Tag: grondwerk

Nieuwste blog

Nieuwe revalidatie topper

/

Afgelopen weekend hebben we ons nieuwe revalidatie paard mogen verwelkomen. Zijn naam is Alvaro, een 9 jarige haflinger ruin. Alvaro kampt met problemen in zijn lendenen gebied wat is gevorderd naar atrose. Het probleem bevindt zich in de lumbosacrale overgang (overgang tussen de laatste lendenwervel naar het heiligbeen). Dit is door de kliniek behandeld en ingespoten, waarna Alvaro een jaar klachtenvrij heeft kunnen bewegen. Echter is dit symptoom bestrijding en kan deze behandeling niet te vaak worden uitgevoerd, zonder blijvende schade. Een jaar later kwamen zijn klachten terug en kozen zijn eigenaren ervoor om verder te kijken en hem niet door te trainen. Hij werd coaching paard, waar hij zeer geschikt voor is. Omdat de liefde voor het rijden toch bleef is er gekozen een nieuwe plek voor Alvaro te zoeken, waar ik om de bocht kwam kijken. Na zijn advertentie 4 keer te hebben weg gescrolt, moést ik na de 5e keer, wel contact zoeken. Zijn foto en leeftijd spraken mij zeer aan en ik mocht contact opnemen met de behandeld arts.

Met mijn kennis en kunde in het Rechtrichten, leefomgeving in het paddock paradise én nieuwe MET opleiding (Myofasciaal Equine Therapist) zie ik mogelijkheden om Alvaro zijn lijf weer in de juiste houding te kunnen laten functioneren. Waarbij het doel is dat de te strakke spieren rondom het lendenen gebied gaan loslaten, en de juiste spieren weer worden aangesproken om hun taak weer te gaan vervullen. Als ik hem bekijk zie ik duidelijke tekenen van missende linken tussen zijn voorhand en achterhand. Op mijn blog zal ik zijn revalidatietraject in beeld brengen en ga ik vooral genieten van zijn metamorfose.

Hij zal steeds verder in de kudde worden geïntroduceerd en leren leven in ons paddock paradise. Doordat hij veel moet browsen naar voedsel zal hij zijn lijf al anders gaan gebruiken. Aan de reacties van de andere ruinen te zien wordt hij een leuke speelkameraad.

Rechtgerichts Gwendolinn
Academische Rijkunst

Zoveel mensen, zoveel meningen

/

In paardenland zijn ontzettend veel richtingen en disciplines. De een is nog meer overtuigd van zichzelf dan de ander. En is dit juist waarom het vaak zo moeilijk is om je pad bij te stellen in het belang van het paard. Je bent al gauw anders op het moment dat je denkt in het belang van het paard en hun gezondheid voorop stelt. Voor velen is een paard niet zomaar een aanschaf. Vaak gaat er geruime tijd overheen, voordat we de stap zetten om een eigen paard aan te schaffen. Kan ik de kosten dragen? Ook de onverwachte uitgaven? Blijft het paard wel gezond? Waar ga ik hem stallen en tegenwoordig ook de vraag hoe ga ik hem stallen? Vroeger was het normaal dat een paard in een box stond en dan spreken we nog niet eens over de afmetingen van deze stallen. Tegenwoordig zie je dat er steeds meer verschillende stromingen ontstaan binnen de paardensport. Ook durft men hier vaker voor uit te komen. Een aantal jaren geleden werd ik vreemd aangekeken als ik zei dat mijn paarden het gehele jaar, 24/7 buiten staan. Tegenwoordig wordt er gevraagd hoe ik dit verwezenlijk en of dit wel samengaat met alles wat ik met mijn paarden wil bereiken. Krijgen ze geen te dikke vacht om nog te kunnen rijden? Ook is er veel angst voor zand, modder en blessures. Ik vertel met trots mijn manier van paarden houden met mijn eigen paddock paradise systeem. Zeker nu de herfst eraan komt, vergt dit enige aanpassingen van mijzelf. Niet voor de paarden, die zijn er immers voor gemaakt.

