondingen in zijn billen beginnen zichtbaar te worden en maakt hij steeds meer gebruik van zijn skelet. Veel gespannen spieren heb ik doen ontspannen en langzaam kan hij de onderontwikkelde spieren gaan gebruiken. Af en toe valt er een achterbeen uit, en zie ik de paniek in zijn ogen. Ik heb dit bij Casanova in het begin in veel ergere mate mee gemaakt, en heb hem verzekerd hem te gaan helpen.
Al met al ben ik ontzettend trots op zijn vooruitgang en hoop ik dat zijn kleerscheuren snel plaats zullen maken voor een gloednieuwe wintervacht. Hij moet nog ontzettend veel leren in de kudde en ook ten opzichte van mijn regels. Hij is erg lomp en heeft 0,0 respect voor mijn ruimte. Hij is niet snel onder de indruk van mijn stem of handgebaren en volgt zijn eigen kop (hoofd). Dit gaat vast en zeker nog voor veel vuurwerk tussen ons zorgen ;P.
Ik krijg steeds meer vragen wat nou precies het verschil is tussen een behandeling door de Osteopaat en wat ik precies doe. Hoe het nu precies te verwoorden, zonder daarbij heel enthousiast een betoog op te hangen over mijn passie, was nog niet zo eenvoudig. Ik kan uren uitweiden over mijn werk en mijn revalidatie paarden, maar de kans is groot dat men dan al snel afhaakt en het niet kan door vertellen. En dat is jammer, want deze manier van behandelen geeft zoveel ontspanning, maar ook inzage in waar het fout gaat en waar er in de training kan worden bijgesteld.
Samen met het ❤Rechtrichten m.b.v. de Academische Rijkunst heb ik alle tools in huis om een gedegen behandelplan en trainingsschema op te kunnen stellen. Paarden met een extreme voorkeurskant of gewoonweg niet anders kunnen door beperkingen in hun lichaam. Ik kan adviseren van hoefniveau tot kruin, en van boeg tot staart ;).
Om nu terug te komen op wat de M.E.T. (Myofasciaal Equine Therapist) doet in vergelijking tot het werk van een Osteopaat.
Een osteopaat werkt in op de gewrichten d.m.v. manipulaties en werkt met het cranio sacraal systeem. M.E.T. werkt in op spieren en fascia, maar manipuleert geen gewrichten. Door het oplossen van trigger points en spanning in spieren en fascie, kunnen wervelblokkades wel loskomen zonder manipulatie.
Rechtgericht – bodywork behandeling Belle
Rechtgericht – bodywork behandeling Belle
Om mijn behandelwijze te kunnen onderschrijven heb ik het zelf ondergaan het afgelopen jaar. Doordat ik fysiek zwaar werk uitvoer ben ik zelf ook een ster in compenseren, vooral als iets af moet op één dag. Je gaat over de grens van je lichaam en neemt een andere lichaamshouding aan, om hetgeen toch te kunnen af krijgen. Samen met een nieuw (te hard) matras, waarop mijn spieren niet konden (ontspannen) herstellen, zei mijn lichaam ‘Ho, en niet verder’. Mijn nek verkrampte dusdanig dat ik niet meer kon zitten of liggen en ben zelfs opgenomen in het ziekenhuis. Na meerdere scans, onderzoeken en bloedafnames, konden ze geen aanwijzingen vinden voor de onuitstaanbare pijn in mijn nek en hoofd.
Veel warmte en spierontspanners verder kon ik steeds meer en langer bewegen. Ik kwam in contact met een myofasciaal therapeut en heb een eind gereisd om zelf te ondervinden wat deze methode samen met dry needling, voor mij kon betekenen. Lekker was het allerminst, maar nodig des te meer. Mijn bekken bleek scheef te staan, waardoor mijn spieren continu bezig waren om mij rechtop te houden. Wanneer de rugspieren verzuurden, namen de opeenvolgende spieren het over tot ik geen meer spieren in mijn keten had. Door bij de bron te zoeken, mijn bekkengebied, en deze te behandelen, voelde ik de andere spierketens samentrekken. Mijn benen, bilspieren, kuiten en zij vertoonden hevige spasmen terwijl de dry needling naalden in mijn bekkengebied werden gezet. Ik kon weer op bed liggen en ook kon ik het weer een halve nacht volhouden op mijn kussen. Wat spierpijn en blauwe plekken vertelden me dat er zeker wat gaande was in mijn lijf. De afvalstoffen uit de triggerpoints werd opgeruimd en na 3 behandelingen met tussenpozen van enkele weken, kon ik steeds meer mijn leven oppakken.
