What’s the difference: Myofasciaal vs Osteopathie

Ik krijg steeds meer vragen wat nou precies het verschil is tussen een behandeling door de Osteopaat en wat ik precies doe. Hoe het nu precies te verwoorden, zonder daarbij heel enthousiast een betoog op te hangen over mijn passie, was nog niet zo eenvoudig. Ik kan uren uitweiden over mijn werk en mijn revalidatie paarden, maar de kans is groot dat men dan al snel afhaakt en het niet kan door vertellen. En dat is jammer, want deze manier van behandelen geeft zoveel ontspanning, maar ook inzage in waar het fout gaat en waar er in de training kan worden bijgesteld.

Samen met het ❤Rechtrichten m.b.v. de Academische Rijkunst heb ik alle tools in huis om een gedegen behandelplan en trainingsschema op te kunnen stellen. Paarden met een extreme voorkeurskant of gewoonweg niet anders kunnen door beperkingen in hun lichaam. Ik kan adviseren van hoefniveau tot kruin, en van boeg tot staart ;).

Om nu terug te komen op wat de M.E.T. (Myofasciaal Equine Therapist) doet in vergelijking tot het werk van een Osteopaat.

Een osteopaat werkt in op de gewrichten d.m.v. manipulaties en werkt met het cranio sacraal systeem. M.E.T. werkt in op spieren en fascia, maar manipuleert geen gewrichten. Door het oplossen van trigger points en spanning in spieren en fascie, kunnen wervelblokkades wel loskomen zonder manipulatie.

Om mijn behandelwijze te kunnen onderschrijven heb ik het zelf ondergaan het afgelopen jaar. Doordat ik fysiek zwaar werk uitvoer ben ik zelf ook een ster in compenseren, vooral als iets af moet op één dag. Je gaat over de grens van je lichaam en neemt een andere lichaamshouding aan, om hetgeen toch te kunnen af krijgen. Samen met een nieuw (te hard) matras, waarop mijn spieren niet konden (ontspannen) herstellen, zei mijn lichaam ‘Ho, en niet verder’. Mijn nek verkrampte dusdanig dat ik niet meer kon zitten of liggen en ben zelfs opgenomen in het ziekenhuis. Na meerdere scans, onderzoeken en bloedafnames, konden ze geen aanwijzingen vinden voor de onuitstaanbare pijn in mijn nek en hoofd.

Veel warmte en spierontspanners verder kon ik steeds meer en langer bewegen. Ik kwam in contact met een myofasciaal therapeut en heb een eind gereisd om zelf te ondervinden wat deze methode samen met dry needling, voor mij kon betekenen. Lekker was het allerminst, maar nodig des te meer. Mijn bekken bleek scheef te staan, waardoor mijn spieren continu bezig waren om mij rechtop te houden. Wanneer de rugspieren verzuurden, namen de opeenvolgende spieren het over tot ik geen meer spieren in mijn keten had. Door bij de bron te zoeken, mijn bekkengebied, en deze te behandelen, voelde ik de andere spierketens samentrekken. Mijn benen, bilspieren, kuiten en zij vertoonden hevige spasmen terwijl de dry needling naalden in mijn bekkengebied werden gezet. Ik kon weer op bed liggen en ook kon ik het weer een halve nacht volhouden op mijn kussen. Wat spierpijn en blauwe plekken vertelden me dat er zeker wat gaande was in mijn lijf. De afvalstoffen uit de triggerpoints werd opgeruimd en na 3 behandelingen met tussenpozen van enkele weken, kon ik steeds meer mijn leven oppakken.

Nu kun je denken wat heeft het bovenstaande verhaal te maken met mijn paard. Ik weet nu uit ervaring wat het voor het paard kan betekenen als bepaalde spierketens niet meer zo functioneren als waarvoor ze bedoelt waren. Het paard zal door gaan tot het onverklaarbare problemen laat zien of zal qua karakter veranderen. Het kan immers niet anders, omdat ze moeten communiceren met non verbale communicatiemiddelen. We kunnen problemen tegen komen na:

  • Drachtigheid
  • Uitlgijden
  • Vechtpartij
  • Vastliggen in de box
  • Extreme uitoefeningen van sport
  • Van weinig training naar heel intensief trainen
  • Van dressuur naar ineens een springclinic
  • Verkeerde hoef/beenstand

Moraal van mijn verhaal. Kijk en luister naar je paard en pas je training en of behandelplan hierop aan. Kijk verder dan het zichtbare probleem, het kan ver verderop komen (reffered pain).