Moraal van mijn verhaal, durf te denken wat je paard nodig heeft. Al is het in strijd met de doelen die je zelf hebt gesteld. Uiteindelijk straalt een combinatie pas doordat ze beiden plezier hebben. Durf ook een paar passen terug te zetten om vervolgens zelfverzekerder terug te komen. Stap uit het zadel en leer de blokkades vanaf de grond te herkennen. Draagt elk been gelijk? Kan mijn paard even goed vooruit als achteruit? Buigt hij gemakkelijker naar een bepaalde kant? Of begint het paard te stuwen als je hem vraagt om zijn gewicht in een wending op het binnen achterbeen te plaatsen? Veel van deze compensaties zien we terug in het rijden van ons paard, het kan niet meer zonder de steun van onze handen en/of benen. Het paard ‘lijkt’ in balans maar is dan gewoon zwaar op de hand of hij krult liever wat te ver op.

Ik kijk liever wat verder. Waarom beweegt het paard op deze manier. Heeft het paard blokkades in zijn lijf of reageert het extra gevoelig op bepaalde spieren? Door middel van zachte pulsaties van bepaalde spiergroepen kunnen we achterhalen of er spierspanningen zijn. Deze spanningen zorgen ervoor dat het paard zijn lijf anders gaat gebruiken. Dit is goed te herkennen in een meer ontwikkelde schouder, een scheef opgevuld zadel, een grotere dijbeen spier of de zeer bekende ‘onderhals’. Door het paard opnieuw uit te balanceren, spierblokkades op te lossen middels osteopatische handelingen en yoga oefeningen, richten we het paard weer recht en leren we ze de juiste spieren te gebruiken door grondwerk. Pas daarna stijgen we weer in het zadel, die dan hoogstwaarschijnlijk niet meer past. 😉

Herken je zelf een van deze problemen? Maar wil je liever geen stap terug zetten? We kunnen grondwerk ook inzetten als hulpmiddel om het paard ook onder het zadel beter te kunnen balanceren. Voor iedereen is er een manier te vinden om het grondwerken een waardevolle aanvulling te laten zijn in het trainingsschema.

Het is zelfs mogelijk de grondwerksessies uit handen te geven aan Rechtgericht. Een personal trainer voor je paard. We bouwen samen aan een passend trainingsschema van je paard.

Academische Rijkunst

Breeze krijgt een six pack!

/

Hoe mooi is het als je werk eindelijk wordt vertaald in het beeld dat voor je staat. Na vele uurtjes trainen en Breeze proberen te motiveren om toch zijn rechter achterbeen meer te gebruiken, begint het zijn vruchten af te werpen. Om de vooruitgang vast te leggen, heb ik regelmatig foto’s gemaakt. Je gevoel zegt wel dat je goed bezig bent, maar foto’s laten je telkens weer realiseren hoe veel dit werk met Breeze zijn lijf doet.

Breeze zijn wintervacht heeft plaats gemaakt voor een schitterende, witte zomervacht. Hij glimt enorm en dat voor een wit paard. Zijn contouren zijn mooi zichtbaar in dit strakke velletje en er is geen sprake meer van een hangbuik. Sterke buikspieren betekenen een stabiele, sterke rug. Hoewel het nog altijd zichtbaar is dat Breeze zijn lange rugspier het moeilijk gehad heeft, ziet zijn algehele postuur er zoveel verbeterd uit. Hij heeft een krachtige schouderpartij ontwikkeld en ook zijn achterbenen kunnen steeds meer gewicht opnemen. Ook in vrijheid zie ik het gemak waarin Breeze beweegt. Vanuit de graashouding weg galopperen is geen uitzondering meer en met steigeren blijft hij lang in balans. Van zijn gelaat is af te lezen hoe machtig hij zich op dat moment voelt. Het is dat zijn grijze haren op zijn hoofd verraden dat hij al 19 is, anders zou je hem deze leeftijd nog niet geven.

Het mooie van deze manier van trainen is dat je op elke leeftijd en op elk gewenst moment kunt starten. We passen ons aan binnen het kunnen van het paardenlijf en brengen deze steeds meer in een gezondere houding. We zien een makkelijker bewegend en meer zelfverzekerd paard. Vaak zien we ook dat paarden het werken aan de hand ook erg leuk vinden. Nieuwgierig geworden of grondwerk ook wat voor jullie als combinatie is? Neem vrijblijvend contact op voor een proefles.