Nu kun je denken wat heeft het bovenstaande verhaal te maken met mijn paard. Ik weet nu uit ervaring wat het voor het paard kan betekenen als bepaalde spierketens niet meer zo functioneren als waarvoor ze bedoelt waren. Het paard zal door gaan tot het onverklaarbare problemen laat zien of zal qua karakter veranderen. Het kan immers niet anders, omdat ze moeten communiceren met non verbale communicatiemiddelen. We kunnen problemen tegen komen na:
Drachtigheid
Uitlgijden
Vechtpartij
Vastliggen in de box
Extreme uitoefeningen van sport
Van weinig training naar heel intensief trainen
Van dressuur naar ineens een springclinic
Verkeerde hoef/beenstand
Moraal van mijn verhaal. Kijk en luister naar je paard en pas je training en of behandelplan hierop aan. Kijk verder dan het zichtbare probleem, het kan ver verderop komen (reffered pain).
Grondwerk is een geweldig middel om de scheefheden of strakheden van je paard in kaart te brengen om uiteindelijk verder in het zadel te kunnen komen. Bekijk je paard goed. Missen er spieren? zijn er spieren duidelijker aanwezig of wijkt je paard qua figuur af van andere paarden. Of schakel mij in als je het zelf niet meer ziet of twijfelt over het welbevinden van je trouwe vriend.
Alvaro heeft nu een week kunnen wennen bij ons naast de kudde in zijn eigen paddock. Hier kon hij rustig bijkomen van de verhuizing en op afstand kennis maken met de andere paarden(vrienden). Dat het nog niet zo heel snel vrienden worden, bleek al snel. Waarin ik eerder schreef dat Casanova heel geïnteresseerd was op een vriendelijke manier, is dit nu omgeslagen in het weghouden van Alvaro. Vooral bij ‘zijn’ merrie Gwen, die op haar beurt het liefst een stuk uit zijn billen wil proeven. Zelfs de ondersten in rang doen nu ineens popiejopie en jagen op hem! Alvaro heeft alle routes de afgelopen week zelf mogen ontdekken en durft erg veel te ondernemen. De bruggen neemt hij veelvuldig en ook de rozenbottels zijn favoriet bij hem.
Ik heb ervoor gekozen hem langzaam te introduceren bij een gedeelte van de kudde. Zo bleven er uitwegen over en kon ik de onderlinge verhoudingen goed monitoren. Soms sloten ze hem zelfs in en dan ben ik wel even heel erg teleurgesteld in mijn verwende, veelste goed hebbende, kudde. Maar ook dit hoort erbij, en Alvaro laat zijn onderdanigheid zien door urine te laten lopen. Hij durft zelfs de merrie Belle aan te gaan die vanaf dat moment alleen nog maar aan ‘boos kijken’ doet.
Het viel mij op dat Alvaro zijn achterhand erg stijf hield, mede door de bemerking in zijn bekkengebied. Dit beperkte hem in zijn vrijheid om van zich af te bijten. Ik heb hem een myofasciaal behandeling gegeven, waarna hij even een paar dagen in zijn paddock kon bijkomen. Toen hij daarna weer bij de kudde werd gevoegd heb ik hem op de grote weide tussen de kudde laten grazen. Casanova bedacht zich geen moment en ging vol in de aanval, waarin binnen een seconde de achterbenen van Alvaro door de lucht vlogen, een voltreffer! Casanova was zichtbaar onderste boven van deze nieuwe lenigheid. De rennende speelbal bleek niet meer zomaar weg te rennen, maar beet nu van zich af. Ook liet hij een prachtige uitgestrekte galop zien, waar mijn mond van open viel! Zoveel gemak en bijna met een ‘ne ne, ne ne’ houding, galoppeerde hij rustig voor Cas uit. Wat heb ik staan te genieten van hem. Trots dat hij was, en dat sterkte hem zichtbaar. Ik besloot hem tussen de kudde te laten die avond. Bergen met hooi heb ik gevoerd en zelf geen oog dichtgedaan ’s nachts, maar ’s ochtends stond hij zelfs in de schuilstal! (de andere paarden waren er even niet :P).
Het regende en ik zag zichtbaar een in één gedoken haflinger staan met waarschijnlijk best spierpijn van de aanvaringen de dag ervoor. Ik heb hem met best veel overtuiging mee kunnen krijgen naar zijn paddock, waar hij even niet hoefde op te letten en kon opladen. Hij was het niet helemaal met mij eens, want hij had nu kuddegenoten, ook al kon ík er nog niet echt van genieten.