Grondwerk is een geweldig middel om de scheefheden of strakheden van je paard in kaart te brengen om uiteindelijk verder in het zadel te kunnen komen. Bekijk je paard goed. Missen er spieren? zijn er spieren duidelijker aanwezig of wijkt je paard qua figuur af van andere paarden. Of schakel mij in als je het zelf niet meer ziet of twijfelt over het welbevinden van je trouwe vriend.

Alvaro maakt kennis met de kudde

Alvaro heeft nu een week kunnen wennen bij ons naast de kudde in zijn eigen paddock. Hier kon hij rustig bijkomen van de verhuizing en op afstand kennis maken met de andere paarden(vrienden). Dat het nog niet zo heel snel vrienden worden, bleek al snel. Waarin ik eerder schreef dat Casanova heel geïnteresseerd was op een vriendelijke manier, is dit nu omgeslagen in het weghouden van Alvaro. Vooral bij ‘zijn’ merrie Gwen, die op haar beurt het liefst een stuk uit zijn billen wil proeven. Zelfs de ondersten in rang doen nu ineens popiejopie en jagen op hem! Alvaro heeft alle routes de afgelopen week zelf mogen ontdekken en durft erg veel te ondernemen. De bruggen neemt hij veelvuldig en ook de rozenbottels zijn favoriet bij hem.

Ik heb ervoor gekozen hem langzaam te introduceren bij een gedeelte van de kudde. Zo bleven er uitwegen over en kon ik de onderlinge verhoudingen goed monitoren. Soms sloten ze hem zelfs in en dan ben ik wel even heel erg teleurgesteld in mijn verwende, veelste goed hebbende, kudde. Maar ook dit hoort erbij, en Alvaro laat zijn onderdanigheid zien door urine te laten lopen. Hij durft zelfs de merrie Belle aan te gaan die vanaf dat moment alleen nog maar aan ‘boos kijken’ doet.

Het viel mij op dat Alvaro zijn achterhand erg stijf hield, mede door de bemerking in zijn bekkengebied. Dit beperkte hem in zijn vrijheid om van zich af te bijten. Ik heb hem een myofasciaal behandeling gegeven, waarna hij even een paar dagen in zijn paddock kon bijkomen. Toen hij daarna weer bij de kudde werd gevoegd heb ik hem op de grote weide tussen de kudde laten grazen. Casanova bedacht zich geen moment en ging vol in de aanval, waarin binnen een seconde de achterbenen van Alvaro door de lucht vlogen, een voltreffer! Casanova was zichtbaar onderste boven van deze nieuwe lenigheid. De rennende speelbal bleek niet meer zomaar weg te rennen, maar beet nu van zich af. Ook liet hij een prachtige uitgestrekte galop zien, waar mijn mond van open viel! Zoveel gemak en bijna met een ‘ne ne, ne ne’ houding, galoppeerde hij rustig voor Cas uit. Wat heb ik staan te genieten van hem. Trots dat hij was, en dat sterkte hem zichtbaar. Ik besloot hem tussen de kudde te laten die avond. Bergen met hooi heb ik gevoerd en zelf geen oog dichtgedaan ’s nachts, maar ’s ochtends stond hij zelfs in de schuilstal! (de andere paarden waren er even niet :P).

Het regende en ik zag zichtbaar een in één gedoken haflinger staan met waarschijnlijk best spierpijn van de aanvaringen de dag ervoor. Ik heb hem met best veel overtuiging mee kunnen krijgen naar zijn paddock, waar hij even niet hoefde op te letten en kon opladen. Hij was het niet helemaal met mij eens, want hij had nu kuddegenoten, ook al kon ík er nog niet echt van genieten.