Onbalans - Academisch benaderd

Mijn paard kan toch rechtuit, waarom dan rechtrichten?

/

Het ligt aan het gebruiksdoel dat je voor je paard voor ogen hebt. Een paard dat grotendeels alleen vooruit hoeft te bewegen, hetzij voor de kar of voor recreatief gebruik in het bos, voldoet prima ongeacht haar natuurlijke scheefheden. Dat een paard zijn lichaam beter kan gebruiken en zo gezonder blijft in pezen en gewrichten is een keuze, geen vereiste om zijn werk te kunnen doen.

Wanneer we een paard gaan belasten met ons ruitergewicht of we vragen vanaf de grond om meer complexe oefeningen, komen we al snel uit bij haar natuurlijke scheefheden. Het paard zal gaan compenseren, zwaar worden op de hand, gaan versnellen, niet willen nageven en vervolgens ook niet kunnen ontspannen. Waarbij wij, als ruiter, hier ook weer op reageren. Hierdoor komen we in een negatief getouwtrek. Het paard bouwt spanning op, de ruiter vervolgens ook. De volgende keer moet het paard eerst worden moe gelongeerd. Als snel is het plezier van het rijden af en is de ontspanning en gedragenheid ver te zoeken. De opmerking dat een paard fris en gespannen is door te weinig beweging, het nieuwe zomergras, te lang op stal of het weer wordt dan al gauw gemaakt.

Ook mijn grote Tinker laat dit feilloos zien. Het is een winderige dag en er valt steeds wat neerslag. De bladeren in de bos wal bewegen en het is door de dichte begroeiing moeilijk te zien wat er zich erachter afspeelt. Deze factoren heb je als ruiter in acht te nemen, maar moeten je niet laten weerhouden. Ik kan aan het paard zien dat de ruiter zich dit realiseert en ineens moet het paard ook kijken wat de ruiter bezighoudt achter die bos wal. Het paard heft zijn hoofd en komt terug in tempo, drukt zijn rug wat weg en het contact met de mond is even weg. De ruiter pakt de teugels korter en het paard vindt het nu nog spannender. Die ene hoek wil hij niet meer door en ook het aandraven gaat ongecontroleerd. Snel en gehaast de hoeken door, het stuur zit er niet op. Wat nu.

We zetten de benen aan het werk! Van achter naar voren vragen we het paard naar de hand toe te komen. Wanneer het paard bezig gaat met de ruiter, vergeet hij al snel dat er net wat te zien was en het in balans bewegen met de ruiter geeft ontspanning. Het paard neemt het bit aan en Ook een ontspannen hals-hoofdhouding. De teugels blijven op lengte en met de achterbenen ondertredend komt de rug omhoog. Het paard komt in de zogenaamde LVO-houding (Lengtebuiging, voorwaarts-neerwaarts en ondertreden) en is op twee pinken te rijden. Heel af en toekijkt hij even op, maar de teugels blijven op lengte en het been vraagt het paard weer naar de hand toe te komen. De ruiter is consequent en het paard voelt zich ontspannen door de duidelijke communicatie. Het aandraven gaat gedragen en weinig versnelt, het bekken kantelt en de ruiter kan goed blijven meegaan met de beweging. Op een aangespannen rug kan je als ruiter niet goed meebewegen, laat staan doorzitten. Het lichtrijden kan zoveel ruis geven, dat het paard nog meer versnelt en we weer gaan trekken aan de teugels. Een reactie gevolg wat weer uitkomt bij de balans en ontspannenheid van ons paard.

Ook ongehoorzaam gedrag aan het halster of bij de dagelijkse bezigheden als hoeven krabben, vast staan, en trailer laden kunnen verbeteren met grondwerken. Het paard krijgt meer vertrouwen, balans en minder spanning. Tegelijk werk je als eigenaar aan je leiderschap en communicatie met je paard.