Ik blijf het goed in de gaten houden en ik kan niet alles voor ze oplossen, maar ik laat hem niet aan zijn lot over. Het is immers mijn idee om ze bij elkaar te zetten op deze voor hun beperkte oppervlakte.
Uiteraard heb ik al als een echte penny mijn vlechttechnieken op zijn manen uitgeprobeerd :).
In het afgelopen half jaar heb ik kennis mogen maken met een hele speciale tinker merrie. Zo één die nog dichtbij de natuur staat. Ze weet heel goed wat ze zelf wel en niet wil, en laat zich niet zomaar vertellen dat dit anders moet. Helemaal niet als het niet fijn in haar lijf voelt. De dame in kwestie was drachtig en we hebben haar de beginselen van het Rechtrichten, eigen gemaakt. Per les keken we hoe haar humeur was en wat haar groeiende lijf aan kon.
Ze kreeg haar veulen, een prachtige merrie! Mijn eerste mama – veulen lessen kon ik op mijn To Do List, afstrepen :). Dat was wel even wennen met zo’n ongeleid projectiel, en haar losse stelten. Het veulen kreeg al gauw een liefdevol gezin, die vaak bij haar kwamen knuffelen. Ze sloten spelenderwijs bij de rechtrichtende lessen van haar tinkermama aan. Het is prachtig om te zien wat er in zo’n klein koppie gebeurt tijdens zo’n les. Na een kwartier opletten, stond ze volledig uit en was het projectiel geen projectiel meer ;). Ik heb ontzettend genoten van deze waardevolle tijd, waar ik deel van mocht uitmaken.
Het werd voor mij bevestigd: ‘Op deze leeftijd zijn ze nog kneedbaar om hun voorkeurshouding, die er vanaf de geboorte al in zit, bij te sturen’. We hebben nog geen sterkere middelen ingezet en hebben ze nog niet uit balans gebracht met ons eigen lichaamsgewicht. Wat een geweldige start van zo’n nieuw leven vol uitdagingen. Ze zal uitgroeien tot een stabiele en sterke merrie die voor nu heerlijk mag spelen met haar leeftijdsgenootjes.
Ik wens kleine Trix al het goede en ben trots op haar nieuwe gezin die het fantastisch heeft opgepakt.
Het is nu 1,5 maand geleden dat Faylinn is verhuisd naar haar nieuwe eigenaresse. Het was nog even wennen, maar we kunnen nu toch echt zeggen dat ze haar soulmate heeft gevonden. Een eigenaar die rekening houdt met haar geweldige karakter en soms onredelijke meningen over haar omgeving. In de weken voor haar verhuizing heb ik beide begeleidt om elkaar goed te leren kennen. Haar nieuwe eigenaresse voelt Faylinn haarfijn aan en helpt haar, waar nodig. Een spelt in een hooiberg, maar voor elk paard is er een match te vinden.
Het was voor mij het eerste paard dat is verhuisd na een periode van revalideren, wat niet gemakkelijk was. Wekelijks krijg ik hele verslagen over hun belevingen en Faylinn haar fobie voor schapen en koeien (ze woont op een heuze boerderij). Ik ben super trots deze speciale merrie en ben heel erg blij met het goede contact.
Afgelopen weekend hebben we ons nieuwe revalidatie paard mogen verwelkomen. Zijn naam is Alvaro, een 9 jarige haflinger ruin. Alvaro kampt met problemen in zijn lendenen gebied wat is gevorderd naar atrose. Het probleem bevindt zich in de lumbosacrale overgang (overgang tussen de laatste lendenwervel naar het heiligbeen). Dit is door de kliniek behandeld en ingespoten, waarna Alvaro een jaar klachtenvrij heeft kunnen bewegen. Echter is dit symptoom bestrijding en kan deze behandeling niet te vaak worden uitgevoerd, zonder blijvende schade. Een jaar later kwamen zijn klachten terug en kozen zijn eigenaren ervoor om verder te kijken en hem niet door te trainen. Hij werd coaching paard, waar hij zeer geschikt voor is. Omdat de liefde voor het rijden toch bleef is er gekozen een nieuwe plek voor Alvaro te zoeken, waar ik om de bocht kwam kijken. Na zijn advertentie 4 keer te hebben weg gescrolt, moést ik na de 5e keer, wel contact zoeken. Zijn foto en leeftijd spraken mij zeer aan en ik mocht contact opnemen met de behandeld arts.