Ik blijf het goed in de gaten houden en ik kan niet alles voor ze oplossen, maar ik laat hem niet aan zijn lot over. Het is immers mijn idee om ze bij elkaar te zetten op deze voor hun beperkte oppervlakte.

Uiteraard heb ik al als een echte penny mijn vlechttechnieken op zijn manen uitgeprobeerd :).

Alvaro zijn eerste week

Alvaro mocht vandaag de track van ons paddock paradise in alle rust ontdekken. Wat vond hij dit spannend! Struikelen over elke tak en hij heeft enkele prachtige stukken galop in de schouder binnenwaarts laten zien. Erg dapper is hij wel! Vrijwel meteen ging hij op pad helemaal naar de andere kant van de track om vervolgens in rengalop terug te komen. De andere paarden verbleven even op de weide, zodat hij op eigen houtje de track kon leren kennen. Het is mooi om te zien hoe zijn lijf hem belemmerd om te kunnen eten uit de hoge hooiruif. Om uit deze ruif te kunnen eten moeten de paarden op een verhoging stappen.

Op de track is hij vooral opzoek naar brandnetels! een prachtige bron van natuurlijke silicium, wat weer goed is voor het ondersteunen van zijn gewrichten. Ook helpen de brandnetels bij het afvoeren van afvalstoffen. De rozenbottelstruik blijft ook niet onopgemerkt.

Deze dagen ben ik veel te vinden tussen de paarden. Het leren kennen van de nieuwe kudde structuur en hoe elk individu op Alvaro reageert. Casanova is nieuwschierig op een vriendelijke manier en eist zijn nieuwe vriendje op. De dames vinden er alleen wat van als het om eten draait. Ze komen boos op hem afgerend en proberen de kudde van de nieuwe indringer te scheiden. Wanneer het teveel onrust veroorzaakt grijpt de leidende ruin in, en zet de merrie weer op haar plek terug die zich vervolgens afreageert op de laagste in rang.

Pas wanneer Alvaro alle uitwegen kent en het heen en weer gebijt over de omheining afzakt, zal ik hem één voor één tussen de kudde voegen. De hiërarchie zal opnieuw worden beslist en her en der zal er verschuiving plaats vinden. Als ik het zo in schat zal hij 3e in rang worden, onder Breeze en Casanova.

Ook heb ik deze week kennis gemaakt met wat er zich onder zijn vlechten verscholen zat. Wow, ik heb een barbie paard! Als ik nu mijn penny penning niet haal, dan weet ik het ook niet meer. 😉 #ik_ben_best_wel_verliefd

Zonder mama’s vleugels

In het afgelopen half jaar heb ik kennis mogen maken met een hele speciale tinker merrie. Zo één die nog dichtbij de natuur staat. Ze weet heel goed wat ze zelf wel en niet wil, en laat zich niet zomaar vertellen dat dit anders moet. Helemaal niet als het niet fijn in haar lijf voelt. De dame in kwestie was drachtig en we hebben haar de beginselen van het Rechtrichten, eigen gemaakt. Per les keken we hoe haar humeur was en wat haar groeiende lijf aan kon.

Ze kreeg haar veulen, een prachtige merrie! Mijn eerste mama – veulen lessen kon ik op mijn To Do List, afstrepen :). Dat was wel even wennen met zo’n ongeleid projectiel, en haar losse stelten. Het veulen kreeg al gauw een liefdevol gezin, die vaak bij haar kwamen knuffelen. Ze sloten spelenderwijs bij de rechtrichtende lessen van haar tinkermama aan. Het is prachtig om te zien wat er in zo’n klein koppie gebeurt tijdens zo’n les. Na een kwartier opletten, stond ze volledig uit en was het projectiel geen projectiel meer ;). Ik heb ontzettend genoten van deze waardevolle tijd, waar ik deel van mocht uitmaken.