Mocht je ook tegen problemen aanlopen met je paard dan is er een mogelijkheid dat het voorkomt uit de natuurlijke scheefheid van je paard. Rechtrichten door middel van grondwerk en later longeren, leert het paard in zijn eigen balans en kracht te komen. Daarnaast leer je als eigenaar de onzichtbare communicatie via lichaamstaal en verbeterd het jullie band.

Neem vrijblijvend contact op om te kijken of rechtrichten voor jullie ook de oplossing kan zijn.

Grondwerk

Cas voorbereiden op zijn kliniekbezoek

/

Na telefonisch contact te hebben gehad met de paardenkliniek over mijn onderbuikgevoel bij Casanova, kreeg ik het advies om met hem op de kliniek langs te komen. Doordat Cas vorig jaar erg naar van de trailer afgekomen is, heeft hij jammer genoeg een slechte ervaring over gehouden aan het trailer rijden. Ik neem daarom twee weken de tijd om hem te begeleiden naar de dag van de  afspraak op de kliniek.

Ik leer Cas de commando’s aan van het leiderschap en te leren volgen op mijn commando. Hij moet leren dat hij bij druk naar voren treedt, in plaats van tegen de druk in te gaan. Wanneer paarden een eerder losbreek (voor hen een succes) moment hebben ervaren door tegen de druk in te gaan, zullen ze dit weer doen. Het paard zal omhoogkomen of hard achteruit gaan om zijn eigen idee uit te voeren. Dit doen paarden, omdat ze het zichzelf eigen hebben gemaakt. Ook heb ik meegemaakt dat het paard zichzelf ‘uit’ zet en het 500kg wegende paard met geen mogelijkheid meer in beweging kwam.

Door de commando’s op de grond (in een voor hem veilige omgeving) aan te leren, kan ik er later op terug vallen. De ‘regels’ die ik hem aanleer zijn duidelijk en altijd hetzelfde. Hierdoor komt er rust en ontspanning. Ik kan het paard vooruit, opzij en achteruit laten bewegen zonder dat er spanning nodig is. Mijn lichaamshouding is voldoende om het paard te laten weten wat hij moet doen.

Ik deel het trailerladen op in kleine stukjes. De eerste keer is het voldoende zodra hij in de trailer staat, uitademt en een klein teken van ontspanning geeft. Op het moment van de ontspanning (hoofd laag en kauwen) laat ik hem achterwaarts gaan en beëindig ik de sessie. Voor hem een succesmoment. De keer erna laat ik hem twee maal de trailer betreden en al snel weet hij de bedoeling en kijkt zelfs rustig uit het deurtje van de trailer. Zijn oogopslag blijft nog gespannen, maar hij weet inmiddels hoe het werkt.

Bij de volgende training vraag ik hulp om de stang achter Cas te sluiten. Op dit moment komt er even spanning op en drukt hij tegen de stang. Een lichte paniek, maar de druk op het halster geeft hem het sein om naar voren te treden. Ik beloon hem op het moment dat hij ontspant en de stang gaat er weer achter weg. Daarna gaat er 1 trailer deur dicht, de sessie daarna 2 deuren en een week later rijden we onze eerste kilometer en komen weer terug ’thuis’. Een succesmoment voor hem, de trailer betekent niet verhuizen.

Over dat een paard zo ‘denkt’ kan worden gediscussieerd, maar ze weten vaak maar al te goed waar de bakkabouter de vorige keer verstopt zat. 🙂 Het allerbelangrijkste is dat je zelf achter je plan staat en dit uitstraalt naar je paard. Ook ik weet hoe je eigen houding verandert als de hele wereld naar je kijkt, wanneer je paard de trailer niet op wil. Je paard kijkt je vervolgens aan of je een wild vreemde bent en maakt geen contact meer.