Met mijn kennis en kunde in het Rechtrichten, leefomgeving in het paddock paradise én nieuwe MET opleiding (Myofasciaal Equine Therapist) zie ik mogelijkheden om Alvaro zijn lijf weer in de juiste houding te kunnen laten functioneren. Waarbij het doel is dat de te strakke spieren rondom het lendenen gebied gaan loslaten, en de juiste spieren weer worden aangesproken om hun taak weer te gaan vervullen. Als ik hem bekijk zie ik duidelijke tekenen van missende linken tussen zijn voorhand en achterhand. Op mijn blog zal ik zijn revalidatietraject in beeld brengen en ga ik vooral genieten van zijn metamorfose.
Hij zal steeds verder in de kudde worden geïntroduceerd en leren leven in ons paddock paradise. Doordat hij veel moet browsen naar voedsel zal hij zijn lijf al anders gaan gebruiken. Aan de reacties van de andere ruinen te zien wordt hij een leuke speelkameraad.
Vandaag wil ik binnen het thema zichtbare & onzichtbare onbalans hebben over een vorm van zichtbare onbalans. Namelijk het, soms al gewoon gevonden, deukje voor de schoft.
Ik kom bij veel paarden op bezoek, hetzij voor het rechtrichten of een myofasciaal behandeling. Beide vanuit een onbalans dat zichtbaar is geworden voor de ruiter. Het paard wil een bepaalde houding niet aannemen, gaat in protest of hun paard kan zich niet ontspannen. Een steeds vaker voorkomend beeld is “het deukje voor de schoft”. Je denkt eerder aan een te strak zittende deken dan dat je paard zijn lichaam verkeerd gebruikt, toch?
Echter is een deukje voor de schoft het teken dat de trapezius spier (monnikskapspier) niet goed ontwikkeld is. Maar het geeft ook aan dat de rest van het lichaam ook niet optimaal kan bewegen. – Een minder of niet dragend achterbeen – Moeilijk of geen ontspannen rug – Weinig schoudervrijheid/strak in de schouder – Een over ontwikkelde onderhalsspier (brachiocephalicus) – Deze paarden zijn licht op de teugel en we zien vaak een valse knik in de hals
Deze paarden hebben vaak last van rugproblemen en lopen eerder kans op peesblessures.
Doormiddel van training kunnen we het paard leren om een betere houding aan te nemen. Hiervoor moeten we enkele voorwaarden controleren: Kán het paard zijn schoft wel liften? (belly lift check) Heeft het paard last van zijn ribbenboog? Kan het paard zijn bekken kantelen en tot dragen komen?
Samen kunnen we kijken wat je paard nodig is en welke stappen we binnen het rechtrichten kunnen zetten, om je paard zich weer optimaal te kunnen laten bewegen. Met als het nodig is, een myofasciaal behandeling om spierspanningen te releasen waardoor een verkeerde houding kan ontstaan.
Het interval van de lessen is aan te passen aan je huidige trainingsschema. Meer informatie of voor een afspraak: info@rechtgericht.nl / 06 – 12 83 15 88
In paardenland zijn ontzettend veel richtingen en disciplines. De een is nog meer overtuigd van zichzelf dan de ander. En is dit juist waarom het vaak zo moeilijk is om je pad bij te stellen in het belang van het paard. Je bent al gauw anders op het moment dat je denkt in het belang van het paard en hun gezondheid voorop stelt. Voor velen is een paard niet zomaar een aanschaf. Vaak gaat er geruime tijd overheen, voordat we de stap zetten om een eigen paard aan te schaffen. Kan ik de kosten dragen? Ook de onverwachte uitgaven? Blijft het paard wel gezond? Waar ga ik hem stallen en tegenwoordig ook de vraag hoe ga ik hem stallen? Vroeger was het normaal dat een paard in een box stond en dan spreken we nog niet eens over de afmetingen van deze stallen. Tegenwoordig zie je dat er steeds meer verschillende stromingen ontstaan binnen de paardensport. Ook durft men hier vaker voor uit te komen. Een aantal jaren geleden werd ik vreemd aangekeken als ik zei dat mijn paarden het gehele jaar, 24/7 buiten staan. Tegenwoordig wordt er gevraagd hoe ik dit verwezenlijk en of dit wel samengaat met alles wat ik met mijn paarden wil bereiken. Krijgen ze geen te dikke vacht om nog te kunnen rijden? Ook is er veel angst voor zand, modder en blessures. Ik vertel met trots mijn manier van paarden houden met mijn eigen paddock paradise systeem. Zeker nu de herfst eraan komt, vergt dit enige aanpassingen van mijzelf. Niet voor de paarden, die zijn er immers voor gemaakt.