Het werd voor mij bevestigd: ‘Op deze leeftijd zijn ze nog kneedbaar om hun voorkeurshouding, die er vanaf de geboorte al in zit, bij te sturen’. We hebben nog geen sterkere middelen ingezet en hebben ze nog niet uit balans gebracht met ons eigen lichaamsgewicht. Wat een geweldige start van zo’n nieuw leven vol uitdagingen. Ze zal uitgroeien tot een stabiele en sterke merrie die voor nu heerlijk mag spelen met haar leeftijdsgenootjes.

Ik wens kleine Trix al het goede en ben trots op haar nieuwe gezin die het fantastisch heeft opgepakt.

Soulmate gevonden!

Het is nu 1,5 maand geleden dat Faylinn is verhuisd naar haar nieuwe eigenaresse. Het was nog even wennen, maar we kunnen nu toch echt zeggen dat ze haar soulmate heeft gevonden. Een eigenaar die rekening houdt met haar geweldige karakter en soms onredelijke meningen over haar omgeving. In de weken voor haar verhuizing heb ik beide begeleidt om elkaar goed te leren kennen. Haar nieuwe eigenaresse voelt Faylinn haarfijn aan en helpt haar, waar nodig. Een spelt in een hooiberg, maar voor elk paard is er een match te vinden.

Het was voor mij het eerste paard dat is verhuisd na een periode van revalideren, wat niet gemakkelijk was. Wekelijks krijg ik hele verslagen over hun belevingen en Faylinn haar fobie voor schapen en koeien (ze woont op een heuze boerderij). Ik ben super trots deze speciale merrie en ben heel erg blij met het goede contact.

Nieuwe revalidatie topper

Afgelopen weekend hebben we ons nieuwe revalidatie paard mogen verwelkomen. Zijn naam is Alvaro, een 9 jarige haflinger ruin. Alvaro kampt met problemen in zijn lendenen gebied wat is gevorderd naar atrose. Het probleem bevindt zich in de lumbosacrale overgang (overgang tussen de laatste lendenwervel naar het heiligbeen). Dit is door de kliniek behandeld en ingespoten, waarna Alvaro een jaar klachtenvrij heeft kunnen bewegen. Echter is dit symptoom bestrijding en kan deze behandeling niet te vaak worden uitgevoerd, zonder blijvende schade. Een jaar later kwamen zijn klachten terug en kozen zijn eigenaren ervoor om verder te kijken en hem niet door te trainen. Hij werd coaching paard, waar hij zeer geschikt voor is. Omdat de liefde voor het rijden toch bleef is er gekozen een nieuwe plek voor Alvaro te zoeken, waar ik om de bocht kwam kijken. Na zijn advertentie 4 keer te hebben weg gescrolt, moést ik na de 5e keer, wel contact zoeken. Zijn foto en leeftijd spraken mij zeer aan en ik mocht contact opnemen met de behandeld arts.

Met mijn kennis en kunde in het Rechtrichten, leefomgeving in het paddock paradise én nieuwe MET opleiding (Myofasciaal Equine Therapist) zie ik mogelijkheden om Alvaro zijn lijf weer in de juiste houding te kunnen laten functioneren. Waarbij het doel is dat de te strakke spieren rondom het lendenen gebied gaan loslaten, en de juiste spieren weer worden aangesproken om hun taak weer te gaan vervullen. Als ik hem bekijk zie ik duidelijke tekenen van missende linken tussen zijn voorhand en achterhand. Op mijn blog zal ik zijn revalidatietraject in beeld brengen en ga ik vooral genieten van zijn metamorfose.

Hij zal steeds verder in de kudde worden geïntroduceerd en leren leven in ons paddock paradise. Doordat hij veel moet browsen naar voedsel zal hij zijn lijf al anders gaan gebruiken. Aan de reacties van de andere ruinen te zien wordt hij een leuke speelkameraad.

Bevroren baas, tevreden 24/7 buiten paarden

24/7 buiten? code rood en sneeuw. Ja hoor mijn paarden staan buiten. Wij mensen hebben er meer moeite mee dan de paarden. Het water bevriest, sjouwen met jerrycans, paarden die ineens meer eten en vergeet niet: de mest is onvindbaar 🤣.