De laatste keer voordat we naar de kliniek af reizen maken we een positieve ervaring door naar het bos te gaan. Dit maal reist er een ander paard mee. Cas schraapt wat met zijn voorbeen en staat nog niet zo stevig. Ook hinnikt hij naar paarden langs de weg, maar het valt mij reuze mee. Wanneer ik het trailer deurtje open maak, staat hij erg te trillen. We laden hem uit en beginnen aan een heerlijke wandeling in het bos. Cas maakt flinke passen en hij luistert subliem naar de commando’s. Hij trekt niet aan het touw en kijkt opgewekt. Wanneer we aankomen bij het water loopt hij er zonder twijfel in en begint vrolijk met zijn voorbeen te spetteren. Hij doet zelfs een kleine schoolhalt! en gaat zitten op zijn achterbenen. Hij zet zijn Spaanse hals op en slingert zijn lange benen met gemak boven het wateroppervlak uit. Cas wordt ontzettend enthousiast en zijn Spaanse bloed komt boven. Wat is hij toch mooi! Heel even gaat mij door mijn gedachten wat als hij niet meer op de trailer stapt, maar dan lopen we gewoon naar huis. Die gedachten kan ik al gauw aan de kant zetten, hij twijfelt even, maar daarna stapt hij er weer op.

Houdt mijn blog in de gaten om te lezen hoe ons bezoek aan de kliniek is
verlopen en (of we er zijn gekomen) = negatieve gedachte = niet nodig.

Revalidatie verhalen

Vervolg: Moet vandaag weg..

/

In mijn vorige blog: “moet vandaag weg”, schreef ik over mijn Spaanse reddingspaardje die tegenwoordig door het leven gaat als Casanova. Hij is vorig jaar april 2019 bij ons gekomen en revalideert nu een jaar.

We zijn inmiddels de winter voorbij en langzamerhand hebben de paarden hun winterjas niet meer nodig. Dit uit zich in het in het verharen. Wat heb ik hier lang op moeten wachten! En wat komt er dit jaar onder vandaan?

Het nieuwe zomeruiterlijk van het paard is afhankelijk van haar algehele conditie en of het al haar bouwstoffen heeft gekregen. Het verharen kost veel energie en in deze tijd geef ik de paarden dan ook extra gekookt lijnzaad. Terwijl er geen eind lijkt te komen aan de losse haren, zie ik al wel een hele mooie zilveren gloed over Casanova zijn vacht en manen. Zijn witte donshaar maakt steeds meer plek voor een heel bijzonder kleurenpalet.

Ook de training van Casanova wordt langzamerhand uitgebreid. Hij blijkt ontzettend slim en leergierig te zijn, maar houdt er niet van wanneer ik de leiding neem. Dit uit zich in een hengstenhouding en imponeert hij met zijn massale nek. Maar wat is hij dan mooi! Hij zweeft met weinig moeite, maar raakt snel uit balans. Hij lost dit op door hard en ongecontroleerd te gaan rennen.

  • Travershulp, aanspreken buiten-achterbeen

Door middel van de commando’s weet Cas wanneer ik zijn gewicht op zijn andere schouder wens. Door hem hierin bij elke pas te begeleiden, valt hij steeds minder naar binnen. Er zijn al hele mooie gedragen stukken bij en Cas krijgt steeds meer vertrouwen in zijn eigen lijf. Van een hulpeloos mensenschuw paard, naar een bijna opdringerig werkwillig dier.

Wil je Casanova zijn ontwikkeling blijven volgen? Like onze Facebook pagina Rechtgericht en we houden je op de hoogte.

Academische Rijkunst

Waarom zou ik ernaast lopen, als ik er ook op kan zitten

/

Dit is een veel voorkomende gedachte als mensen lezen over het grondwerken met je paard. Veel van ons ruiters zijn fanatiek en we hebben nou eenmaal een paard gekocht om er op te kunnen rijden. Een wedstrijdcarrière of voor het ontspannend buiten rijden. Sommige van ons ervaren problemen en komen zodoende bij het grondwerken terecht en andere wonen een clinic bij. We lezen er veel over, maar je bent al gauw een eenling wanneer je op je pensionstal gaat handwerken, tussen alle rijdende ruiters. En inderdaad voordat je het paard zo aan de hulpen hebt, lijkt het in eerste instantie dat we niet zoveel teweeg brengen. Wat jammer is en wat soms toch voor enige terughoudendheid zorgt. We zijn nou eenmaal geneigd snel resultaat te willen zien.