Moraal van mijn verhaal, durf te denken wat je paard nodig heeft. Al is het in strijd met de doelen die je zelf hebt gesteld. Uiteindelijk straalt een combinatie pas doordat ze beiden plezier hebben. Durf ook een paar passen terug te zetten om vervolgens zelfverzekerder terug te komen. Stap uit het zadel en leer de blokkades vanaf de grond te herkennen. Draagt elk been gelijk? Kan mijn paard even goed vooruit als achteruit? Buigt hij gemakkelijker naar een bepaalde kant? Of begint het paard te stuwen als je hem vraagt om zijn gewicht in een wending op het binnen achterbeen te plaatsen? Veel van deze compensaties zien we terug in het rijden van ons paard, het kan niet meer zonder de steun van onze handen en/of benen. Het paard ‘lijkt’ in balans maar is dan gewoon zwaar op de hand of hij krult liever wat te ver op.
Ik kijk liever wat verder. Waarom beweegt het paard op deze manier. Heeft het paard blokkades in zijn lijf of reageert het extra gevoelig op bepaalde spieren? Door middel van zachte pulsaties van bepaalde spiergroepen kunnen we achterhalen of er spierspanningen zijn. Deze spanningen zorgen ervoor dat het paard zijn lijf anders gaat gebruiken. Dit is goed te herkennen in een meer ontwikkelde schouder, een scheef opgevuld zadel, een grotere dijbeen spier of de zeer bekende ‘onderhals’. Door het paard opnieuw uit te balanceren, spierblokkades op te lossen middels osteopatische handelingen en yoga oefeningen, richten we het paard weer recht en leren we ze de juiste spieren te gebruiken door grondwerk. Pas daarna stijgen we weer in het zadel, die dan hoogstwaarschijnlijk niet meer past. 😉
Herken je zelf een van deze problemen? Maar wil je liever geen stap terug zetten? We kunnen grondwerk ook inzetten als hulpmiddel om het paard ook onder het zadel beter te kunnen balanceren. Voor iedereen is er een manier te vinden om het grondwerken een waardevolle aanvulling te laten zijn in het trainingsschema.
Het is zelfs mogelijk de grondwerksessies uit handen te geven aan Rechtgericht. Een personal trainer voor je paard. We bouwen samen aan een passend trainingsschema van je paard.
Hoe mooi is het als je werk eindelijk wordt vertaald in het beeld dat voor je staat. Na vele uurtjes trainen en Breeze proberen te motiveren om toch zijn rechter achterbeen meer te gebruiken, begint het zijn vruchten af te werpen. Om de vooruitgang vast te leggen, heb ik regelmatig foto’s gemaakt. Je gevoel zegt wel dat je goed bezig bent, maar foto’s laten je telkens weer realiseren hoe veel dit werk met Breeze zijn lijf doet.
Breeze zijn wintervacht heeft plaats gemaakt voor een schitterende, witte zomervacht. Hij glimt enorm en dat voor een wit paard. Zijn contouren zijn mooi zichtbaar in dit strakke velletje en er is geen sprake meer van een hangbuik. Sterke buikspieren betekenen een stabiele, sterke rug. Hoewel het nog altijd zichtbaar is dat Breeze zijn lange rugspier het moeilijk gehad heeft, ziet zijn algehele postuur er zoveel verbeterd uit. Hij heeft een krachtige schouderpartij ontwikkeld en ook zijn achterbenen kunnen steeds meer gewicht opnemen. Ook in vrijheid zie ik het gemak waarin Breeze beweegt. Vanuit de graashouding weg galopperen is geen uitzondering meer en met steigeren blijft hij lang in balans. Van zijn gelaat is af te lezen hoe machtig hij zich op dat moment voelt. Het is dat zijn grijze haren op zijn hoofd verraden dat hij al 19 is, anders zou je hem deze leeftijd nog niet geven.
Het mooie van deze manier van trainen is dat je op elke leeftijd en op elk gewenst moment kunt starten. We passen ons aan binnen het kunnen van het paardenlijf en brengen deze steeds meer in een gezondere houding. We zien een makkelijker bewegend en meer zelfverzekerd paard. Vaak zien we ook dat paarden het werken aan de hand ook erg leuk vinden. Nieuwgierig geworden of grondwerk ook wat voor jullie als combinatie is? Neem vrijblijvend contact op voor een proefles.