Moet mijn paard een deken op? Glijden ze niet uit? Drinken ze wel genoeg en is het nu niet fijner om binnen op stal te staan.

Hoe ik dat doe?
Mijn paarden staan 24/7 buiten en dit is nu niet anders. Het vergt een groot aanpassingsvermogen voor iemand met een winterdip 🤣 , maar mijn paarden ogen tevreden.
– Buikjes 24/7 vol met ruwvoer (de spijsvertering geeft warmte aan het lichaam) Ik heb 3 soorten hooi en voer stro bij.
– Voldoende water (paarden drinken nu meer door de grotere ruwvoeropname)
– Laagje zomer spek 😉 (
iets te dik zijn is nu niet erg)
– Zorg voor beschutting (kiezen ze vreemd genoeg niet voor)
– Bescherm de warmbloedige en/of magere dieren extra

Het is eigenlijk heel erg mooi om te zien. De vacht van de paarden isoleert zo goed dat de sneeuw erop blijft liggen. De paarden houden hun warmte vast, waardoor de sneeuw niet smelt. Af en toe schudden ze de sneeuw eraf. De waterafvoer van de vacht zie je bevriezen en er hangen ijspegels aan de vachten. Je kunt het zien als geïsoleerde ramen waar het sneeuw tegenaan blijft liggen, hoe minder geïsoleerd, hoe verder weg de sneeuwgrens van het huis ligt.

Belangrijk is nu wel om goed te blijven monitoren naar het gedrag. De paarden sparen hun energie en staan rustig. Is er een paard dat nijdig gedrag vertoond of veel rondjes loopt dan heeft dit paard behoefte aan extra hulp. Paarden staan nu of te eten of met hun billen in de wind met het hoofd wat naar beneden gericht. De baas loopt nog wat extra rondjes met een kruiwagen die voller zit met sneeuw dan mest, haha. Zo blijven wij mensen warm.

Bokprinses Belle

Inmiddels is Belle alweer bijna een jaar van mij. Een goede reden om een update te plaatsen hoe het met haar gaat. Het afgelopen jaar hebben we ons steeds verder ontwikkeld in het werken aan de hand en heeft ze een myofasciaal behandeling gehad van Sharon. zoals je in de vorige blog ook hebt kunnen lezen, was het een zomer van heerlijke buitenritten en volop genieten. Want wat een geweldig lief dier is Belle toch.

Daar waar het in de zomer zo goed ging, kwamen we in de herfst in een dip. Belle heeft een hekel aan harde wind en ook door regen voelt ze zich niet bepaald beter. Het werk dat ik met haar deed, werd steeds simpeler, haar bespiering steeds minder en haar buikje steeds groter. Hét moment om de hulp van Sharon weer in te schakelen. We besluiten om haar portie MSM een tijdje te verdubbelen en Sharon helpt mij weer een stapje verder in het werken aan de hand. Om haar achterhand te activeren en het bekken te kantelen leren we haar op commando te bokken. Dit kan je ook de beginselen van de piaffe noemen, maar commando bok klinkt leuker! En dit werkt! Steeds als we aan het werk zijn en ik vind haar erg stijf, laat ik haar bokken en is ze een stuk soepeler! Super gaaf, want we gaan weer de goede kant op.

Maar dan komt de winterdip. Ik zie haar rug minder worden en aan de longeerlijn kijkt ze op 1 hand alleen maar naar buiten. Bah, voor mijn gevoel zijn we weer helemaal terug bij het begin. Ik bel Sharon en vraag of ze Belle wil behandelen. Zo gezegd, zo gedaan. Een week later plannen we de behandeling en wat vindt Belle het fijn! Ze weet exact wat Sharon van haar wil en sommige oefeningen doet ze uit zichzelf, omdat we deze al vaak geoefend hebben. Zodra we bij haar achterhand komen, laat ze zien dat het haar pijn doet. Sharon vliegt achteruit en de achterbenen van Bels de lucht in. Daar zat het pijnpunt dus! Gelijk komt haar rug omhoog en kantelt ze haar bekken. Een paar dagen rust en dan kunnen we weer vooruit!