Het opleiden van een paard kost tijd, zo ook deze nieuwe manier van trainen eigen te maken. Je hebt samen met het paard de tijd nodig om ook op de grond, op elkaar af te stemmen. Sommige ruiters voelen zich minder zeker en sterk naast het paard, dan er op. Er zijn ook paarden die meer leider zijn dan hun baas en op deze manier de overhand nemen. De weg die wordt afgelegd is voor elke combinatie anders en uniek. En dit laatste is ook een ontzettend mooie ontwikkeling. Het voelt geweldig als de puzzelstukjes aan elkaar passen en jullie als één denken.

Laat anderen kijken en bewijs het tegendeel dat er ook ontzettend veel plezier en training uit grondwerk gehaald kan worden. We trainen ons paard en maken het veerkrachtig en sterk. Zonder het hierbij te belasten met ons ruitergewicht. We leren ons paard zonder hulpteugels of sterke rijtechnieken de oefeningen met plezier en zonder spanning uit te voeren. Het paard krijgt meer zelfvertrouwen en dit zal terug te zien zijn in de oefeningen.

Tot het moment dat anderen naar je toekomen om te vragen hoe je je paard zo goed aan de hulpen hebt gekregen. Vanaf de zijlijn hebben ze jullie zien groeien en komt er beweging in de gedachtegang over het grondwerken en de Academische Rijkunst.

Academische Rijkunst

Wat maakt de Academische Rijkunst zo waardevol

/

In de Academische Rijkunst worden (dressuur) oefeningen gebruikt binnen het kunnen van het paard. Het doel is om het paard vertrouwen te geven en het niet te overvragen. Zo blijft het paard plezier houden in het werk en wordt kan het zelfvertrouwen gaan groeien. We gebruiken oefeningen om het paard te gymnastiseren, waarbij hoofd en lijf op het zelfde niveau werken. We zien een paard dat met weinig moeite de oefeningen volbrengt en hierbij niet gespannen raakt. We kunnen afwisselen tussen het aanspannen en ontspannen van gerichte spiergroepen.

Doordat we de oefeningen aanpassen aan het trainingsniveau en souplesse van het paard, werken we samen. We werken binnen het kunnen van het paard, waardoor het gezond en vitaal door het leven kan blijven gaan.

Tijdens het academisch opleiden van het paard werken we toe naar een niveau dat voor het paard haalbaar is. Het ene lijf is nou eenmaal niet het andere lijf. Daarnaast worden we niet allemaal geboren met dezelfde gaven en hebben we allemaal andere talenten. Elk paardenras kan worden opgeleid binnen de Academische Rijkunst. Het niveau kan per paard worden aangepast binnen het vermogen van het paardenlijf. Dit houdt in dat niet alleen de lichter gebouwde rassen dit werk kunnen bewerkstelligen, maar ook de zwaarder gebouwde rassen. Wel zal het laatst benoemde meer doorzettingsvermogen vergen van de trainer.

Elk paard is bereid om mee te werken, zolang we het met respect behandelen. Zowel een shetlander als Belgisch trekpaard kan starten met deze geweldige, fijne manier van trainen. Alles staat en valt met de communicatie tussen ruiter en paard.

De filosofie van de Academische Rijkunst is er op gebaseerd dat de dressuur oorspronkelijk is bedacht voor het paard. En niet, zoals steeds gebruikelijker, dat het paard is gemaakt voor de dressuur.

Iedereen kan starten met de Academische Rijkunst, ongeacht leeftijd, trainingsniveau of gebruiksdoel. En zoals ik wel vaker zeg, zijn we niet gebonden aan het hebben van een rijbaan. Een stuk verharding of weiland volstaat prima.

Heb ik jullie interesse gewekt en lijkt het je leuk eens kennis te maken met het academisch trainen van het paard? De eerste les vindt altijd plaats op locatie bij Rechtgericht in Onna. Of we komen, tegen vergoeding, met een paard van ons op een gewenste locatie. Dit doen we zodat er kan worden ervaren naar welk gevoel we streven en wat de Academische Rijkunst inhoudt. Waarna jullie als combinatie jullie eigen pad gaan bewandelen naar lichtheid en harmonie.