Maand: maart 2020

Natuurlijke huisvesting paarden

Passieve training

/

Een mooie bewoording die ik eens hoorde voor hetgeen ik altijd al na streef. De paarden meer spieren te laten gebruiken in de tijd dat we ze niet trainen. (passieve training) Dat wil zeggen in de paddock of weide. Ik probeer steeds nieuwe manieren te vinden waarbij ze net even wat meer beweging en souplesse tijdens het foerageren te geven.

In ons paddock paradise liggen daarom verschillende obstakels; takken, balken, spoorbielzen, keien en autobanden. Ook liggen er pallets rondom de hooibak. Hierdoor staan ze met hun voorvoeten verhoogd en moeten ze verder stretchen vanuit de laatste halswervel. Ook het eten over een obstakels als een spoorbiels, zorgt ervoor dat ze meer gewicht in de achterhand moeten opnemen om toch bij het hooi te kunnen. Door dit af te wisselen met hooinetten op verschillende hoogtes, creëer ik veel verschillende eet-houdingen.

We hebben een trap-heuvel aangelegd en kunnen het pad zo afsluiten dat dit obstakel moet worden genomen om bij de waterbakken te komen.

Maar ook een gemengde kudde kan positieve invloed hebben op het creëren van meer beweging. Het is prachtig om te zien welke bewegingen ruinen/hengsten kunnen maken tijdens het speelgedrag.

Heb je zelf geen inspiratie of zoek je hulp bij het realiseren van een natuurlijke manier van paarden houden? Ook hiervoor kan een les-consult worden ingezet.

Academische Rijkunst

Waarom zou ik ernaast lopen, als ik er ook op kan zitten

/

Dit is een veel voorkomende gedachte als mensen lezen over het grondwerken met je paard. Veel van ons ruiters zijn fanatiek en we hebben nou eenmaal een paard gekocht om er op te kunnen rijden. Een wedstrijdcarrière of voor het ontspannend buiten rijden. Sommige van ons ervaren problemen en komen zodoende bij het grondwerken terecht en andere wonen een clinic bij. We lezen er veel over, maar je bent al gauw een eenling wanneer je op je pensionstal gaat handwerken, tussen alle rijdende ruiters. En inderdaad voordat je het paard zo aan de hulpen hebt, lijkt het in eerste instantie dat we niet zoveel teweeg brengen. Wat jammer is en wat soms toch voor enige terughoudendheid zorgt. We zijn nou eenmaal geneigd snel resultaat te willen zien.

Het opleiden van een paard kost tijd, zo ook deze nieuwe manier van trainen eigen te maken. Je hebt samen met het paard de tijd nodig om ook op de grond, op elkaar af te stemmen. Sommige ruiters voelen zich minder zeker en sterk naast het paard, dan er op. Er zijn ook paarden die meer leider zijn dan hun baas en op deze manier de overhand nemen. De weg die wordt afgelegd is voor elke combinatie anders en uniek. En dit laatste is ook een ontzettend mooie ontwikkeling. Het voelt geweldig als de puzzelstukjes aan elkaar passen en jullie als één denken.

Laat anderen kijken en bewijs het tegendeel dat er ook ontzettend veel plezier en training uit grondwerk gehaald kan worden. We trainen ons paard en maken het veerkrachtig en sterk. Zonder het hierbij te belasten met ons ruitergewicht. We leren ons paard zonder hulpteugels of sterke rijtechnieken de oefeningen met plezier en zonder spanning uit te voeren. Het paard krijgt meer zelfvertrouwen en dit zal terug te zien zijn in de oefeningen.

Tot het moment dat anderen naar je toekomen om te vragen hoe je je paard zo goed aan de hulpen hebt gekregen. Vanaf de zijlijn hebben ze jullie zien groeien en komt er beweging in de gedachtegang over het grondwerken en de Academische Rijkunst.