Na de myofasciaal behandeling

De zaterdag erna besluit ik om Belle even kort te longeren. Waar ik er van overtuigd ben dat ze zo kreupel is als maar kan, staat Sharon stralend toe te kijken. Ze laat mij zien dat Bels helemaal niet kreupel is, maar eindelijk haar moeilijke been op de goede plek neerzet. Hierin is Bels zelf ook nog heel erg zoekende en daarom ziet het er, in mijn ogen, vreemd uit. Op de volte kijkt ze nu weer naar binnen en het liefst gaat ze op een kleine volte in een dragende galop. Ik ben helemaal verbaasd hoe goed Belle nu in haar vel zit. Ze smekkelt en kauwt er op los bij iedere oefening die we doen. Zelfs de “in” (travers) doet ze in 1 keer. Dit heeft ze nog nooit “gekund”!

Inmiddels zijn we allebei weer uit onze winterdip en werken we weer verder aan haar balans en controle over haar eigen benen. Ze liet zelfs van de week zien dat ze 4 rondjes galop met 4 best hoge sprongen vol kan houden. Vloeiend en keurig springt ze over alle hindernissen die op de volte staan. Gevolgd door een vrolijke bokkensprong!

Zichtbare & onzichtbare onbalans – deukje voor de schoft

Vandaag wil ik binnen het thema zichtbare & onzichtbare onbalans hebben over een vorm van zichtbare onbalans. Namelijk het, soms al gewoon gevonden, deukje voor de schoft.

Ik kom bij veel paarden op bezoek, hetzij voor het rechtrichten of een myofasciaal behandeling. Beide vanuit een onbalans dat zichtbaar is geworden voor de ruiter. Het paard wil een bepaalde houding niet aannemen, gaat in protest of hun paard kan zich niet ontspannen. Een steeds vaker voorkomend beeld is “het deukje voor de schoft”. Je denkt eerder aan een te strak zittende deken dan dat je paard zijn lichaam verkeerd gebruikt, toch?

Echter is een deukje voor de schoft het teken dat de trapezius spier (monnikskapspier) niet goed ontwikkeld is. Maar het geeft ook aan dat de rest van het lichaam ook niet optimaal kan bewegen.
– Een minder of niet dragend achterbeen
– Moeilijk of geen ontspannen rug
– Weinig schoudervrijheid/strak in de schouder
– Een over ontwikkelde onderhalsspier (brachiocephalicus)
– Deze paarden zijn licht op de teugel en we zien vaak een valse knik in de hals

Deze paarden hebben vaak last van rugproblemen en lopen eerder kans op peesblessures.

Doormiddel van training kunnen we het paard leren om een betere houding aan te nemen. Hiervoor moeten we enkele voorwaarden controleren:
Kán het paard zijn schoft wel liften? (belly lift check)
Heeft het paard last van zijn ribbenboog?
Kan het paard zijn bekken kantelen en tot dragen komen?

Samen kunnen we kijken wat je paard nodig is en welke stappen we binnen het rechtrichten kunnen zetten, om je paard zich weer optimaal te kunnen laten bewegen. Met als het nodig is, een myofasciaal behandeling om spierspanningen te releasen waardoor een verkeerde houding kan ontstaan.

Het interval van de lessen is aan te passen aan je huidige trainingsschema. Meer informatie of voor een afspraak: info@rechtgericht.nl / 06 – 12 83 15 88

Nw: Full bodycheck & release

Massage – en osteopatische handelingen om het paard van pijn en strakheid te bevrijden als gevolg van een incorrecte houding of gemaakte beweging.

Elk paard wordt scheef geboren en leert leven (compenseren) met zijn scheefheden. Hierbij ontstaan blokkades die, zonder dat wij ze erbij helpen, niet vanzelf oplossen. De vorm waarbij we er hinder van ondervinden, is bij elke combinatie anders. Het ene paard laat sneller wat zien en houdt sneller op met compenseren, dan het andere paard.

Maar wat kunnen we wel zien? Hiervoor is het nodig om ons paard eens goed vanaf alle zijden te beoordelen.

Het algehele beeld vanaf de zijkant:
– Staan de benen van het paard onder de massa, of staan deze in een meer
gestrekte stand? En op welke benen rust er meer gewicht?
– Oogt het paard kalm en ontspannen of reageert het erg op aanrakingen.
– Loopt de schoft vloeiend over in de rug of steken heupen/SI uit?
– Staat het paard de meeste tijd op het zelfde been op rust?
– Hoe is de stand van de hoeven. Zijn de voorhoeven gelijk of heeft de
ene hoef een hogere hiel? (high low syndrome). Aan welke zijde flared
(knik in de hoefwand) de hoef en loopt de kroonrand recht?
– Is het paard een toontreder, controleer dan de onderzijde van de
hoeven. Loopt de gleuf tussen de hoefballen ver omhoog? Is het paard
gevoelig op de hielen?

Belangrijk: Wil het paard zijn ribben liften als we de schoftlift vragen?
De rug zou nagenoeg vlak moeten kunnen worden.

Een heleboel wat we op het eerste gezicht aan het paard kunnen opmerken. Wanneer we verder gaan voelen zal het paard ons nog veel meer vertellen. Het is zelfs zo dat een paard mysterieus kreupel kan lopen, door een blokkade op een hele andere plek.

Spieren schieten in spasmen en trekken hierdoor aan het skelet, ze
trekken deze uit lijn waardoor er een reactie aan spasmen ontwikkelt.
Het paard zal deze pijnen gaan ontwijken door te compenseren en zijn
skelet anders gaan belasten. Hierdoor ontwikkelen ze uiteindelijk
artrose, door het overbelasten van bepaalde gewrichten of het verkeerd
willen landen op een hoef. Wanneer we al vroeg met het bodywork beginnen, kunnen we het paard telkens weer checken op spierspasmen, om het paard comfortabel in zijn lijf te laten zitten.

Het mooie aan het bodywork is, dat het paard het ons laat zien wanneer
we de blokkade oplossen. Hij zal kauwen, likken, gapen of briezen om de
spierspanning los te laten. Doormiddel van yoga oefeningen houden we ons
paard soepel en door nauw samen te werken met hoefsmid en trainer, kunnen we de balans in het skelet herstellen. Je zult je kunnen inbeelden dat wanneer er een recht zadel op een scheef paard wordt gelegd, dit niet fijn voelt. (de oplossing, het zadel scheef opvullen). Wanneer mijn paarden niet over hun rug worden gereden, drukken ze hun rug/ribben weg, waardoor de brede rugspier te weinig doorbloeding krijgt. Het gevolg een ontbloot, oud ogende ruggengraad. Op het moment dat ik de schoftlift wil uitvoeren, merk ik dat het paard dit gewoonweg niet kan: Zijn ribben zijn geblokkeerd. Hierdoor kán het paard niet tot dragen komen. De achterhand lijkt niet mee te doen, en het paard zal op de voorhand willen hangen.

Zo kan ik nog een hele tijd door gaan, van het niet op een bepaalde kant willen aanspringen in galop, de achterbenen gelijk plaatsen, het schudden van het hoofd, en ook meer mondrimpels aan de ene zijde, dan aan de andere zijde. Allemaal scheefheden die ontstaan uit blokkades en waardoor er wordt gecompenseerd.

Wil je ook eens een bodycheck bij je paard laten uitvoeren om te ontdekken waar en waarom je paard compenseert? Neem dan contact met ons op: info@rechtgericht.nl / 06 – 12 83 15 88

Een Full bodycheck & release consult neemt de eerste keer +/- 2 uren in
beslag, de opvolgende keren is het paard bekend met de oefeningen en zal
het sneller gaan. Hierbij krijg je als eigenaar yoga oefeningen om het
resultaat te blijven behouden. Het duurt gemiddeld 6 weken en een
bekapping om de nieuwe balans te kunnen vasthouden.